Dag lezer,
vanaf heden (vanaf gisteren eigenlijk) schrijf ik mijn blogjes voortaan op www.powerforward.nl
Na contact te hebben gelegd met Michel Kriek, de hoofdredacteur van de site, was het eigenlijk zo bekeken. Ik zocht een groter publiek, zij hadden wel oren naar iemand die over de NBA schrijft. Voortaan dus een keer of twee, drie per week mijn eigen column voor heel veel lezers. Spannend!
Bedankt voor het lezen, bedankt voor de reacties en ik hoop dat jullie met me mee verhuizen!
dinsdag 22 april 2008
zondag 20 april 2008
4 keer op rij kampioen
We onderbreken de playoffs voor zaken die ook belangrijk zijn.
Vier maal op rij. Over een legacy gesproken.
KAMPIOENEN!!!!
zaterdag 19 april 2008
Voorspellingen
Niet helemaal gelijk met wat ik eerder zei geloof ik, maar hierbij mijn voorspellingen voor de komende tijd:
Doe mee met mijn league! Zoek naar 'nba-in-nl.blogspot' als je je eigen voorspelling hebt gedaan. Kijken wie er wint.
Doe mee met mijn league! Zoek naar 'nba-in-nl.blogspot' als je je eigen voorspelling hebt gedaan. Kijken wie er wint.
Zien we die nog terug?
Elk jaar komen er 60 rookies de league binnen, als het seizoen afgelopen is. Met 450 plaatsen in de NBA, die altijd wel gevuld zijn, betekent het einde van het seizoen ook het einde voor 60 andere spelers' hun carriere. Er moet plaats gemaakt worden voor de Rookies.
Nu is het zo dat sommige spelers gewoon oud zijn en er zelf een eind aan maken. Andere spelers (voorbeeld: bijna het hele roster van Miami) zijn eigenlijk niet goed genoeg en zijn alleen in de league beland door blessureleed. Zulke spelers verdwijnen geruisloos. Niemand die volgend jaar zal zeggen: 'Oh boy, wat mis ik Earl Barron' ofzo. En die ene hall of famer of franchise speler die kapt, dat krijgen we wel mee hoor. Die zullen volgend jaar wel een keer in hun hometown geëerd worden.
Maar er zijn ook spelers die free agent zijn of een slecht contract hebben die geen nieuw contract krijgen of een buy-out accepteren en zo de league uit geschopt worden. Dit zijn spelers die best nog wel eens impact kunnen hebben maar door toedoen van ( <-- voeg willekeurige oorzaak in -->) niet aan een nieuw contract komen. Wie zijn deze spelers? Waar komen ze vandaan? Van welke spelers hebben we misschien wel de laatste minuten op een NBA-veld gezien?
1. Francisco Elson
Ik heb het vervelende vermoeden dat 'Cisco volgend jaar niet meer in de NBA speelt. Elson is free agent, de Sonics lijken geenszins van plan hem te resignen en, laten we eerlijk zijn, wie wil hem? Hij heeft het afgelopen jaar een behoorlijk onderwelmend seizoen gehad, wist niet te imponeren. Een voorteken daarvan was al het eind van vorig jaar, toen hij gebench-d werd om Fabricio Oberto zijn starting-spot over te laten nemen. Of all people!
Elson speelde de laatste tijd een kwartiertje per wedstrijd. Behalve als er gewonnen werd, zoals tegen Dallas, dan speelt hij ineens zes minuten. Dit moet de coaches van Seattle ook zijn opgevallen. Zouden ze hem terugwillen?
De move naar Oklahoma (hij is inmiddels goedgekeurd), de signing van spelers met aflopende contracten, het ziet er somber uit. Mijn gok is dat we het laatste gezien hebben van Elson. Helaas.
2. Stephon Marbury
Twee opties: Of hij rot nog een jaartje weg voor een slordige twintig miljoen, of er volgt deze zomer een buy-out en we zijn volgend jaar al verlost van de grootste ziekte in de NBA.
Het gerucht gaat de ronde dat Marbury na het slechte millieu voor de meeste sterfgevallen in New York zorgt. Het verdwijnen van deze pesticide kunnen we alleen maar toejuichen. Laten we allen hopen.
3. Smush Parker
Het leek er dit seizoen al van te komen. Na een akkefietje met een parkeerwacht werd hij bij Miami uitgekotst. Iedereen dacht dat Miami aan het vervelende mannetje vast zou zitten voor de komende twee jaar. Een buy-out volgde en uiteindelijk werden de Clippers zijn 14e team in vier jaar ofzo. Hoe dan ook: De Clips waren wel slim genoeg hem slechts voor de rest van het seizoen vast te leggen. Dat seizoen is nu over, en Smush zijn carriere waarschijnlijk ook.
4. Kwame Brown
Ooit nummer één pick tijdens de draft, nu kwijnt hij weg in Memphis. Bij zo'n slecht team geen speeltijd kunnen verdienen, dat wijst op enorme potentie tot 'sucken'. Kwame, it's been one hell of a ride. Goodbye.
5. Michael Doleac
Michael, jij en ik weten het. Dwyane Wade? Shaq? Jason Williams? Sommigen zeggen zelf Gary Payton of Antoine Walker (waarover later meer). Maar wij weten het. De Heat won in '06 doordat JIJ meedeed! Potverdorie Michael, heb je dat registratieformulier voor de hall of fame al ingevuld? En je hebt gelijk. Dat laatste jaartje bij Minesota vatte precies jouw carriere en potentieel samen: 2.4 punten in 10.7 minuten.
6. Chris Andersen
Helaas. Je comeback was super geweest, maar het werkte niet. Het lijkt wel of de NBA en jij van elkaar vervreemd zijn, Chris. Ik zal je onthouden als de man die na twee jaar niet gespeeld te hebben, na krap vier seconden in het veld zijn eerste blok noteerde. Chris, je was geweldig, en dat meen ik oprecht. Ga nu maar weer snatsen en tattoos zetten.
7. Ron Artest
Hiermee neem ik een wilde gok hoor. Artest kan deze zomer zijn contract zelf verlengen, zoals Shawn Marion dat bij Miami kan doen en Marbury bij de Knicks.
