Één van de grappigste filmpjes die ik in tijden heb gezien:
via www.basketbawful.com, één van de beste NBA-blogs als je het mij vraagt.
vrijdag 28 maart 2008
woensdag 26 maart 2008
Een klopje op de schouder. Of toch niet?
Eerst even een bedankje aan de lezers. Ik heb totaal geen inzicht in hoeveel mensen de blog lezen maar zolang het er minstens een paar blijven, ga ik wel door hoor. Het ging er even om dat ik niet het gevoel had voor Jan met de korte achternaam te schrijven. Dat blijkt niet zo, dus we gaan gewoon door. En dan wens ik jullie nu, op een persoonlijk niveau, veel plezier met het stukje zelfverheerlijking dat je nu gaat lezen.
Of toch niet?
Met het geheugen van een zeef heb ik eigenlijk geen flauw idee meer wat ik heb geschreven en voorspeld over de grote trades in de afgelopen maanden // dit seizoen. Ik ga in deze posts eens terugblikken op mijn eigen uitspraken. Eens kijken of het mee- of tegenvalt wat ik gezegd heb. Jongens, dit kan confronterend worden. Vervolgens even afsluiten met wat nieuwe ontwikkelingen, want die zijn er zeker.
SHAQ NAAR PHOENIX, EEN TERUGBLIK
Uit een post van 8 februari:
Ik twijfel er niet aan of Kerr en D'Antoni hier hard over na hebben moeten denken, maar de move klopt. Marion wilde méér in een aanval die voor hem niks meer te bieden had, dan lijkt verkassen de enige optie. Amare is reboundend niet sterk waardoor Phoenix elke avond 5.85 rebounds minder plukt dan de tegenstanders, hiermee zijn ze laatste in de NBA. Dit laatste zal met de komst van Shaq meer veranderen dan je zou denken. De Big Aristotle (ik moest die naam één keer gebruiken) neemt ruimte in, dwingt respect af en zijn passing straft guards en forwards af die denken aanvallende rebounds te kunnen pakken.
en:
Ik denk dat Phoenix er beter af is dan Miami. Mensen onderschatten Shaq. Shaq is oud, Shaq is geblesseerd, Shaq zou niks meer kunnen. Ik denk dat Shaq nog altijd een 18-8 man kan zijn (punten-rebounds) en dat je hem nog niet af kunt schrijven. De beste man is, hoewel oud, zo enorm gespierd en atletisch dat hij nog wel een jaartje of twee meekan. Hij is lichter dan ooit, zijn voetenwerk ziet er nog goed uit en hij is gewoon een aanwezigheid in het veld waar je letterlijk en figuurlijk niet omheen kan.
Voor Miami, toch wel mijn club als ik er één moet kiezen, zie ik het somberder in. Mensen staren zich blind op wat er met Marion verkregen is maar vergeten het gapende gat op de centerpositie. Na Blount is er echt helemaal niks meer. Ja, Earl Barron is écht zo slecht. Ik hoop dat Riley met Udonis op de 5 een goede line-up tevoorschijn weet te toveren, anders wordt het elke nacht een slachtpartij in de low-post.
Wow. Geef me een kermistent en ik kan als waarzegger door het leven. Want God-DAMN wat heb ik die spijker op z'n kop geslagen. The Revival of Shaqzillah in Phoenix is een succes. 12 Punten, 10.5 rebounds en bijna 2 assists in nog geen 30 minuten per wedstrijd. Trek daar zijn wat trage start in de woestijn vanaf en je houdt games over als die van 18 maart tegen Portland. Shaq kan niet rebounden? Ik denk dat O'Neal alle haters gehoord heeft en ze een koekje wilde laten proeven. Hoe ziet dit eruit? 7/9 FG's, 16 punten, 15 rebounds, 3 blocks, 5 assists.
Shaq was gewoon verveeld in het roemloze Miami onder Riley en heeft nieuwe mojo gevonden in Phoenix. Ik zag die trade een succes worden en ik geloof dat ik mezelf hiervoor een hoog punt mag geven. 9+
Als de enorme eikel die ik ben laat ik Shaun Marion hier uit het verhaal. Maar ik vind dat ik Miami volgend seizoen pas kan beoordelen. Zonder *keelschraap* Zo, Haslem, Wade, Marion en Banks houd je een D-league team met Jason Williams over. Over die laatste wil ik wel praten, over D-leaguers niet. Dit is een NBA-blog.
PAU GASOL NAAR L.A.
Ik heb hier niet over geblogd, alleen over het feit dat Memphis L.A. een cadeautje gaf:
Maar mijn oordeel is dat we de trade pas kunnen beoordelen zodra we weten wat we met (Marc) Gasol in huis hebben. Mocht Memphis een tweede Pau terugkrijgen dan vind ik dat ze bij de trade niet bestolen zijn. Natuurlijk is het verliezen van de Spanjaard met de baard, die als geen ander het concept van een Grizzlybeer uitbeeldde, een aderlating. Maar de resultaten met Pau waren ook niet groots. Dus het was niet alsof een ring in het vooruitzicht lag.
Hehe. Memphis zuigt nog altijd anus en L.A. is één van de beste teams in de league. Gasol past (en passt) angstig goed in de triangel en Kwame Brown speelt nooit. Bwehehehe. Memphis is gedoemd. 5- voor mijn gebrek aan inzicht. Met de optie tot terugdraaien als Marc Gasol wel goed is.
JASON KIDD NAAR DALLAS
Ik schreef dit in een blog die erover ging dat de trade niet doorging, maar mijn standpunt staat duidelijk vermeld. En oh boy, wat zat ik er weer OP. Dit riekt naar enorme kunde in het vak van nattevingerwerker, toch?
Kidd heeft veel assists omdat New Jersey enigszins rent. Als Kidd weer eens een rebound plukt kan hij als een gek naar voren rennen en een teammate in transition aanspelen voor wéér een assist. Ik denk dat die assists op snelheid (en de spectaculaire dunks die daarbij horen) in Dallas flink zouden verminderen. Dallas rent niet, werkt meer vanuit halfcourt. En ik weet niet of Kidd dan nog zo effectief is eerlijk gezegd. Dan zou er ineens ook meer van hem verwacht worden op het scorebord. Hij zou met zijn 36.6 schamele procentjes ineens raak moeten schieten.
En:
Jason Kidd is oud. Op zijn weg terug. Hij schiet .366 op zijn schoten. Een career-low. Heeft 3.63 turnovers per game, op 10.4 assists. Op zich geen slechte statline maar zijn punten zijn weer het laagst sinds het seizoen van 96-97, het jaar waarin hij van Dallas naar Phoenix werd getrade. En weet je wat ik denk? Dat het enige lichtpuntje in zijn gruwelijk lelijke gemiddelden, zijn assists, bij Dallas ook zou dalen.
De stats van Kidd bij Dallas: 8.5 punten (40% shooting) en 9.2 assists. Hij lijkt betere schoten te nemen, want zijn percentage is omhoog, maar wel minder. Het blijft te weinig. Kidd is geen kind meer (Hahahahasas!@) en Dallas heeft gegokt op de 0 bij roulette terwijl het oude roster voor de kans zwart-rood zorgde. Game over dames en heren, misschien over een paar jaar.
Belangrijk feit om mijn punt te maken, waar iemand op fokforum me op wees geloof ik: Dallas heeft, sinds de komst van Kidd, niet van een +.500 team gewonnen. Auch... 8.5 pour moi. Vooral ook omdat ik Diop een 'player' noemde en Dallas mist hem als het niet hebben van kiespijn.
BIBBY NAAR ATLANTA
Goede move van Atlanta lijkt me. Bibby kan scoren en houdt defences 'eerlijk' tegenover Joe Johson die nu veel met double-teams te maken kreeg. En Atl hoeft er weinig voor terug te geven. Want zeg nu zelf: die bovengenoemde mannen betekenen toch fuck-hole? Ik vind Tyronn Lue wel een leuke speler maar de rest heeft echt -shit- toegevoegd aan de Hawks de afgelopen jaren.
En:
Bibby heeft dit seizoen nog maar 16 wedstrijden gespeeld en moet zijn groove duidelijk nog vinden. Hij zet elke nacht career-lows neer (13.5 pts en dat is inderdaad nét iets meer dan zijn rookie-season, 13.2), en hij passt ook niet meer zo heel goed (5.0 met een career-average van 6.2 assist per wedstrijd). Hij schiet 40.6% vanuit het veld, wat ook niet hoog is.
Bibby was in zijn laatste weken als Koning een voorbeeld van een speler waarmee het gewoon niet gaat lukken. Bibby en Artest hadden nogal moeite met elkaar en het beslissen van wie nu écht een toekomst naast Kevin Martin had. En hoewel Artest openlijk om een trade vroeg, was het Bibby die naar Atlanta vertrok. En met redelijk succes.
Bibby is blijven hangen in zijn oude vorm. Hij schiet ongeveer hetzelfde percentage voor ongeveer hetzelfde aantal punten. Rebound wat minder, passt wat meer. Lekker. Gewoon. Z'n gangetje.
Toch vind ik de move goed. Een goede guard was toch wel wat er bij Atlanta aan ontbrak en Bibby laat goede connectiviteit met zijn nieuwe teamgenoten zien. Qua record is het nog niet helemaal goed: 8 - 12 (40%) maar ik zie de toekomst rooskleurig in. Als Bibby zijn game oppikt, kan het volgende seizoen dan eindelijk het jaar van de vogels worden. Playoffs, here we come.
Ach. Ik probeer mijn voorspellingen goed te praten. Atlanta is amper (if any?) beter geworden en de Kings missen Bibby amper geloof ik. 4.5 voor mij. Shit, daar gaan m'n credits.
ELSON NAAR DE SONICS
Gaat Elson bij de Sonics waardevol zijn? Mijn gok (echt een GOK) is van wel. 'Cisco is een redelijk goede rebounder en verdedigend ook boven gemiddeld. Aanvallend biedt hij niet veel maar het gros van de schoten gaat bij de Sonics toch naar Durant, Szczerbiak en Wilcox. Bovendien heeft de Celtics heel veel spelers die zo net onder de 10 ppg hangen. Daar hebben ze er niet nog eentje van nodig. Elson zal zijn minuten in de verdediging moeten verdienen.
HAHAHAHA. Oh God wat zat ik er hier naast. Elson speelt binnenkort misschien wel niet meer in de league, de Sonics lijken hem namelijk niet in hun toekomst ingepland te hebben. Hmm. Een 3 dan maar? Lijkt me eerlijk
DE MORAAL VAN HET VERHAAL
Voorspellingen zijn wat ze zijn, namelijk voorspellingen. Ik had geen rekening kunnen houden met Cisco's val naar vergetenheid, ik kon niet weten dat Bibby geen enkele vorm van wraakgevoelens heeft tegen de Kings! Zijn tweede wedstrijd als Hawk was tegen zijn oude, slechte team. Atlanta verloor! Goddamnit!
Voorspellingen zijn leuk en, als ze lukken, knap. Als je er echter naast zit is het gewoon het makkelijkst om het op onvoorziene factoren te gooien. Blablabla, Dwyane Wade is geblesseerd.
Of toch niet?
Met het geheugen van een zeef heb ik eigenlijk geen flauw idee meer wat ik heb geschreven en voorspeld over de grote trades in de afgelopen maanden // dit seizoen. Ik ga in deze posts eens terugblikken op mijn eigen uitspraken. Eens kijken of het mee- of tegenvalt wat ik gezegd heb. Jongens, dit kan confronterend worden. Vervolgens even afsluiten met wat nieuwe ontwikkelingen, want die zijn er zeker.
SHAQ NAAR PHOENIX, EEN TERUGBLIK
Uit een post van 8 februari:
Ik twijfel er niet aan of Kerr en D'Antoni hier hard over na hebben moeten denken, maar de move klopt. Marion wilde méér in een aanval die voor hem niks meer te bieden had, dan lijkt verkassen de enige optie. Amare is reboundend niet sterk waardoor Phoenix elke avond 5.85 rebounds minder plukt dan de tegenstanders, hiermee zijn ze laatste in de NBA. Dit laatste zal met de komst van Shaq meer veranderen dan je zou denken. De Big Aristotle (ik moest die naam één keer gebruiken) neemt ruimte in, dwingt respect af en zijn passing straft guards en forwards af die denken aanvallende rebounds te kunnen pakken.
en:
Ik denk dat Phoenix er beter af is dan Miami. Mensen onderschatten Shaq. Shaq is oud, Shaq is geblesseerd, Shaq zou niks meer kunnen. Ik denk dat Shaq nog altijd een 18-8 man kan zijn (punten-rebounds) en dat je hem nog niet af kunt schrijven. De beste man is, hoewel oud, zo enorm gespierd en atletisch dat hij nog wel een jaartje of twee meekan. Hij is lichter dan ooit, zijn voetenwerk ziet er nog goed uit en hij is gewoon een aanwezigheid in het veld waar je letterlijk en figuurlijk niet omheen kan.
Voor Miami, toch wel mijn club als ik er één moet kiezen, zie ik het somberder in. Mensen staren zich blind op wat er met Marion verkregen is maar vergeten het gapende gat op de centerpositie. Na Blount is er echt helemaal niks meer. Ja, Earl Barron is écht zo slecht. Ik hoop dat Riley met Udonis op de 5 een goede line-up tevoorschijn weet te toveren, anders wordt het elke nacht een slachtpartij in de low-post.
Wow. Geef me een kermistent en ik kan als waarzegger door het leven. Want God-DAMN wat heb ik die spijker op z'n kop geslagen. The Revival of Shaqzillah in Phoenix is een succes. 12 Punten, 10.5 rebounds en bijna 2 assists in nog geen 30 minuten per wedstrijd. Trek daar zijn wat trage start in de woestijn vanaf en je houdt games over als die van 18 maart tegen Portland. Shaq kan niet rebounden? Ik denk dat O'Neal alle haters gehoord heeft en ze een koekje wilde laten proeven. Hoe ziet dit eruit? 7/9 FG's, 16 punten, 15 rebounds, 3 blocks, 5 assists.
Shaq was gewoon verveeld in het roemloze Miami onder Riley en heeft nieuwe mojo gevonden in Phoenix. Ik zag die trade een succes worden en ik geloof dat ik mezelf hiervoor een hoog punt mag geven. 9+
Als de enorme eikel die ik ben laat ik Shaun Marion hier uit het verhaal. Maar ik vind dat ik Miami volgend seizoen pas kan beoordelen. Zonder *keelschraap* Zo, Haslem, Wade, Marion en Banks houd je een D-league team met Jason Williams over. Over die laatste wil ik wel praten, over D-leaguers niet. Dit is een NBA-blog.
PAU GASOL NAAR L.A.
Ik heb hier niet over geblogd, alleen over het feit dat Memphis L.A. een cadeautje gaf:
Maar mijn oordeel is dat we de trade pas kunnen beoordelen zodra we weten wat we met (Marc) Gasol in huis hebben. Mocht Memphis een tweede Pau terugkrijgen dan vind ik dat ze bij de trade niet bestolen zijn. Natuurlijk is het verliezen van de Spanjaard met de baard, die als geen ander het concept van een Grizzlybeer uitbeeldde, een aderlating. Maar de resultaten met Pau waren ook niet groots. Dus het was niet alsof een ring in het vooruitzicht lag.
Hehe. Memphis zuigt nog altijd anus en L.A. is één van de beste teams in de league. Gasol past (en passt) angstig goed in de triangel en Kwame Brown speelt nooit. Bwehehehe. Memphis is gedoemd. 5- voor mijn gebrek aan inzicht. Met de optie tot terugdraaien als Marc Gasol wel goed is.
JASON KIDD NAAR DALLAS
Ik schreef dit in een blog die erover ging dat de trade niet doorging, maar mijn standpunt staat duidelijk vermeld. En oh boy, wat zat ik er weer OP. Dit riekt naar enorme kunde in het vak van nattevingerwerker, toch?
Kidd heeft veel assists omdat New Jersey enigszins rent. Als Kidd weer eens een rebound plukt kan hij als een gek naar voren rennen en een teammate in transition aanspelen voor wéér een assist. Ik denk dat die assists op snelheid (en de spectaculaire dunks die daarbij horen) in Dallas flink zouden verminderen. Dallas rent niet, werkt meer vanuit halfcourt. En ik weet niet of Kidd dan nog zo effectief is eerlijk gezegd. Dan zou er ineens ook meer van hem verwacht worden op het scorebord. Hij zou met zijn 36.6 schamele procentjes ineens raak moeten schieten.
En:
Jason Kidd is oud. Op zijn weg terug. Hij schiet .366 op zijn schoten. Een career-low. Heeft 3.63 turnovers per game, op 10.4 assists. Op zich geen slechte statline maar zijn punten zijn weer het laagst sinds het seizoen van 96-97, het jaar waarin hij van Dallas naar Phoenix werd getrade. En weet je wat ik denk? Dat het enige lichtpuntje in zijn gruwelijk lelijke gemiddelden, zijn assists, bij Dallas ook zou dalen.
De stats van Kidd bij Dallas: 8.5 punten (40% shooting) en 9.2 assists. Hij lijkt betere schoten te nemen, want zijn percentage is omhoog, maar wel minder. Het blijft te weinig. Kidd is geen kind meer (Hahahahasas!@) en Dallas heeft gegokt op de 0 bij roulette terwijl het oude roster voor de kans zwart-rood zorgde. Game over dames en heren, misschien over een paar jaar.