Maar hoe 'des Artest' zou het zijn als hij weigert? Als hij in al zijn arrogantie denkt ergens anders meer te kunnen verdienen? En er dan achter komen dat het niet zo mocht zijn. Dan zie ik Artest gewoon de boot nemen om hier bij Den Bosch te komen ballen. Smoke weed every day.
Dit alles gaat natuurlijk niet gebeuren, maar het zou wat zijn he.
8. Ricky Davis en Jason Williams
Beiden komen van een ranzig dik contract. Beiden verdienen veel te veel voor de productie die ze hebben. Zouden ze in salaris (en speeltijd) een stap terug willen doen om ergens vanaf de bank te gaan spelen? Waarschijnlijk wel, en in het geval van Jason hoop ik het.
Maar kijk niet raar op als een van de twee niet geresigned wordt door Miami en geen ander team kan vinden. Want dit seizoen was erg onspirerend. Niet echt reclame voor jezelf, als je in 07-08 bij Miami hebt gespeeld.
In het geval van Williams zal veel afhangen van de pick die Miami krijgt. Als ze Rose niet halen, en dus geen instant nba-ready guard hebben, zal Jason denk ik een jaartje extra in South Florida krijgen. En dat willen we allemaal.
Nu is het zo dat sommige spelers gewoon oud zijn en er zelf een eind aan maken. Andere spelers (voorbeeld: bijna het hele roster van Miami) zijn eigenlijk niet goed genoeg en zijn alleen in de league beland door blessureleed. Zulke spelers verdwijnen geruisloos. Niemand die volgend jaar zal zeggen: 'Oh boy, wat mis ik Earl Barron' ofzo. En die ene hall of famer of franchise speler die kapt, dat krijgen we wel mee hoor. Die zullen volgend jaar wel een keer in hun hometown geëerd worden.
Maar er zijn ook spelers die free agent zijn of een slecht contract hebben die geen nieuw contract krijgen of een buy-out accepteren en zo de league uit geschopt worden. Dit zijn spelers die best nog wel eens impact kunnen hebben maar door toedoen van ( <-- voeg willekeurige oorzaak in -->) niet aan een nieuw contract komen. Wie zijn deze spelers? Waar komen ze vandaan? Van welke spelers hebben we misschien wel de laatste minuten op een NBA-veld gezien?
1. Francisco Elson
Ik heb het vervelende vermoeden dat 'Cisco volgend jaar niet meer in de NBA speelt. Elson is free agent, de Sonics lijken geenszins van plan hem te resignen en, laten we eerlijk zijn, wie wil hem? Hij heeft het afgelopen jaar een behoorlijk onderwelmend seizoen gehad, wist niet te imponeren. Een voorteken daarvan was al het eind van vorig jaar, toen hij gebench-d werd om Fabricio Oberto zijn starting-spot over te laten nemen. Of all people!
Elson speelde de laatste tijd een kwartiertje per wedstrijd. Behalve als er gewonnen werd, zoals tegen Dallas, dan speelt hij ineens zes minuten. Dit moet de coaches van Seattle ook zijn opgevallen. Zouden ze hem terugwillen?
De move naar Oklahoma (hij is inmiddels goedgekeurd), de signing van spelers met aflopende contracten, het ziet er somber uit. Mijn gok is dat we het laatste gezien hebben van Elson. Helaas.
2. Stephon Marbury
Twee opties: Of hij rot nog een jaartje weg voor een slordige twintig miljoen, of er volgt deze zomer een buy-out en we zijn volgend jaar al verlost van de grootste ziekte in de NBA.
Het gerucht gaat de ronde dat Marbury na het slechte millieu voor de meeste sterfgevallen in New York zorgt. Het verdwijnen van deze pesticide kunnen we alleen maar toejuichen. Laten we allen hopen.
3. Smush Parker
Het leek er dit seizoen al van te komen. Na een akkefietje met een parkeerwacht werd hij bij Miami uitgekotst. Iedereen dacht dat Miami aan het vervelende mannetje vast zou zitten voor de komende twee jaar. Een buy-out volgde en uiteindelijk werden de Clippers zijn 14e team in vier jaar ofzo. Hoe dan ook: De Clips waren wel slim genoeg hem slechts voor de rest van het seizoen vast te leggen. Dat seizoen is nu over, en Smush zijn carriere waarschijnlijk ook.
4. Kwame Brown
Ooit nummer één pick tijdens de draft, nu kwijnt hij weg in Memphis. Bij zo'n slecht team geen speeltijd kunnen verdienen, dat wijst op enorme potentie tot 'sucken'. Kwame, it's been one hell of a ride. Goodbye.
5. Michael Doleac
Michael, jij en ik weten het. Dwyane Wade? Shaq? Jason Williams? Sommigen zeggen zelf Gary Payton of Antoine Walker (waarover later meer). Maar wij weten het. De Heat won in '06 doordat JIJ meedeed! Potverdorie Michael, heb je dat registratieformulier voor de hall of fame al ingevuld? En je hebt gelijk. Dat laatste jaartje bij Minesota vatte precies jouw carriere en potentieel samen: 2.4 punten in 10.7 minuten.
6. Chris Andersen
Helaas. Je comeback was super geweest, maar het werkte niet. Het lijkt wel of de NBA en jij van elkaar vervreemd zijn, Chris. Ik zal je onthouden als de man die na twee jaar niet gespeeld te hebben, na krap vier seconden in het veld zijn eerste blok noteerde. Chris, je was geweldig, en dat meen ik oprecht. Ga nu maar weer snatsen en tattoos zetten.
7. Ron Artest
Hiermee neem ik een wilde gok hoor. Artest kan deze zomer zijn contract zelf verlengen, zoals Shawn Marion dat bij Miami kan doen en Marbury bij de Knicks.
Maar hoe 'des Artest' zou het zijn als hij weigert? Als hij in al zijn arrogantie denkt ergens anders meer te kunnen verdienen? En er dan achter komen dat het niet zo mocht zijn. Dan zie ik Artest gewoon de boot nemen om hier bij Den Bosch te komen ballen. Smoke weed every day.