Belangrijk feit om mijn punt te maken, waar iemand op fokforum me op wees geloof ik: Dallas heeft, sinds de komst van Kidd, niet van een +.500 team gewonnen. Auch... 8.5 pour moi. Vooral ook omdat ik Diop een 'player' noemde en Dallas mist hem als het niet hebben van kiespijn.
BIBBY NAAR ATLANTA
Goede move van Atlanta lijkt me. Bibby kan scoren en houdt defences 'eerlijk' tegenover Joe Johson die nu veel met double-teams te maken kreeg. En Atl hoeft er weinig voor terug te geven. Want zeg nu zelf: die bovengenoemde mannen betekenen toch fuck-hole? Ik vind Tyronn Lue wel een leuke speler maar de rest heeft echt -shit- toegevoegd aan de Hawks de afgelopen jaren.
En:
Bibby heeft dit seizoen nog maar 16 wedstrijden gespeeld en moet zijn groove duidelijk nog vinden. Hij zet elke nacht career-lows neer (13.5 pts en dat is inderdaad nét iets meer dan zijn rookie-season, 13.2), en hij passt ook niet meer zo heel goed (5.0 met een career-average van 6.2 assist per wedstrijd). Hij schiet 40.6% vanuit het veld, wat ook niet hoog is.
Bibby was in zijn laatste weken als Koning een voorbeeld van een speler waarmee het gewoon niet gaat lukken. Bibby en Artest hadden nogal moeite met elkaar en het beslissen van wie nu écht een toekomst naast Kevin Martin had. En hoewel Artest openlijk om een trade vroeg, was het Bibby die naar Atlanta vertrok. En met redelijk succes.
Bibby is blijven hangen in zijn oude vorm. Hij schiet ongeveer hetzelfde percentage voor ongeveer hetzelfde aantal punten. Rebound wat minder, passt wat meer. Lekker. Gewoon. Z'n gangetje.
Toch vind ik de move goed. Een goede guard was toch wel wat er bij Atlanta aan ontbrak en Bibby laat goede connectiviteit met zijn nieuwe teamgenoten zien. Qua record is het nog niet helemaal goed: 8 - 12 (40%) maar ik zie de toekomst rooskleurig in. Als Bibby zijn game oppikt, kan het volgende seizoen dan eindelijk het jaar van de vogels worden. Playoffs, here we come.
Ach. Ik probeer mijn voorspellingen goed te praten. Atlanta is amper (if any?) beter geworden en de Kings missen Bibby amper geloof ik. 4.5 voor mij. Shit, daar gaan m'n credits.
ELSON NAAR DE SONICS
Gaat Elson bij de Sonics waardevol zijn? Mijn gok (echt een GOK) is van wel. 'Cisco is een redelijk goede rebounder en verdedigend ook boven gemiddeld. Aanvallend biedt hij niet veel maar het gros van de schoten gaat bij de Sonics toch naar Durant, Szczerbiak en Wilcox. Bovendien heeft de Celtics heel veel spelers die zo net onder de 10 ppg hangen. Daar hebben ze er niet nog eentje van nodig. Elson zal zijn minuten in de verdediging moeten verdienen.
HAHAHAHA. Oh God wat zat ik er hier naast. Elson speelt binnenkort misschien wel niet meer in de league, de Sonics lijken hem namelijk niet in hun toekomst ingepland te hebben. Hmm. Een 3 dan maar? Lijkt me eerlijk
DE MORAAL VAN HET VERHAAL
Voorspellingen zijn wat ze zijn, namelijk voorspellingen. Ik had geen rekening kunnen houden met Cisco's val naar vergetenheid, ik kon niet weten dat Bibby geen enkele vorm van wraakgevoelens heeft tegen de Kings! Zijn tweede wedstrijd als Hawk was tegen zijn oude, slechte team. Atlanta verloor! Goddamnit!
Voorspellingen zijn leuk en, als ze lukken, knap. Als je er echter naast zit is het gewoon het makkelijkst om het op onvoorziene factoren te gooien. Blablabla, Dwyane Wade is geblesseerd.
zaterdag 22 maart 2008
Flames to dust, lovers to friends
... Why must all good things come to an end?
Nouja, nouja, goede dingen? De Rockets' winningstreak is afgelopen. En voor mij is dat niet slecht. Ik proclameerde, na de val van Yao, dat de Rockets' seizoen over was. Geen playoffs, geen glorie. Maar zonder Yao wonnen de Raketten nog een wedstrijd of 8 geloof ik en pas na 22 wedstrijden kwam de streak tot een eind.
Ik weet het, het is inmiddels even geleden, dus van up-to-date-bloggen is hier geen sprake. Maar om het mirakel van Houston te verklaren moest ik wel wat footage gezien hebben. Want om eerlijk te zijn, snapte ik er geen zak van. Hoe kan een team met alleen Dikembe Mutombo als noemenswaardige center, zo goed presteren? Een team met Skip-to-my-f'in-Lou op de point?
Maar eerst even een vooruitblik. Mijn eerdere claim dat Houston de playoffs niet zal halen, zal ik bij moeten stellen. Ze lopen zes wedstrijden voor op Denver, de nummer 9, en dat zie ik zie ik ze in de resterende dertien wedstrijden niet weggeven. Vooral niet als Denver zo blijft spelen en Houston nog vier wedstrijden heeft die ze niet kunnen verliezen (2 maal Clippers, 2 maal Minesota). Houston gaat het halen. De nummer één seed zal niet lukken, en de eerste ronde is hun laatste ronde, maar ze gaan het halen. En dat is zeer knap.
Maar nu staan we even stil bij de streak. Ten eerste zal ik me dit seizoen toch deels herinneren als het jaar waarin Houston 22 wedstrijden won. Toch? Dat is meer dan een kwart van het seizoen zonder nederlaag. Dat is de Bulls met Jordan niet eens gelukt. En Tracy McGrady met zijn Rockets wel? En dan nog het allermooiste: McGrady hoeft niet eens elke wedstrijd GOED te spelen? What the Fuck?
Ik heb inmiddels enkele wedstrijden van de Rockets na de blessure van Yao bekeken. Zwaar huiswerk, ik doe het niet graag ;) En hieronder volgen enkele pointers die me opvielen. Voeg gerust aan deze eindige lijst toe, onder in de comments. Dan heb ik ook het idee dat ik lezers heb... Maargoed.
Nouja, nouja, goede dingen? De Rockets' winningstreak is afgelopen. En voor mij is dat niet slecht. Ik proclameerde, na de val van Yao, dat de Rockets' seizoen over was. Geen playoffs, geen glorie. Maar zonder Yao wonnen de Raketten nog een wedstrijd of 8 geloof ik en pas na 22 wedstrijden kwam de streak tot een eind.
Ik weet het, het is inmiddels even geleden, dus van up-to-date-bloggen is hier geen sprake. Maar om het mirakel van Houston te verklaren moest ik wel wat footage gezien hebben. Want om eerlijk te zijn, snapte ik er geen zak van. Hoe kan een team met alleen Dikembe Mutombo als noemenswaardige center, zo goed presteren? Een team met Skip-to-my-f'in-Lou op de point?
Maar eerst even een vooruitblik. Mijn eerdere claim dat Houston de playoffs niet zal halen, zal ik bij moeten stellen. Ze lopen zes wedstrijden voor op Denver, de nummer 9, en dat zie ik zie ik ze in de resterende dertien wedstrijden niet weggeven. Vooral niet als Denver zo blijft spelen en Houston nog vier wedstrijden heeft die ze niet kunnen verliezen (2 maal Clippers, 2 maal Minesota). Houston gaat het halen. De nummer één seed zal niet lukken, en de eerste ronde is hun laatste ronde, maar ze gaan het halen. En dat is zeer knap.
Maar nu staan we even stil bij de streak. Ten eerste zal ik me dit seizoen toch deels herinneren als het jaar waarin Houston 22 wedstrijden won. Toch? Dat is meer dan een kwart van het seizoen zonder nederlaag. Dat is de Bulls met Jordan niet eens gelukt. En Tracy McGrady met zijn Rockets wel? En dan nog het allermooiste: McGrady hoeft niet eens elke wedstrijd GOED te spelen? What the Fuck?
Ik heb inmiddels enkele wedstrijden van de Rockets na de blessure van Yao bekeken. Zwaar huiswerk, ik doe het niet graag ;) En hieronder volgen enkele pointers die me opvielen. Voeg gerust aan deze eindige lijst toe, onder in de comments. Dan heb ik ook het idee dat ik lezers heb... Maargoed.
- Dikembe Mutombo is de beste bejaarde in de NBA. De man is bijna 42 en sinds Yao's val heeft hij voor blocks, rebounds en vooral intimidatie gezorgd. Ik ga de gemiddelden niet uitrekenen, zijn season-stats vertellen het verhaal niet, maar reken maar dat hij echt produceert. Yao was een vrij matige rebounder, Mutombo vult dat gat prima. En wat Yao minder had dan Dikembe is de scare-factor. Bij Yao hebben spelers het idee dat ze op hem kunnen dunken (Ginobili, anyone?), bij Dikembe weet je dat je poging eindigt in een wapperend vingertje dat zegt: 'Get outta here!' En dat vingertje vind ik zo irritant dat ik echt wacht op een technische fout. Dat was midden jaren negentig leuk. Nu vraag je je af of hij niet last krijgt van zijn reuma, als hij dat doet.
- Rafer 'Skip to my Lou' Alston heeft zijn a-game van de speelvelden geschraapt en mee naar de league genomen. Begin december besloot hij dat hij best een +15 ppg speler kon zijn en dat hij kan passen. Sindsdien heeft hij enkele memorabele games neergezet, waaronder 4 double-doubles (vóór 20 december had hij er geen) en sinds januari scoorde hij slechts vijf maal minder dan tien punten. Tegen L.A. scoorde hij vorige week 31 punten, een careerhigh, door acht drietjes te blaffen. Conclusie: Rafer heeft een career-year.
- Luis Scola is een player. De 28-jaar oude Rookie imponeert mij méér dan Kevin Durant. Daar, ik zei het. Sinds het begin van het seizoen heeft hij grote games gehad tegen San Antonio, Detroit, Phoenix, Utah, Denver en Boston. Hij speelt ook efficient. Schiet 51%, heeft veel offensieve rebounds. Met bijna een steal per wedstrijd en weinig blocks die je in de boxscore ziet, doe je hem ook tekort. De man heeft hustle, goede D. Goed zicht in het spel ook, heeft af en toe leuke passjes en weet zich goed te positioneren. Ja, ik ben een fan.
- Tracy McGrady hoeft niet goed te spelen. Het vereist wel ijzersterk spel van anderen, maar het is niet onmogelijk voor Houston te winnen zonder 25 punten van hun go-to guy. McGrady heeft van 7 tot 19 februari vrij matig gespeeld tegen niet de minste tegenstanders (tweemaal Cleveland, Portland) en Houston won telkens vrij overtuigend. Behalve tegen Sacramento. Toen won
- Steve Novak! Fucking HELD! Haha. Deze non-factor in de NBA heeft de streak eigenhandig levend gehouden. Hij schoot de beslissende drie in de wedstrijd tegen Sacramento. Op de buzzer, jongensboekenmateriaal. Als Steve had gemist (het was zijn tweede schot van de wedstrijd en de eerste die raak was!) was de streak 'maar' veertien wedstrijden lang geweest. Ik weet zeker dat Steve dat verhaal tegen zijn kleinkinderen verteld. Of gewoon, tegen zijn kinderen. Over twee jaar speelt Steve niet meer in de league en dan heeft hij alle tijd van de wereld voor slappe zever.
- Shane Battier is een grote, grote factor. Ik kan het artikel zo één twee drie niet vinden maar de Rockets besloten hem te halen, gebaseerd op harde cijfers. Overal waar Shane Battier komt, gaan teams winnen. Als hij in het veld staat, speelt een team significant beter dan wanneer hij rust. Via 82 games.com: Per 100 maal balbezit scoren de Rockets 6.3 punten méér, als hij er in staat. In de defence leveren ze iets in, maar dat moet wel toevallig zijn. Laatst nam Shane de taak op zich Kobe het leven zuur te maken. Door constant zijn schoten moeilijk te maken schot Kobe 11/33 voor slechts 24 punten. Dat was grotendeels aan Battier te danken.
woensdag 19 maart 2008
It's hard NOT to cheer for Chris Andersen
Toen hij geschorst werd, was ik gebroken. Chris, the Birdman, Andersen verliet twee jaar geleden de NBA-speelvelden omdat hij zijn neus niet uit het witte poeder kon houden. De snatskoning mocht twee jaar niet spelen en ik was, en daar ben ik heel eerlijk in, verdrietig.
De oppervlakkige fan kent Chris van zijn gemiste dunks tijdens de dunkcontest van '05. Hij miste toen ranzig veel pogingen en nakte J.R. Smith door hem slechte passjes te geven in zijn geassisteerde dunks. Drama voor heel New Orleans natuurlijk, dat was echt een debakel. Chris maakte een clown van zichzelf voor de camera's en daarmee voor de hele wereld. En dat maakt hem, vergeef me deze dwaze gedachtengang, retecool.
Zijn kapsel, zijn tattoos. Zijn slungelige, lelijke verschijning. Met een sympathiek hoofd. Hij lijkt zo'n pipo die zich als blanke jongen teveel mee heeft laten slepen in het zwarte, urbana hiphopcultuurtje dat de NBA zoveel spelers oplegt. Ik vind dat meelijwekkend en wat er dan gebeurt is simpel. Je krijgt een zwak voor die persoon. Want zouden we het ook niet grappig en schattig vinden als Chris Quinn, Luke Ridnour of Coby Karl ineens zijn streetwiseness moet laten zien?
Los van de aparte verschijning moeten we ook niet vergeten wat die man waarschijnlijk heeft meegemaakt. Hij heeft twee jaar lang zijn vak niet kunnen beoefenen en waarschijnlijk heeft hij in die twee jaar niks anders gedaan dan zich richten op de weg terug. Wat moet hij anders? Het is waarschijnlijk niet zo dat hij een doctoraal heeft gehaald waardoor hij kan zeggen: 'Nouja, dan word ik maar adcovaat.' Twee jaar lang heeft Chris de strijd met zijn verslaving aan moeten gaan en fit moeten blijven hoewel hij wist dat er voorlopig geen seconde NBA-actie aan zat te komen. Twee jaar werken voor een doel dat zover weg ligt, en zo onzeker lijkt. Dat is knap.
Ja. De komende maanden, jaren zelfs, juich ik voor Chris Andersen. Doe met me mee. Hij is het bewijs voor kansloze hangjeugd dat er met het juiste kapsel, de juiste tattoos en vooral de juiste attitude, een respectabel persoon van iedereen is te maken.
De oppervlakkige fan kent Chris van zijn gemiste dunks tijdens de dunkcontest van '05. Hij miste toen ranzig veel pogingen en nakte J.R. Smith door hem slechte passjes te geven in zijn geassisteerde dunks. Drama voor heel New Orleans natuurlijk, dat was echt een debakel. Chris maakte een clown van zichzelf voor de camera's en daarmee voor de hele wereld. En dat maakt hem, vergeef me deze dwaze gedachtengang, retecool.
Zijn kapsel, zijn tattoos. Zijn slungelige, lelijke verschijning. Met een sympathiek hoofd. Hij lijkt zo'n pipo die zich als blanke jongen teveel mee heeft laten slepen in het zwarte, urbana hiphopcultuurtje dat de NBA zoveel spelers oplegt. Ik vind dat meelijwekkend en wat er dan gebeurt is simpel. Je krijgt een zwak voor die persoon. Want zouden we het ook niet grappig en schattig vinden als Chris Quinn, Luke Ridnour of Coby Karl ineens zijn streetwiseness moet laten zien?
Los van de aparte verschijning moeten we ook niet vergeten wat die man waarschijnlijk heeft meegemaakt. Hij heeft twee jaar lang zijn vak niet kunnen beoefenen en waarschijnlijk heeft hij in die twee jaar niks anders gedaan dan zich richten op de weg terug. Wat moet hij anders? Het is waarschijnlijk niet zo dat hij een doctoraal heeft gehaald waardoor hij kan zeggen: 'Nouja, dan word ik maar adcovaat.' Twee jaar lang heeft Chris de strijd met zijn verslaving aan moeten gaan en fit moeten blijven hoewel hij wist dat er voorlopig geen seconde NBA-actie aan zat te komen. Twee jaar werken voor een doel dat zover weg ligt, en zo onzeker lijkt. Dat is knap.
Ja. De komende maanden, jaren zelfs, juich ik voor Chris Andersen. Doe met me mee. Hij is het bewijs voor kansloze hangjeugd dat er met het juiste kapsel, de juiste tattoos en vooral de juiste attitude, een respectabel persoon van iedereen is te maken.
dinsdag 11 maart 2008
Korte blog van een ijverig student
Ik zit al een tijdje met dit idee in mijn hoofd. Ik wilde er eigenlijk een groot artikel van maken maar ik krijg al een paar dagen de losse eindjes niet aan elkaar geknoopt. Daarom begin ik maar onvoorbereid te typen om jullie te vertellen waarom het hier zo angstvallig stil is.
Het leven. Is. Af en toe. Zwaar. Niks is gratis, je moet moeite doen en dat suckt af en toe. En daarom is het hier stil. Ik zit met tentamens in m'n buik. Na een gemiddeld slagingspercentage van een procentje of 25 heb ik besloten de uitdaging eindelijk aan te gaan en m'n moeder, vriendin en mezelf trots te maken. Ik ga volgende week vier tentamens nailen, goed voor 24 punten. En de tussentoets aankomende vrijdag voor een ander vak. Om dat te bewerkstelligen zal ik verdomme echt hard m'n best moeten gaan doen. Vijf uur per dag leren, net zoals gisteren, bijna geen vrije tijd hebben. Bloed, zweet, tranen en liters koffie. En voor het eerst in mijn leven, letterlijk, ben ik geloof ik bereid de uitdaging aan te gaan. Want ik zie parallellen met andere aspecten in het leven.