Dit alles gaat natuurlijk niet gebeuren, maar het zou wat zijn he.
8. Ricky Davis en Jason Williams
Beiden komen van een ranzig dik contract. Beiden verdienen veel te veel voor de productie die ze hebben. Zouden ze in salaris (en speeltijd) een stap terug willen doen om ergens vanaf de bank te gaan spelen? Waarschijnlijk wel, en in het geval van Jason hoop ik het.
Maar kijk niet raar op als een van de twee niet geresigned wordt door Miami en geen ander team kan vinden. Want dit seizoen was erg onspirerend. Niet echt reclame voor jezelf, als je in 07-08 bij Miami hebt gespeeld.
In het geval van Williams zal veel afhangen van de pick die Miami krijgt. Als ze Rose niet halen, en dus geen instant nba-ready guard hebben, zal Jason denk ik een jaartje extra in South Florida krijgen. En dat willen we allemaal.
maandag 14 april 2008
Een ode aan de Celtics
Dit seizoen was helemaal van Boston. Van het begin, tot aan het eind. The National Bean-town Association. Ja, de groengekleurden hebben een dijk van een seizoen achter de rug en kunnen daarom alleen maar tegenvallen in de playoffs. Niets, behalve een kampioenschap, volstaat om dit team de glans te geven die het toebehoort. Natuurlijk halen ze de finale van het oosten, en ze zullen daar hoogst waarschijnlijk Detroit treffen. Maar daarna? Jouw gok is zo goed als de mijne. Een best-of-seven tegen Detroit is voor elke ploeg lastig, en slopend. Daarna een serie tegen het team dat wist te overleven in het westen? Dat is niets minder dan aan aanslag op je zenuwen. Boston zal elk sprankje talent dat ze hebben aan moeten spreken voor de ring. Mijn gok? Het gaat ze verdomme nog lukken ook. Maar voor het geval dat niet zo is kom ik nu al met mijn homage. Boston, het was me het jaartje wel.
1 Augustus, 2007. De datum die de boeken in zal gaan als de dag dat Boston weer een ploeg naar zijn naam werd. Een franchise met zestien kampioenschappen in de historie ging met één move van het rijtje 'kutclubs' naar het illustere gezelschap dat zich 'contender' mag noemen. 1 Augustus, 2007. Kevin Garnett gaat naar Boston in de grootste trade voor één speler ooit. 5 Spelers en 2 picks naar Minesota, the Big Ticket naar de Celtics. De speculaties konden beginnen.
Een dikke maand eerder was er namelijk het nieuws dat Ray Allen, één van de beste schutters in de NBA, ook naar de Celtics ging. Hij verliet Seattle en ging naar een team waarvan hij waarschijnlijk dacht: 'Hmm, ik verlaat het ene zaadteam voor het andere'. Ja, Ray Allen leek een gevalletje Rudy Gay. Zoals Kenny Smith het zegt: hij en Pierce zouden een award kunnen krijgen voor 'My team is whack, but I'm not!'
Maar de komst van Garnett een maand later? De wereld stond op zijn kop. Drie allstars in het zwakke oosten. Dan moet je toch per se het beste record halen? Dan moet je toch kampioen worden? Drie allstars, hongerig naar hun eerste ring. Maar de haters staken ook hun kop op. Waar is hun guard? Waar is hun center? Eisen ze niet teveel van hun sterren? Houden die het wel vol?
Laten we eens kijken hoe het seizoen verliep voor de Celtics. Zoals gezegd: Het begin bracht antwoorden. De eerste wedstrijden voldeden aan de (erg hoge) verwachtingen en het duurde acht wedstrijden voordat de eerste nederlaag werd geleden. Tegen Orlando, toch ook een succes-verhaal deze competitie, kwamen de C's twee puntjes tekort om overtime af te dwingen. Na twaalf wedstrijden hadden ze het overweldigende record: 11-1.
Het schema tot dan toe was onderwelmend, dat klopt. De haters en twijfelaars bleven daardoor actief: 'Straks worden ze pas echt getest. Dan is het zo gebeurd met hun resultaten.' De verwachte dip bleef echter uit en wat ook steeds meer opviel: Boston bleef ongeslagen tegen teams uit het sterke westen. Een goed voorteken voor de playoffs? Wellicht. Het zal in ieder geval meespelen in de achterhoofden van menig tegenstander, straks in de finales.
De eerste krachtmetingen, nu je terugkijkt, waren de volgende: Golden State - Boston, 21 november: 82-105. Lakers - Boston, twee dagen later: 94 - 107. Daarna weer een handvol makkelijk te winnen games. De balans met nieuwjaar, een 26-3 record. Maar nogmaals: het programma was relatief makkelijk geweest en ze hadden nog geen tegenslagen te verwerken gekregen.
Het begin van het seizoen bracht antwoorden op het plekken waar je het niet zou verwachten. Rajon Rondo heeft in één zomer tijd leren basketballen. Gretig, met passie, en wat een snelheid. Hij zou niet kunnen schieten, eigenlijk aanvallend sowieso te weinig brengen. Hij als starting pointguard voor de C's leek een lachtertje. Achteraf is de lach die van een boer met kiespijn. Rajon zet elke nacht 10.4 punten, 4.10 rebounds en 5.1 assists neer. Knappe cijfers in een team waar hij de vierde optie is. Leuk detail trouwens: De jongen is precies een week jonger dan ik. Het knaapje is echter verzekerd van een glansrijke toekomst. Ik moet verdomme m'n studie nog afmaken en heb niet eens de helft van zijn game.
Is Rondo dan de reden dat de Celtics het zo goed doen? Laat ik het zo zeggen. Als de C's goed zouden draaien zou men vooraf gedacht hebben: 'Dat is dan ondanks Rondo'. Nu is die gedachte veranderd in: 'Mede dankzij Rondo'. Hij is geen allstar, maar hij brengt hard werk en een goede D. En een paar lekkere fakes, which I like.