Kijk, het leven is als een workout-plan. Als je traint in de sportschool met een bepaald doel, zul je dingen op moeten offeren. Sterker worden is een moeilijk proces zoals er veel zijn in het leven. Het is oncomfortabel (net als leren, erg saai af en toe), niemand geeft het eindresultaat je cadeau (een lerares diensten verlenen levert doorgaans nog steeds geen voldoende op) maar het eindresultaat zal prachtig zijn (goede punten en eindelijk zicht op mijn toekomst).
Maar dat dus over school. Met mijn trainingen in de gym maak ik dus precies hetzelfde mee maar ik ben al langer bereid daar mijn ziel en zaligheid te geven. Want ik wil namelijk dunken. En elke kilo die ik pak op mijn squat, elke centimeter die ik gain in mijn vertical jump zijn het resultaat van urenlang zweten en puffen onder het roestige ijzer. En ook hier is resultaat zien de ultieme beloning. Ook al lijkt de stang terugleggen, naar huis rijden en lam voor de televisie zitten de beste optie, doorzetten is de key. Niets is gratis.
En nu nog een zaak die je er naast zou kunnen leggen. Misschien. De NBA? Werkt het in de NBA ook niet zo dat teams die de makkelijke weg kiezen, uiteindelijk gestraft worden? En dat teams die af en toe lef tonen en hard werken, het een heel eind schoppen? Twee voorbeelden die me wellicht gelijk zouden geven.
Miami verkocht in het begin van het 05-06 seizoen haar ziel aan de duivel in ruil voor een kampioenschap. Pat Riley voelde aan dat het met Dwyane Wade en Shaq alleen al bijna zou lukken. Toevoeging van enkele goede rolspelers en talenten op zoek naar een ring (Posey, Walker, Payton, Williams) maakte het kampioenschap een reele optie en meer dan een droom. De Mavs werden verslagen, Miami werd kampioen door de makkelijke weg te kiezen.
Dat zie ik als alleen de makkelijkste tentamens halen waarvoor je maar weinig hoeft te leren. Dat zie ik als de spieren trainen die eigenlijk geen training nodig hebben omdat ze al sterk zijn. Dat is de makkelijke weg en die wordt afgestraft. Als je alleen de makkelijke tentamens haalt, blijf je met de moeilijke in je maag zitten zoals ik nu. Als je alleen de spieren traint die je leuk vindt om te doen, raakt je lijf nooit ontwikkeld, zul je nooit hoog springen en blijft alleen je bench en borstkas gestaag groeien. En als je in de NBA de makkelijke weg kiest? Dan win je een glansloos kampioenschap dat niemand je gunde en zit je de jaren daarna in de problemen. De vette contracten die je toen een ring opleverde, zitten nu als een doorgeslikt chipje in je keelgat vast. Je kunt hoesten wat je wilt, maar het gaat nergens heen. Natuurlijk, Shaq is geruild voor een talent als Marion en Walker is geshipt voor Ricky Davis en Mark Blount. En wat blijkt? Miami heeft in beide trades niet echt gewonnen. Davis heeft het hele jaar net-niet op niveau gespeeld en Blount doet erg zijn best maar is niet van het kaliber van Zo en Shaq. Miami zit in de shit en dat heeft direct te maken met 05-06, toen er de makkelijke weg werd gekozen.
Dan Houston. Je grote kerel Yao vliegt er uit en je blijft winnen. Een zelfbenoemd kenner op een nietszeggend blogje ziet de playoffs al aan je voorbij schieten en wat doe je? Je speelt je ass er vanaf. Je toont trots, passie en volhardendheid. For Yao, For China en For everything that matters. Houston is aan het basketballen en spelers als Scola, Skip to my Lou en Dikembe laten zien dat je het met atletisch vermogen, inzicht en skills maar tot zover brengt. Hustle, inzet, daar win je wedstrijden mee. Zelfs zonder noemenswaardige naam op de center. En Tracy McGrady? Die ziet er met zijn papoog uit alsof hij er geen zak om geeft. Maar ondertussen zitten we al bijna op 20 wedstrijden op rij (19 and counting) en hebben de Rockets de langste winningstreak sinds 2000 geloof ik. En waar is dat het resultaat van? Hard werken. Lees: de moeilijke weg kiezen. De makkelijke weg was geweest om te zeggen: 'Yao ligt eruit, we hebben een excuus om te verliezen.' En waar had dat toe geleid? Een plekje in het midden van de lottery, de slechtste plek om je als franchise te bevinden.
Om af te ronden: De moeilijke weg kiezen leidt tot grote resultaten. Door hard te trainen zal ik dunken. Door hard te leren ga ik eindelijk tentamens halen. En door hard werken heeft Houston zich in een illuster rijtje geschaard van teams die meer dan achttien wedstrijden op rij wonnen. Zes andere teams vormen dat gezelschap. En vijf van die teams wonnen in dat jaar het kampioenschap...
Houston niet trouwens. Die gaan nog altijd de playoffs niet halen ;)
Het leven. Is. Af en toe. Zwaar. Niks is gratis, je moet moeite doen en dat suckt af en toe. En daarom is het hier stil. Ik zit met tentamens in m'n buik. Na een gemiddeld slagingspercentage van een procentje of 25 heb ik besloten de uitdaging eindelijk aan te gaan en m'n moeder, vriendin en mezelf trots te maken. Ik ga volgende week vier tentamens nailen, goed voor 24 punten. En de tussentoets aankomende vrijdag voor een ander vak. Om dat te bewerkstelligen zal ik verdomme echt hard m'n best moeten gaan doen. Vijf uur per dag leren, net zoals gisteren, bijna geen vrije tijd hebben. Bloed, zweet, tranen en liters koffie. En voor het eerst in mijn leven, letterlijk, ben ik geloof ik bereid de uitdaging aan te gaan. Want ik zie parallellen met andere aspecten in het leven.
Kijk, het leven is als een workout-plan. Als je traint in de sportschool met een bepaald doel, zul je dingen op moeten offeren. Sterker worden is een moeilijk proces zoals er veel zijn in het leven. Het is oncomfortabel (net als leren, erg saai af en toe), niemand geeft het eindresultaat je cadeau (een lerares diensten verlenen levert doorgaans nog steeds geen voldoende op) maar het eindresultaat zal prachtig zijn (goede punten en eindelijk zicht op mijn toekomst).
Maar dat dus over school. Met mijn trainingen in de gym maak ik dus precies hetzelfde mee maar ik ben al langer bereid daar mijn ziel en zaligheid te geven. Want ik wil namelijk dunken. En elke kilo die ik pak op mijn squat, elke centimeter die ik gain in mijn vertical jump zijn het resultaat van urenlang zweten en puffen onder het roestige ijzer. En ook hier is resultaat zien de ultieme beloning. Ook al lijkt de stang terugleggen, naar huis rijden en lam voor de televisie zitten de beste optie, doorzetten is de key. Niets is gratis.
En nu nog een zaak die je er naast zou kunnen leggen. Misschien. De NBA? Werkt het in de NBA ook niet zo dat teams die de makkelijke weg kiezen, uiteindelijk gestraft worden? En dat teams die af en toe lef tonen en hard werken, het een heel eind schoppen? Twee voorbeelden die me wellicht gelijk zouden geven.
Miami verkocht in het begin van het 05-06 seizoen haar ziel aan de duivel in ruil voor een kampioenschap. Pat Riley voelde aan dat het met Dwyane Wade en Shaq alleen al bijna zou lukken. Toevoeging van enkele goede rolspelers en talenten op zoek naar een ring (Posey, Walker, Payton, Williams) maakte het kampioenschap een reele optie en meer dan een droom. De Mavs werden verslagen, Miami werd kampioen door de makkelijke weg te kiezen.
Dat zie ik als alleen de makkelijkste tentamens halen waarvoor je maar weinig hoeft te leren. Dat zie ik als de spieren trainen die eigenlijk geen training nodig hebben omdat ze al sterk zijn. Dat is de makkelijke weg en die wordt afgestraft. Als je alleen de makkelijke tentamens haalt, blijf je met de moeilijke in je maag zitten zoals ik nu. Als je alleen de spieren traint die je leuk vindt om te doen, raakt je lijf nooit ontwikkeld, zul je nooit hoog springen en blijft alleen je bench en borstkas gestaag groeien. En als je in de NBA de makkelijke weg kiest? Dan win je een glansloos kampioenschap dat niemand je gunde en zit je de jaren daarna in de problemen. De vette contracten die je toen een ring opleverde, zitten nu als een doorgeslikt chipje in je keelgat vast. Je kunt hoesten wat je wilt, maar het gaat nergens heen. Natuurlijk, Shaq is geruild voor een talent als Marion en Walker is geshipt voor Ricky Davis en Mark Blount. En wat blijkt? Miami heeft in beide trades niet echt gewonnen. Davis heeft het hele jaar net-niet op niveau gespeeld en Blount doet erg zijn best maar is niet van het kaliber van Zo en Shaq. Miami zit in de shit en dat heeft direct te maken met 05-06, toen er de makkelijke weg werd gekozen.
Dan Houston. Je grote kerel Yao vliegt er uit en je blijft winnen. Een zelfbenoemd kenner op een nietszeggend blogje ziet de playoffs al aan je voorbij schieten en wat doe je? Je speelt je ass er vanaf. Je toont trots, passie en volhardendheid. For Yao, For China en For everything that matters. Houston is aan het basketballen en spelers als Scola, Skip to my Lou en Dikembe laten zien dat je het met atletisch vermogen, inzicht en skills maar tot zover brengt. Hustle, inzet, daar win je wedstrijden mee. Zelfs zonder noemenswaardige naam op de center. En Tracy McGrady? Die ziet er met zijn papoog uit alsof hij er geen zak om geeft. Maar ondertussen zitten we al bijna op 20 wedstrijden op rij (19 and counting) en hebben de Rockets de langste winningstreak sinds 2000 geloof ik. En waar is dat het resultaat van? Hard werken. Lees: de moeilijke weg kiezen. De makkelijke weg was geweest om te zeggen: 'Yao ligt eruit, we hebben een excuus om te verliezen.' En waar had dat toe geleid? Een plekje in het midden van de lottery, de slechtste plek om je als franchise te bevinden.
Om af te ronden: De moeilijke weg kiezen leidt tot grote resultaten. Door hard te trainen zal ik dunken. Door hard te leren ga ik eindelijk tentamens halen. En door hard werken heeft Houston zich in een illuster rijtje geschaard van teams die meer dan achttien wedstrijden op rij wonnen. Zes andere teams vormen dat gezelschap. En vijf van die teams wonnen in dat jaar het kampioenschap...
Houston niet trouwens. Die gaan nog altijd de playoffs niet halen ;)
zondag 2 maart 2008
De luie zondag-blog, Chi @ Cle
Vette game op het programma vanavond. Hughes en Gooden treffen voor het eerst hun oude team en hetzelfde geldt natuurlijk voor Ben Wallace en Joe Smith. Ik zal natuurlijk vooral naar hen kijken. Morgen ga ik sowieso eens kijken hoe de subjecten van de grote trades het doen. Even mezelf een schouderklopje geven als ik kan, als blijkt dat mijn voorspellingen vooralsnog kloppen.
1e Kwart:
We pikken hem op bij 13-13, grote afwezige is Big Z.
- Anderson Varejao ziet er goed uit. Als in: Lekkere knul. Nee, zijn game is gewoon solide. Hard werk, goede rebounds. Een paar vrije worpen en een mooie jumper zorgen voor de voorsprong voor de Cavs, 15-13.
- Drew Gooden lijkt op Mohammed B. Gore baard, en daarom: respect. Een goede fake van Drew zorgt voor twee vrije worpen en een fout voor Big Ben.
- LeBron heeft een prachtige fade-away. Echt mooi! Mooier dan Wade en misschien wel mooier dan die van Kobe. Goddamn. LeBron en Kobe zijn dan ook de beste spelers in de NBA, period. Ik kan niet beslissen wie er beter is denk ik. Voor nu zeg ik Kobe. Over vijf jaar? Dan zijn we Michael Jordan onderhand vergeten. LeBron is een beest.
- Ben Wallace laat enige vorm van handle zien, awesome. Gooden maakt een slimme fout die Ben naar de vrijeworpenlijn stuurt. Bricks coming up.
- Hehe ik vergat even waarom ik niet graag naar de Cavs kijk. Ik zat al de hele tijd te denken: 'Waarom vermaak ik me zo goed?!? Dit klopt niet!' En de reden komt zojuist het veld op. Damon f' in Jones. De grootste clown van de NBA met het lelijkste kapsel. Ugh. En die commentator is het met me eens. 'And Damon Jones enters with a haircut that maybe should've stayed back in the eighties.' Jones heeft een ranzig hanenkammetje dat hij inmiddels al enkele weken support geloof ik. Verrekte schoenzool.
- LeBron James met de aanvallende fout. Goede charge van Gooden. Er wordt weinig gescoord, wat wel een frisse bries is in de high-scoring NBA van vandaag. 18 - 15 Cleveland met 2.10 te gaan in het eerste kwart.
- 24 - 17 Cavs aan het eerste kwart. De Bulls schieten veel jumpers en raken gewoon te weinig. Dat is ook het grote probleem dat ik met Chicago heb. Je kunt geen jump-shooting team zijn en laatste in de NBA in fieldgoalpercentage. It doesn't make sence.
2e Kwart:
- Tyrus Thomas maakt een eind aan de grote Chicagose droogte. Na 8 minuten ofzo eindelijk weer een fieldgoal, 20 - 24.
- Larry Hughes eindelijk in het spel. Geen idee hoe lang de man er al in staat maar hij was in ieder geval vrij onzichtbaar. Een goede actie inside levert hem een paar vrije pogingen op. Better make 'em Larry. Brick + splash = 26 - 23 Cavs.
- Eigenlijk is het 5 tegen 4. Die center van de Bulls doet, vooral in de aanval niet mee. Het lijkt die jongen ernstig te ontbreken aan zelfvertrouwen. Ik zit hem hier spiritueel aan te moedigen maar hij wil maar niet schieten. Kan het waarschijnlijk ook niet.
- Super block van Big Ben Wallace, awesome. Dunken in Ben zijn gezicht? I don't think so. Wat losse notes: Hughes heeft schijnbaar al tien punten na een lay-up net en Delonte West is snel. Hubie Brown vindt dat de pot er echt uitziet als een duel tussen teams die nieuwe stukken hebben toegevoegd. En dat is ook zo. Maar niet negatief. Ik vermaak me. Cavs by two.
- Alle verhalen die je hoort over Ben Wallace zeggen dat het zo'n model-inwoner is. Doet niets dan goeds, lacht veel, is aardig. Dat rijmt toch niet met het brutaal gespierde monster dat hier op het veld staat? Die agressieve verdediger die over lijken gaat? Die die lijken ook opeet? Als toetje?
- Ik kan er niet tegen als spelers 'AND ONE' roepen voordat de score zit. Een and-one roep je zodra de bal al zit, stupid... Niet als je gehamerd wordt en een airball voort weet te frotten.
- Nocioni met aardige D op James. Maar LeBron schiet hem, swoosht hem en ziet er damn sexy uit terwijl hij het doet. Oh LeBron, geef me 1/10e van je skills en we worden kampioen hier.
- Weer twee vrije worpen voor LeBron. Twee daggers, 19 punten, 37-33 Cavs met 3.28 to go.
- Ben Wallace zijn vrije worpen zien er goed uit. Goede arch, lekker schotje. Dan zie je dat graag beloond. En hij maakt 1/2. Ver boven je gemiddelde, good for you.
- Prachtige steal van Varejao, hij duikt naar de bal, West pakt hem, mist de lay-up en LeBron met de enorm harde putback. Gadverdamme wat een harde dunk. Die zien we morgen terug in elke highlightshow ter wereld. LeBron met 23 inmiddels geloof ik, Cavs staan zeven punten voor en zien er in alle opzichten beter uit dan de Bulls.
- Joakim Noah reboundt goed. Verder laat hij (nog) niet veel zien. Die jongen wordt wel een goede NBA-speler voorspel ik. Hij heeft de inzet, ontzettend lange armen, is snel. Aanvallend lijkt het nog wat rauw maar dat hebben er meer. Ik zie het wel zitten bij hem.
- Zeer vervelende botsing tussen Thomas en Damon Jones. Ik mag Jones niet maar dit is akelig, om zo uit de game te liggen. Ik ben er helemaal voor om hem te wisselen, maar niet zo. Hij lijkt echt last te hebben. Weer een time-out en voor de mensen die zich afvragen: hoe kijkt- en typt hij tegelijk? Nou, daar hebben die time-outs mee te maken, hihi.
- Damon Jones lacht weer. Ugh. Halftime, 42 - 39 Cavs.
3e Kwart:
- Joakim Noah begint weer met sterk verdedigend werk. Goede rebounds, een block (als ik het goed heb) en tot slot een goede lange outlet-pass naar Luol Deng die de lay-up maakt.
- Delonte West is wel een gave speler man :D Ik denk dat dit de eerste keer is dat ik een hele wedstrijd van hem zien. Ik vind de energie goed, zijn snelheid, goede passjes. En hij is straight-up gangster.