Laat dit ook het seizoen zijn van Big Baby Glen Davis, die zeker niet teleur stelde onderin. Laat dit ook het seizoen zijn van Kendrick Perkins, die veruit het beste seizoen in zijn jonge carrière heeft. Wat wil ik zeggen? Het helpt om drie allstars te hebben, maar de rest moet ook zijn steentje bijdragen. Een voorbeeld laat zich snel zien: Denver heeft met Camby, Melo en A.I. niet de minsten in huis. Toch halen zij maar nipt de playoffs en gaan ze echt geen hoge ogen gooien in mei of juni.
Een goede supporting cast? Check. James Posey staat model voor alle hardwerkende C's die nooit topscoorder van de wedstrijd zullen zijn, die niet de meeste minuten maken en straks in de spannende potten niet het beslissende schot zullen nemen.
Maar hard werken mag ook niet vergeten worden. Hoewel ze slechts zestien keer verloren, tot op heden, is zeker niet elke wedstrijd makkelijk geweest. Toch werden veruit de meeste hindernissen overwonnen. Kevin Garnett, de belangrijkste speler van het team, is een poos geblesseerd geweest. Hoe reageerden de Celtics? Door balls-to-the-wall, knakenhard te spelen. De langste losingstreak van het seizoen, een miserabele drie games (@Den, @GS, @PHO) tegen erg goede ploegen. Daar kun je niet boos over worden. En het waren net de drie games dat KG terug was, go figure.
Hoe gaat dit eindigen? Nogmaals: Jouw gok is zo goed als de mijne. Maar dit is een post, zodat we niet vergeten. 07 - 08 was het jaar dat Boston van mij een 'believer' maaktel, recht voor de neus van Houston die 22 wedstrijden op rij wint.
En dan nu een kritische noot. Hoe de fuck ruil je vijf crap-spelers voor Kevin Garnett? Iedereen ging Memphis afzeiken voor de Gasol-trade maar dit is toch ook tragisch? Goddamnit. Als Boston dit seizoen de ring wint is het weer een punt voor de klas GM's die met blockbuster moves hun ziel aan de duivel verkopen, in ruil voor het kampioenschap. Ergens, in een comfortabele stoel, zit Pat Riley lachend zijn legacy te bekijken.
Een goede supporting cast? Check. James Posey staat model voor alle hardwerkende C's die nooit topscoorder van de wedstrijd zullen zijn, die niet de meeste minuten maken en straks in de spannende potten niet het beslissende schot zullen nemen.
Maar hard werken mag ook niet vergeten worden. Hoewel ze slechts zestien keer verloren, tot op heden, is zeker niet elke wedstrijd makkelijk geweest. Toch werden veruit de meeste hindernissen overwonnen. Kevin Garnett, de belangrijkste speler van het team, is een poos geblesseerd geweest. Hoe reageerden de Celtics? Door balls-to-the-wall, knakenhard te spelen. De langste losingstreak van het seizoen, een miserabele drie games (@Den, @GS, @PHO) tegen erg goede ploegen. Daar kun je niet boos over worden. En het waren net de drie games dat KG terug was, go figure.
Hoe gaat dit eindigen? Nogmaals: Jouw gok is zo goed als de mijne. Maar dit is een post, zodat we niet vergeten. 07 - 08 was het jaar dat Boston van mij een 'believer' maaktel, recht voor de neus van Houston die 22 wedstrijden op rij wint.
En dan nu een kritische noot. Hoe de fuck ruil je vijf crap-spelers voor Kevin Garnett? Iedereen ging Memphis afzeiken voor de Gasol-trade maar dit is toch ook tragisch? Goddamnit. Als Boston dit seizoen de ring wint is het weer een punt voor de klas GM's die met blockbuster moves hun ziel aan de duivel verkopen, in ruil voor het kampioenschap. Ergens, in een comfortabele stoel, zit Pat Riley lachend zijn legacy te bekijken.
donderdag 10 april 2008
'Tanken' voor de playoffs?
Ik zat even door de standings op dit moment te kijken en wat me opviel is het volgende:
Denver of Golden State wordt het achtste team in de playoffs, voor het westen. New Orleans wordt waarschijnlijk eerste of tweede. Dallas wordt hoogst waarschijnlijk zevende.
Let wel: er zitten mogelijke verschuivingen in dit overzicht, aangezien er nog zes wedstrijden te gaan zijn en alles binnen een game bij elkaar ligt. New Orleans kan best tweede worden, als Dallas alles verliest liggen ze in de lottery, enzovoorts. Maar terug naar mijn puntje:
New Orleans speelt nog tegen L.A (Lakers) en Dallas, in hun laatste wedstrijden. In een league waar tanken inmiddels schaamteloos gebeurt (Isiah Thomas: 'Ik laat de jongere spelers ervaring opdoen.' Right....) is het toch niet ondenkbaar dat de Hornets een slippertje begaan? Mocht op het eind blijken dat de nummer 1 tegen Denver of Golden State speelt, wil je dat wel? Ik zou liever tegen Dallas spelen. Het Dallas met een gimpy, choke-gevoelige Dirk. Dallas met Jason 'ik ben zo 2005' Kidd. Dallas dat echt geen energie vreet zoals het rennende, up-tempo Golden State en Denver dat doen.
Ik zou niet versteld staan van een magische verliespartij van New Orleans, bijvoorbeeld in Dallas, tijdens de laatste wedstrijd van het jaar. Dallas wordt daarmee aan die zevende plek geholpen, New Orleans kan een plekje dalen.
In het oosten ligt trouwens alles min of meer vast. Daarom vast een overzichtje met, tegen beter weten in, voorspellingen.
(1) Boston - (8) Atlanta: 4-0
(2) Detroit - (7) Toronto: 4-1
(3) Orlando - (6) Philadelphia: 4-1
(4) Cleveland - (5) Washington: 2-4
(1) Boston - (5) Washington: 4-1
(2)Detroit - (3) Orlando: 4-2
(1)Boston - (2) Detroit: 4-2
Ik heb hierbij overigens geen enkele rekening met home-court advantage gehouden. Die kon ik niet vinden.
En de mooiste matchup van het oosten? DeShawn Stevenson tegen LeBron James! In de battle van de soldaten met de gekke namen gaat DeShawn LeBron killen. Man man man, wat zal er getrashtalkt worden. Voor wie het gemist heeft, quote ik DeShawn even:
After a Cavs’ loss to the Washington Wizards DeShawn Stevenson said of LeBron James, “He’s overrated. And you can say I said that.”
En:
"They beat us two years in a row (in the playoffs) and last year, they gave us a spanking you know, so they have that swagger. When they walk into our gym they feel like they are at home so we have to take that away from them. We've got to stop playing around with them, laughing and joking because we know those guys. We have to take those guys serious."
En:
“I hope we play Cleveland. I’m going to get Soulja Boy courtside seats and have him wear a DeShawn Stevenson jersey. Maybe (James) can have Jay-Z there since LeBron’s all on his (shorts) anyway. And tell LeBron to cut that beard off and stop copying me.”
Cleveland - Washington wordt VET!
Denver of Golden State wordt het achtste team in de playoffs, voor het westen. New Orleans wordt waarschijnlijk eerste of tweede. Dallas wordt hoogst waarschijnlijk zevende.
Let wel: er zitten mogelijke verschuivingen in dit overzicht, aangezien er nog zes wedstrijden te gaan zijn en alles binnen een game bij elkaar ligt. New Orleans kan best tweede worden, als Dallas alles verliest liggen ze in de lottery, enzovoorts. Maar terug naar mijn puntje:
New Orleans speelt nog tegen L.A (Lakers) en Dallas, in hun laatste wedstrijden. In een league waar tanken inmiddels schaamteloos gebeurt (Isiah Thomas: 'Ik laat de jongere spelers ervaring opdoen.' Right....) is het toch niet ondenkbaar dat de Hornets een slippertje begaan? Mocht op het eind blijken dat de nummer 1 tegen Denver of Golden State speelt, wil je dat wel? Ik zou liever tegen Dallas spelen. Het Dallas met een gimpy, choke-gevoelige Dirk. Dallas met Jason 'ik ben zo 2005' Kidd. Dallas dat echt geen energie vreet zoals het rennende, up-tempo Golden State en Denver dat doen.
Ik zou niet versteld staan van een magische verliespartij van New Orleans, bijvoorbeeld in Dallas, tijdens de laatste wedstrijd van het jaar. Dallas wordt daarmee aan die zevende plek geholpen, New Orleans kan een plekje dalen.
In het oosten ligt trouwens alles min of meer vast. Daarom vast een overzichtje met, tegen beter weten in, voorspellingen.
(1) Boston - (8) Atlanta: 4-0
(2) Detroit - (7) Toronto: 4-1
(3) Orlando - (6) Philadelphia: 4-1
(4) Cleveland - (5) Washington: 2-4
(1) Boston - (5) Washington: 4-1
(2)Detroit - (3) Orlando: 4-2
(1)Boston - (2) Detroit: 4-2
Ik heb hierbij overigens geen enkele rekening met home-court advantage gehouden. Die kon ik niet vinden.
En de mooiste matchup van het oosten? DeShawn Stevenson tegen LeBron James! In de battle van de soldaten met de gekke namen gaat DeShawn LeBron killen. Man man man, wat zal er getrashtalkt worden. Voor wie het gemist heeft, quote ik DeShawn even:
After a Cavs’ loss to the Washington Wizards DeShawn Stevenson said of LeBron James, “He’s overrated. And you can say I said that.”
En:
"They beat us two years in a row (in the playoffs) and last year, they gave us a spanking you know, so they have that swagger. When they walk into our gym they feel like they are at home so we have to take that away from them. We've got to stop playing around with them, laughing and joking because we know those guys. We have to take those guys serious."
En:
“I hope we play Cleveland. I’m going to get Soulja Boy courtside seats and have him wear a DeShawn Stevenson jersey. Maybe (James) can have Jay-Z there since LeBron’s all on his (shorts) anyway. And tell LeBron to cut that beard off and stop copying me.”
Cleveland - Washington wordt VET!
zondag 6 april 2008
De luie zondagavondblog (JAJA!)
En ik waarschuw jullie voor twee dingen. Ten eerste: Ik voel me scherp vandaag. Maak je klaar voor gevatte grapjes, puntige inzichten en nutteloos gezever. It's what I do best. Ten tweede: Kan goed zijn dat ik alleen de eerste helft kijk van de komende game (Dallas - Phoenix).
Net heel eventjes de Hornets zitten kijken. Chris Paul is... WHOAHHHHHA. Alles wat je als basketbal-liefhebber wil zien. Zijn statline vannacht, in wat een spannende wedstrijd was: 16 punten, 13 assists, 10 rebounds, 5 steals. Oh Lord. MVP? Dacht het wel.
Goed. Voordat de wedstrijd begint: Deze wedstrijd is belangrijk omdat:
- Shaq kan killen
- Amare kan killen
- Een van de beste guards tegen een van de meest overgewaardeerde guards speelt
- Dallas een overwinning nodig heeft. Phoenix heeft het niet echt NODIG. Maar overwinningen zijn zoetjes.
Voorspelling: 107 - 94 voor PHOENIX
Eerste kwart:
- Voor de tipoff een discussie onder de commentatoren. Je zou Amare niet buiten de MVP-beschouwingen kunnen laten. Oh jawel hoor. Ik ga dat bewijzen. Het is Kobe of Paul. Niemand anders. Nobody. Goddamnit. Krijgen die lui hiervoor betaald? HA!
- Het lijkt wel of ze het er om doen. Jason Kidd post Steve Nash op als een #$#$, wat voor goede passjes en een score heeft gezorgd. Amare heeft een paar mooie punten op het bord gezet. Dallas staat voor. Great, just great.
- Shaq is echt een groot kind. Hij gooide die bal duidelijk expres tegen Dirk zijn hoofd. De Nederlander in mij vindt het mooi als softe Duitsers dingen naar hun hoofd geslingerd krijgen.
- Phoenix voor, na een leuke run die startte met een ranzig harde dunk van Stoudamire. Prachtige dunk. Ik juichtte hardop, en dat is een goed teken.