- De Bulls spelen een fullcourt press, en het werkt vrij aardig. Het levert geen steal op, maar vertraging. En dat is alles wat je kunt verwachten op dit niveau. 51 - 51 ondertussen door een schot van Kirk Heinrich.
- En als je punten nodig hebt? Dan zoek je als Cavs natuurlijk Ben Wallace. Die even twee vrije worpen raakt. Jip, ze zien er echt beter uit. Misschien dat er bij de Cavs iemand is die eindelijk de moeite heeft genomen er samen met Ben aan te werken?
- LeBron neemt de wedstrijd over. Neemt alle schoten, maakt er ook een hoop. Cavs staan weer 4 punten voor. Dit wordt een spannende pot die hopelijk tot het naadje gaat. En dat zie ik best gebeuren, aangezien Deng eindelijk wakker lijkt te worden.
- Where's Wally?
- Back to back fieldgoals voor Ben Wallace. Dan weet je dat je als Bulls zijnde in de shit zit. Gooden antwoordt, Varejao weer. Er wordt gescoord, 58 - 63 Cavs.
- Slordig basketball aan twee kanten. Turnovers, Drew Gooden die denkt dat hij een guard is, Noah met goede rebounds, er gebeurt van alles maar het is niet mooi. Hughes maakt een schot waar hij eigenlijk had moeten passen. Maar als je scoort klaagt niemand. Nog maar drie puntjes achterstand voor de mannen uit Chicago.
- De Bulls lijken bang voor de fast-break. Gordon had een 1-1 tegen de tragere Varejao kunnen hebben maar hield in, passte rond en uiteindelijk gewoon een gemist schot en Cavs hebben de bal weer.
- Tyrus Thomas brengt de Bulls tot een punt achterstand. Damon Jones is terug.
- Larry Hughes zet met een prachtige pass de Bulls op voorsprong. Tyrus Thomas heeft de eer de prachtige alley-oop af te dunken. Heerlijk! Gordon nog een score op het eind, Bulls staan zomaar drie punte voor en, zoals de commentator ook zegt: 'It's been a while since the people in Chicago had something to laugh about.'
4e Kwart:
- Ik vraag me sinds het eind van het derde af hoe de Bulls eigenlijk al die tijd bij zijn gebleven. Ze spelen niet erg goed. Ik denk dat de Cavs vandaag ook niet zo goed zijn. Hughes clownt twee Cavs op weg naar een vrije lay-up. Damon Jones reageert met een drietje, Ben Gordon weer. Dit gaat te snel, Chicago staat er vier voor.
- Ben Gordon weer nadat Noah zich weer enorm nuttig maakt. Ik mag Joakim wel! Nu dwingt hij weer een Joe Smith airball af. Hughes zorgt voor de aanval, 18-3 run (?!?) voor de Bulls en ze staan acht punten voor. LeBron komt er na deze time-out weer in en ik voorspel, dat lijkt erg gedurfd op dit moment, een overwinning voor de Cavs.
- Ik heb inmiddels net zo'n kapsel als Nocioni geloof ik. Laat een bericht achter als je vindt dat ik naar de kapper moet.
- There's Wally. Drietje, 76 - 71 Chicago.
- Gordon pusht het een beetje, iets te fanatiek. Net een turnover door palming, nu een offensive foul. Joe Smith met zijn tweede op rij, we staan weer bijna gelijk. Tering dit wordt spannend!
- Nocioni met zijn eerste punten, en belangrijke. Zijn defence is goed, nu belangrijke puntjes. Morgen in de boxscore lijkt het nergens op maar ik vind het knap wat hij doet. Joe Smith met weer een fieldgoal, we staan wederom bijna gelijk. LeBron komt erin en de Cavs trekken bij. Zou dat toeval zijn? Iets zegt me dat het niet zo is.
- Eric Snow heeft niet gespeeld en ik durf er iets om te verwedden dat het niet gaat gebeuren. Dude stierf volgens mij enkele jaren geleden 'in duty'. Hij heeft het alleen nog niet door.
- LeBron maakt gelijk en maakt daarmee mij een 'kenner.' Brutal logic ;)
- Noah met een aanvallende rebound over Ben Wallace. Dat moet lekker zijn voor de Rookie. Gaat omhoog, wordt gehackt en krijgt vrije worpen. Knockt er twee down, nice. Twee punten voorsprong Bulls.
- Delonte West maakt gelijk en weet je wat me opvalt? LeBron eist niks op. Wade en Kobe willen altijd zelf de gelijkmaker maken, zelf de wedstrijd winnen. LeBron heeft dat niet, heeft meer vertrouwen in zijn teammaten en op het eind lijkt me dat ook de beste instelling.
- Joe Smith met twee vrije worpen, raakt. Noah weer een rebound, weer een fout, weer twee maal. En weer twee raak. Dus naast high-energy is hij ook nog clutch. Heinrich komt er in voor Gordon. LeBron claimt de voorsprong met een onmogelijke lay-up die er makkelijk uitziet. Een contradictie, behalve als LeBron het doet.
- WOOOOOOOOOOOOOOOOW wat een dunk :D LeBron! AAAAAAARGH! HARD! HARD! Cavs by four dus :D En een schotje. Jup. Cavs by six. Binnen? Nog niet helemaal. Maar we zitten dicht bij een Bulls-breakdown.
- Gooden met de aanvallende fout. Anderhalve minuut nog ongeveer, Wally laat zien waarom de Cavs hem gehaald hebben. Een drietje, Cavs staan negen punten voor. Is het jullie al opgevallen dat ik zijn achternaam niet wil spellen?
- Noah 1/2 vrije worpen. Joe Smith met een goede aanvallende rebound na een geforceerde drie van LeBron, wedstrijd binnen voor de Cavs. 86 - 95 en een goede pot! Ik ga vanavond slapen met het idee dat Noah een goede NBA-speler wordt en dat LeBron euhm... ik kom woorden tekort.
1e Kwart:
We pikken hem op bij 13-13, grote afwezige is Big Z.
- Anderson Varejao ziet er goed uit. Als in: Lekkere knul. Nee, zijn game is gewoon solide. Hard werk, goede rebounds. Een paar vrije worpen en een mooie jumper zorgen voor de voorsprong voor de Cavs, 15-13.
- Drew Gooden lijkt op Mohammed B. Gore baard, en daarom: respect. Een goede fake van Drew zorgt voor twee vrije worpen en een fout voor Big Ben.
- LeBron heeft een prachtige fade-away. Echt mooi! Mooier dan Wade en misschien wel mooier dan die van Kobe. Goddamn. LeBron en Kobe zijn dan ook de beste spelers in de NBA, period. Ik kan niet beslissen wie er beter is denk ik. Voor nu zeg ik Kobe. Over vijf jaar? Dan zijn we Michael Jordan onderhand vergeten. LeBron is een beest.
- Ben Wallace laat enige vorm van handle zien, awesome. Gooden maakt een slimme fout die Ben naar de vrijeworpenlijn stuurt. Bricks coming up.
- Hehe ik vergat even waarom ik niet graag naar de Cavs kijk. Ik zat al de hele tijd te denken: 'Waarom vermaak ik me zo goed?!? Dit klopt niet!' En de reden komt zojuist het veld op. Damon f' in Jones. De grootste clown van de NBA met het lelijkste kapsel. Ugh. En die commentator is het met me eens. 'And Damon Jones enters with a haircut that maybe should've stayed back in the eighties.' Jones heeft een ranzig hanenkammetje dat hij inmiddels al enkele weken support geloof ik. Verrekte schoenzool.
- LeBron James met de aanvallende fout. Goede charge van Gooden. Er wordt weinig gescoord, wat wel een frisse bries is in de high-scoring NBA van vandaag. 18 - 15 Cleveland met 2.10 te gaan in het eerste kwart.
- 24 - 17 Cavs aan het eerste kwart. De Bulls schieten veel jumpers en raken gewoon te weinig. Dat is ook het grote probleem dat ik met Chicago heb. Je kunt geen jump-shooting team zijn en laatste in de NBA in fieldgoalpercentage. It doesn't make sence.
2e Kwart:
- Tyrus Thomas maakt een eind aan de grote Chicagose droogte. Na 8 minuten ofzo eindelijk weer een fieldgoal, 20 - 24.
- Larry Hughes eindelijk in het spel. Geen idee hoe lang de man er al in staat maar hij was in ieder geval vrij onzichtbaar. Een goede actie inside levert hem een paar vrije pogingen op. Better make 'em Larry. Brick + splash = 26 - 23 Cavs.
- Eigenlijk is het 5 tegen 4. Die center van de Bulls doet, vooral in de aanval niet mee. Het lijkt die jongen ernstig te ontbreken aan zelfvertrouwen. Ik zit hem hier spiritueel aan te moedigen maar hij wil maar niet schieten. Kan het waarschijnlijk ook niet.