- De switch-defence van Dallas is dramatisch. Doordat hij bestaat. Na een pick en roll tussen Stoudamire en Nash eindigt Kidd tegen Amare, niet voor het eerst. Resultaat? Knetterharde denderdunks. Amare, je bent geen MVP. Maar ga vooral door om me proberen over te halen. Het is gelijk, 20-20 en Chipmunck Johnson wil het er even met zijn spelers over hebben.
- Jason Kidd mist een layup. Hihi. Toch maakt hij goed gebruik van zijn edge over Nash, op fysiek vlak. Hij post veel op en passt goed vanuit die post.
- Giricek imponeert. Paar leuke rebounds en een stel scores. Zo is dat. Gebruik maken van je minuten, die zijn namelijk spaarzaam in Phoenix, waar de starters al vlug tegen 40 minuten in een wedstrijd aanhikken. Behalve Shaq die 25 minuten noteert maar wel beestig speelt sinds zijn komst in Phoenix. Zoals ik had voorspeld.
Tweede kwart:
- Er wordt op het internet best veel gehaat tegenover Boris Diaw. Ik snap dat eigenlijk wel. De man is de helft van de tijd compleet onzichtbaar. Als hij iets doet is het vaak mooi, stijlvol. Maar om een goede speler te zijn moet je niet zo gebonden zijn aan je momentjes. In voetbal kan dat. In het snellere, dynamische basketball moet je altijd 'on' zijn.
- Ik vind het snelle spel van Phoenix helemaal niet zo leuk om naar te kijken. San Antonio, Detroit. Fundamenteel basketball waar een idee achter zit, dat vind ik vaak leuker. Maar dat zal ik nu wel zeggen omdat er even niet hard gedunkt is.
- Even een woordje over de comeback van Grant Hill. Wow. Ik had echt mijn twijfels hoor, moet ik zeggen. Ik plaatste hem in het rijtje van sterren voor wie het nu eenmaal over is. Het idee 'Penny Hardaway'. Het zoveelste talent dat helaas te vroeg moet kappen. Maar hij ziet er behoorlijk gezond en hongerig uit op mijn schermpje. De man heeft nooit een playoffs-serie gewonnen hoor ik net. Nou Grant, daar gaat denk ik verandering in komen.
- Leandro Barbosa is zo fucking snel. Hij lijkt een beetje op mij wat dat betreft (I wish...), maar ik brick elke lay-up of elk schot dat ik krijg. Hij maakt ze gewoon af. Ik snap dat niet. Als je als een windhond op het bord afloopt en je gooit de bal tegen het bord, dan stuitert hij toch terug? Dat heb ik tenminste altijd!
- Om ook maar even over Dallas te spreken: Josh Howard is een stille moordenaar. De man heeft inmiddels (checkt yahoo) 11 punten. Speelt nu even niet, en ik heb het niet door. Ik kan me geen enkele score van hem herinneren. Dat is raar als je al vijf fieldgoald hebt gemaakt. Ja. Een zeer stille, solide performance door Howard.
- O'Neal met een sterke play, 53 - 46. Maal twee, is 106-92. De verhouding van mijn voorspelling lijkt 'spot-on', er wordt alleen teveel gescoord. We moeten nog twee minuten tot halftime. Leuke wedstrijd waarin veel vooroordelen bevestigd worden. Phoenix speelt los, snel. Turnovers, daar maakt men zich niet druk om. Als je maar probeert snel te scoren. Aan de zijde van Dallas is Terry enorm snel, Dirk maakt wel schotjes maar mijdt contact en Howard is sterk zonder zijn spierballen te laten zien.
- Phoenix 57, Dallas 52 bij halftime. Pointers van deze kant: Dallas moet stoerder zijn. Het is wat slapjes allemaal. O'Neal maakt die fout wel, ga eens naar de vrijeworplijn. Je hebt verdomme pas 5 vrije worpjes gehad. En Phoenix moet die pick en roll uitmelken tot het einde der tijden. Steve Nash leest de situatie als een spannend boek en reageert er perfect op. Good things happen.
Derde kwart:
- Jason Kidd is sterk. Hij loopt Nash omver, geeft Dampier een assist, leuke dunk. Dampier schijnt flink op te bloeien bij Kidd. Geweldig! Deden de resultaten dat ook maar! 1-11 tegen +.500 teams. Dat is geen goede stat, waar je ook vandaan komt.
- Laat me mezelf even herhalen. Jason Kidd is sterk. Amare post hem op, beukt tegen hem aan en weet je wat? Jason neemt de hit, absorbeert hem en dwingt een jump af. Knap werk, zeer knap werk. Suns staan wel dik voor doordat de Mavs niet in staat zijn te scoren. Elf puntjes.
- Nowitzki heeft iets, maakt verder niet uit wat maar even een interessante observatie. Dirk Nowitzki ligt niet goed in zijn team. Als iemand geblesseerd is of pijn heeft zie je altijd teammaten naar iemand toesnellen. 'Is alles goed? You allright?' Maar niet bij Dirk! Als Dirk op de grond ligt staat Dampier ofzo er een beetje naast van: 'Dude, sta op...' Eerst knalde Dirk met zijn kop tegen Eric op en die kwam gewoon niet kijken! Hij staarde echt alsof hij naar een kakkerlak keek! En zojuist gebeurde het weer. Arme, arme Dirk.
*****
Helaas. Het wordt me wat laat, ik stop ermee. 72 - 61 Phoenix, dit moeten ze winnen.
Net heel eventjes de Hornets zitten kijken. Chris Paul is... WHOAHHHHHA. Alles wat je als basketbal-liefhebber wil zien. Zijn statline vannacht, in wat een spannende wedstrijd was: 16 punten, 13 assists, 10 rebounds, 5 steals. Oh Lord. MVP? Dacht het wel.
Goed. Voordat de wedstrijd begint: Deze wedstrijd is belangrijk omdat:
- Shaq kan killen
- Amare kan killen
- Een van de beste guards tegen een van de meest overgewaardeerde guards speelt
- Dallas een overwinning nodig heeft. Phoenix heeft het niet echt NODIG. Maar overwinningen zijn zoetjes.
Voorspelling: 107 - 94 voor PHOENIX
Eerste kwart:
- Voor de tipoff een discussie onder de commentatoren. Je zou Amare niet buiten de MVP-beschouwingen kunnen laten. Oh jawel hoor. Ik ga dat bewijzen. Het is Kobe of Paul. Niemand anders. Nobody. Goddamnit. Krijgen die lui hiervoor betaald? HA!
- Het lijkt wel of ze het er om doen. Jason Kidd post Steve Nash op als een #$#$, wat voor goede passjes en een score heeft gezorgd. Amare heeft een paar mooie punten op het bord gezet. Dallas staat voor. Great, just great.
- Shaq is echt een groot kind. Hij gooide die bal duidelijk expres tegen Dirk zijn hoofd. De Nederlander in mij vindt het mooi als softe Duitsers dingen naar hun hoofd geslingerd krijgen.
- Phoenix voor, na een leuke run die startte met een ranzig harde dunk van Stoudamire. Prachtige dunk. Ik juichtte hardop, en dat is een goed teken.
- De switch-defence van Dallas is dramatisch. Doordat hij bestaat. Na een pick en roll tussen Stoudamire en Nash eindigt Kidd tegen Amare, niet voor het eerst. Resultaat? Knetterharde denderdunks. Amare, je bent geen MVP. Maar ga vooral door om me proberen over te halen. Het is gelijk, 20-20 en Chipmunck Johnson wil het er even met zijn spelers over hebben.
- Jason Kidd mist een layup. Hihi. Toch maakt hij goed gebruik van zijn edge over Nash, op fysiek vlak. Hij post veel op en passt goed vanuit die post.
- Giricek imponeert. Paar leuke rebounds en een stel scores. Zo is dat. Gebruik maken van je minuten, die zijn namelijk spaarzaam in Phoenix, waar de starters al vlug tegen 40 minuten in een wedstrijd aanhikken. Behalve Shaq die 25 minuten noteert maar wel beestig speelt sinds zijn komst in Phoenix. Zoals ik had voorspeld.
Tweede kwart:
- Er wordt op het internet best veel gehaat tegenover Boris Diaw. Ik snap dat eigenlijk wel. De man is de helft van de tijd compleet onzichtbaar. Als hij iets doet is het vaak mooi, stijlvol. Maar om een goede speler te zijn moet je niet zo gebonden zijn aan je momentjes. In voetbal kan dat. In het snellere, dynamische basketball moet je altijd 'on' zijn.
- Ik vind het snelle spel van Phoenix helemaal niet zo leuk om naar te kijken. San Antonio, Detroit. Fundamenteel basketball waar een idee achter zit, dat vind ik vaak leuker. Maar dat zal ik nu wel zeggen omdat er even niet hard gedunkt is.
- Even een woordje over de comeback van Grant Hill. Wow. Ik had echt mijn twijfels hoor, moet ik zeggen. Ik plaatste hem in het rijtje van sterren voor wie het nu eenmaal over is. Het idee 'Penny Hardaway'. Het zoveelste talent dat helaas te vroeg moet kappen. Maar hij ziet er behoorlijk gezond en hongerig uit op mijn schermpje. De man heeft nooit een playoffs-serie gewonnen hoor ik net. Nou Grant, daar gaat denk ik verandering in komen.
- Leandro Barbosa is zo fucking snel. Hij lijkt een beetje op mij wat dat betreft (I wish...), maar ik brick elke lay-up of elk schot dat ik krijg. Hij maakt ze gewoon af. Ik snap dat niet. Als je als een windhond op het bord afloopt en je gooit de bal tegen het bord, dan stuitert hij toch terug? Dat heb ik tenminste altijd!
- Om ook maar even over Dallas te spreken: Josh Howard is een stille moordenaar. De man heeft inmiddels (checkt yahoo) 11 punten. Speelt nu even niet, en ik heb het niet door. Ik kan me geen enkele score van hem herinneren. Dat is raar als je al vijf fieldgoald hebt gemaakt. Ja. Een zeer stille, solide performance door Howard.
- O'Neal met een sterke play, 53 - 46. Maal twee, is 106-92. De verhouding van mijn voorspelling lijkt 'spot-on', er wordt alleen teveel gescoord. We moeten nog twee minuten tot halftime. Leuke wedstrijd waarin veel vooroordelen bevestigd worden. Phoenix speelt los, snel. Turnovers, daar maakt men zich niet druk om. Als je maar probeert snel te scoren. Aan de zijde van Dallas is Terry enorm snel, Dirk maakt wel schotjes maar mijdt contact en Howard is sterk zonder zijn spierballen te laten zien.
- Phoenix 57, Dallas 52 bij halftime. Pointers van deze kant: Dallas moet stoerder zijn. Het is wat slapjes allemaal. O'Neal maakt die fout wel, ga eens naar de vrijeworplijn. Je hebt verdomme pas 5 vrije worpjes gehad. En Phoenix moet die pick en roll uitmelken tot het einde der tijden. Steve Nash leest de situatie als een spannend boek en reageert er perfect op. Good things happen.
Derde kwart:
- Jason Kidd is sterk. Hij loopt Nash omver, geeft Dampier een assist, leuke dunk. Dampier schijnt flink op te bloeien bij Kidd. Geweldig! Deden de resultaten dat ook maar! 1-11 tegen +.500 teams. Dat is geen goede stat, waar je ook vandaan komt.
- Laat me mezelf even herhalen. Jason Kidd is sterk. Amare post hem op, beukt tegen hem aan en weet je wat? Jason neemt de hit, absorbeert hem en dwingt een jump af. Knap werk, zeer knap werk. Suns staan wel dik voor doordat de Mavs niet in staat zijn te scoren. Elf puntjes.