- Super block van Big Ben Wallace, awesome. Dunken in Ben zijn gezicht? I don't think so. Wat losse notes: Hughes heeft schijnbaar al tien punten na een lay-up net en Delonte West is snel. Hubie Brown vindt dat de pot er echt uitziet als een duel tussen teams die nieuwe stukken hebben toegevoegd. En dat is ook zo. Maar niet negatief. Ik vermaak me. Cavs by two.
- Alle verhalen die je hoort over Ben Wallace zeggen dat het zo'n model-inwoner is. Doet niets dan goeds, lacht veel, is aardig. Dat rijmt toch niet met het brutaal gespierde monster dat hier op het veld staat? Die agressieve verdediger die over lijken gaat? Die die lijken ook opeet? Als toetje?
- Ik kan er niet tegen als spelers 'AND ONE' roepen voordat de score zit. Een and-one roep je zodra de bal al zit, stupid... Niet als je gehamerd wordt en een airball voort weet te frotten.
- Nocioni met aardige D op James. Maar LeBron schiet hem, swoosht hem en ziet er damn sexy uit terwijl hij het doet. Oh LeBron, geef me 1/10e van je skills en we worden kampioen hier.
- Weer twee vrije worpen voor LeBron. Twee daggers, 19 punten, 37-33 Cavs met 3.28 to go.
- Ben Wallace zijn vrije worpen zien er goed uit. Goede arch, lekker schotje. Dan zie je dat graag beloond. En hij maakt 1/2. Ver boven je gemiddelde, good for you.
- Prachtige steal van Varejao, hij duikt naar de bal, West pakt hem, mist de lay-up en LeBron met de enorm harde putback. Gadverdamme wat een harde dunk. Die zien we morgen terug in elke highlightshow ter wereld. LeBron met 23 inmiddels geloof ik, Cavs staan zeven punten voor en zien er in alle opzichten beter uit dan de Bulls.
- Joakim Noah reboundt goed. Verder laat hij (nog) niet veel zien. Die jongen wordt wel een goede NBA-speler voorspel ik. Hij heeft de inzet, ontzettend lange armen, is snel. Aanvallend lijkt het nog wat rauw maar dat hebben er meer. Ik zie het wel zitten bij hem.
- Zeer vervelende botsing tussen Thomas en Damon Jones. Ik mag Jones niet maar dit is akelig, om zo uit de game te liggen. Ik ben er helemaal voor om hem te wisselen, maar niet zo. Hij lijkt echt last te hebben. Weer een time-out en voor de mensen die zich afvragen: hoe kijkt- en typt hij tegelijk? Nou, daar hebben die time-outs mee te maken, hihi.
- Damon Jones lacht weer. Ugh. Halftime, 42 - 39 Cavs.
3e Kwart:
- Joakim Noah begint weer met sterk verdedigend werk. Goede rebounds, een block (als ik het goed heb) en tot slot een goede lange outlet-pass naar Luol Deng die de lay-up maakt.
- Delonte West is wel een gave speler man :D Ik denk dat dit de eerste keer is dat ik een hele wedstrijd van hem zien. Ik vind de energie goed, zijn snelheid, goede passjes. En hij is straight-up gangster.
- De Bulls spelen een fullcourt press, en het werkt vrij aardig. Het levert geen steal op, maar vertraging. En dat is alles wat je kunt verwachten op dit niveau. 51 - 51 ondertussen door een schot van Kirk Heinrich.
- En als je punten nodig hebt? Dan zoek je als Cavs natuurlijk Ben Wallace. Die even twee vrije worpen raakt. Jip, ze zien er echt beter uit. Misschien dat er bij de Cavs iemand is die eindelijk de moeite heeft genomen er samen met Ben aan te werken?
- LeBron neemt de wedstrijd over. Neemt alle schoten, maakt er ook een hoop. Cavs staan weer 4 punten voor. Dit wordt een spannende pot die hopelijk tot het naadje gaat. En dat zie ik best gebeuren, aangezien Deng eindelijk wakker lijkt te worden.
- Where's Wally?
- Back to back fieldgoals voor Ben Wallace. Dan weet je dat je als Bulls zijnde in de shit zit. Gooden antwoordt, Varejao weer. Er wordt gescoord, 58 - 63 Cavs.
- Slordig basketball aan twee kanten. Turnovers, Drew Gooden die denkt dat hij een guard is, Noah met goede rebounds, er gebeurt van alles maar het is niet mooi. Hughes maakt een schot waar hij eigenlijk had moeten passen. Maar als je scoort klaagt niemand. Nog maar drie puntjes achterstand voor de mannen uit Chicago.
- De Bulls lijken bang voor de fast-break. Gordon had een 1-1 tegen de tragere Varejao kunnen hebben maar hield in, passte rond en uiteindelijk gewoon een gemist schot en Cavs hebben de bal weer.
- Tyrus Thomas brengt de Bulls tot een punt achterstand. Damon Jones is terug.
- Larry Hughes zet met een prachtige pass de Bulls op voorsprong. Tyrus Thomas heeft de eer de prachtige alley-oop af te dunken. Heerlijk! Gordon nog een score op het eind, Bulls staan zomaar drie punte voor en, zoals de commentator ook zegt: 'It's been a while since the people in Chicago had something to laugh about.'
4e Kwart:
- Ik vraag me sinds het eind van het derde af hoe de Bulls eigenlijk al die tijd bij zijn gebleven. Ze spelen niet erg goed. Ik denk dat de Cavs vandaag ook niet zo goed zijn. Hughes clownt twee Cavs op weg naar een vrije lay-up. Damon Jones reageert met een drietje, Ben Gordon weer. Dit gaat te snel, Chicago staat er vier voor.
- Ben Gordon weer nadat Noah zich weer enorm nuttig maakt. Ik mag Joakim wel! Nu dwingt hij weer een Joe Smith airball af. Hughes zorgt voor de aanval, 18-3 run (?!?) voor de Bulls en ze staan acht punten voor. LeBron komt er na deze time-out weer in en ik voorspel, dat lijkt erg gedurfd op dit moment, een overwinning voor de Cavs.
- Ik heb inmiddels net zo'n kapsel als Nocioni geloof ik. Laat een bericht achter als je vindt dat ik naar de kapper moet.
- There's Wally. Drietje, 76 - 71 Chicago.
- Gordon pusht het een beetje, iets te fanatiek. Net een turnover door palming, nu een offensive foul. Joe Smith met zijn tweede op rij, we staan weer bijna gelijk. Tering dit wordt spannend!
- Nocioni met zijn eerste punten, en belangrijke. Zijn defence is goed, nu belangrijke puntjes. Morgen in de boxscore lijkt het nergens op maar ik vind het knap wat hij doet. Joe Smith met weer een fieldgoal, we staan wederom bijna gelijk. LeBron komt erin en de Cavs trekken bij. Zou dat toeval zijn? Iets zegt me dat het niet zo is.
- Eric Snow heeft niet gespeeld en ik durf er iets om te verwedden dat het niet gaat gebeuren. Dude stierf volgens mij enkele jaren geleden 'in duty'. Hij heeft het alleen nog niet door.
- LeBron maakt gelijk en maakt daarmee mij een 'kenner.' Brutal logic ;)
- Noah met een aanvallende rebound over Ben Wallace. Dat moet lekker zijn voor de Rookie. Gaat omhoog, wordt gehackt en krijgt vrije worpen. Knockt er twee down, nice. Twee punten voorsprong Bulls.
- Delonte West maakt gelijk en weet je wat me opvalt? LeBron eist niks op. Wade en Kobe willen altijd zelf de gelijkmaker maken, zelf de wedstrijd winnen. LeBron heeft dat niet, heeft meer vertrouwen in zijn teammaten en op het eind lijkt me dat ook de beste instelling.
- Joe Smith met twee vrije worpen, raakt. Noah weer een rebound, weer een fout, weer twee maal. En weer twee raak. Dus naast high-energy is hij ook nog clutch. Heinrich komt er in voor Gordon. LeBron claimt de voorsprong met een onmogelijke lay-up die er makkelijk uitziet. Een contradictie, behalve als LeBron het doet.
- WOOOOOOOOOOOOOOOOW wat een dunk :D LeBron! AAAAAAARGH! HARD! HARD! Cavs by four dus :D En een schotje. Jup. Cavs by six. Binnen? Nog niet helemaal. Maar we zitten dicht bij een Bulls-breakdown.
- Gooden met de aanvallende fout. Anderhalve minuut nog ongeveer, Wally laat zien waarom de Cavs hem gehaald hebben. Een drietje, Cavs staan negen punten voor. Is het jullie al opgevallen dat ik zijn achternaam niet wil spellen?
- Noah 1/2 vrije worpen. Joe Smith met een goede aanvallende rebound na een geforceerde drie van LeBron, wedstrijd binnen voor de Cavs. 86 - 95 en een goede pot! Ik ga vanavond slapen met het idee dat Noah een goede NBA-speler wordt en dat LeBron euhm... ik kom woorden tekort.
Abonneren op:
Posts (Atom)