- Nowitzki heeft iets, maakt verder niet uit wat maar even een interessante observatie. Dirk Nowitzki ligt niet goed in zijn team. Als iemand geblesseerd is of pijn heeft zie je altijd teammaten naar iemand toesnellen. 'Is alles goed? You allright?' Maar niet bij Dirk! Als Dirk op de grond ligt staat Dampier ofzo er een beetje naast van: 'Dude, sta op...' Eerst knalde Dirk met zijn kop tegen Eric op en die kwam gewoon niet kijken! Hij staarde echt alsof hij naar een kakkerlak keek! En zojuist gebeurde het weer. Arme, arme Dirk.
*****
Helaas. Het wordt me wat laat, ik stop ermee. 72 - 61 Phoenix, dit moeten ze winnen.
zaterdag 5 april 2008
Isiah is een 'goner'
Het lijkt er wel op. Donnie Walsh (nooit van gehoord verder) praat op verschillende sites over hoe HIJ het aan gaat pakken als de nieuwe president van de New York Knicks. De New York Daily en de New York Times hebben verschillende leuke soundsbites die betere tijden doen vermoeden, maar nergens wordt me duidelijk gemaakt of Isiah nog écht weg gaat, behalve dan als coach. Blijft hij GM? Want:
Thomas' days as coach are numbered, but Walsh, who spoke briefly to Thomas a few days ago, will allow him to finish the season and is extending him the courtesy of an exit interview.
"I can't just come in here from Indiana and do rash things right away," Walsh said. "I need to sit down with Isiah and have a meaningful basketball conversation."
Maar ook:
Thomas could remain in the organization in some capacity - "I believe he's got the skills to help this franchise," Walsh said - but the fact that Thomas was in Memphis during the press conference is a clear sign that he is on his way out.
Advies vanaf deze kant: Isiah Thomas is het kauwgumpje dat je uitspuugt maar dat heel vervelend onder je schoen blijft plakken. Die kun je beter in een papiertje wikkelen en écht de vuilnisbak ingooien. Zijn dagen bij New York waren verschrikkelijk, laat daar in naam van al wat heilig is een eind aan komen.
Vanaf volgend jaar dus een andere coach bij New York. Wellicht zelfs een coach die met het rauwe talent dat ze daar hebben een team neer kan zetten. Een team dat kan winnen. En om niet te vergeten hoe slecht het ooit geweest is, hier alvast een poëtische terugblik op de dagen van Isiah, de 'babyfaced assasin'
Isiah Thomas
'YAHWAY is de REDDER',
de betekenis van jouw naam.
Het verneuken van talent en geld,
de reden achter jouw beruchte faam.
Als geen ander wist jij spelers te vernaaien.
Hun kunde 180 graden om te doen draaien.
Hun inzet, passie, mate van streven,
wist jij ze op magische wijze op te doen geven.
Waar je om herinnerd wordt,
kunnen we nu nog niet vermoeden.
Eerst maar een beschauwing,
over hoe je als GM je club dood liet bloeden.
Je haalde Randolph, de matigste big-guy,
na, euhm... Curry?
Voeg daar wan-basketballer Robinson aan toe,
en je club zit echt in de smurrie.
Vrouwelijk personeel gaat je missen op kantoor,
aan hen bood je altijd een luisterend oor.
Eigenlijk luisterde je niet, dat is ons geheim,
gebogen keek je naar hun tiet, als een ongegeneerd zwijn.
Een billenknijpende, seksueel gefrustreerde maniak,
in drie jaar zette jij een legendarische club in de kak.
Je enige goeie move? De signing van David Lee,
als dertigste pick een goede ingeving. Maar daarmee red je het niet.
Als coach is het ook echt tranen met tuiten.
Je doet niet eens je best, je team emoties te doen uiten.
Je laat Randolph met zijn contract niet eens spelen,
omdat je bang bent straks in juni, teveel pingpongballen te moeten delen.
Het op twee na slechtste team in de league,
met op papier meer dan één capabele speler.
Isiah, je verdient elke vorm en hoeveelheid kritiek.
Jouw spelers stelen mijn zin om te leven. En jij bent hun heler.
Jouw vertrek is het beste wat je hebt gedaan.
Zolang jij er was, was elke free agent-signing van de baan.
Straks in 2010 komt LeBron of Dwyane naar de grote appel,
en dan trakteer ik jou op een kop koffie, ergens in een greppel.
vrijdag 28 maart 2008
Hilarisch :D
Één van de grappigste filmpjes die ik in tijden heb gezien:
via www.basketbawful.com, één van de beste NBA-blogs als je het mij vraagt.
via www.basketbawful.com, één van de beste NBA-blogs als je het mij vraagt.
woensdag 26 maart 2008
Een klopje op de schouder. Of toch niet?
Eerst even een bedankje aan de lezers. Ik heb totaal geen inzicht in hoeveel mensen de blog lezen maar zolang het er minstens een paar blijven, ga ik wel door hoor. Het ging er even om dat ik niet het gevoel had voor Jan met de korte achternaam te schrijven. Dat blijkt niet zo, dus we gaan gewoon door. En dan wens ik jullie nu, op een persoonlijk niveau, veel plezier met het stukje zelfverheerlijking dat je nu gaat lezen.
Of toch niet?
Met het geheugen van een zeef heb ik eigenlijk geen flauw idee meer wat ik heb geschreven en voorspeld over de grote trades in de afgelopen maanden // dit seizoen. Ik ga in deze posts eens terugblikken op mijn eigen uitspraken. Eens kijken of het mee- of tegenvalt wat ik gezegd heb. Jongens, dit kan confronterend worden. Vervolgens even afsluiten met wat nieuwe ontwikkelingen, want die zijn er zeker.
SHAQ NAAR PHOENIX, EEN TERUGBLIK
Uit een post van 8 februari:
Ik twijfel er niet aan of Kerr en D'Antoni hier hard over na hebben moeten denken, maar de move klopt. Marion wilde méér in een aanval die voor hem niks meer te bieden had, dan lijkt verkassen de enige optie. Amare is reboundend niet sterk waardoor Phoenix elke avond 5.85 rebounds minder plukt dan de tegenstanders, hiermee zijn ze laatste in de NBA. Dit laatste zal met de komst van Shaq meer veranderen dan je zou denken. De Big Aristotle (ik moest die naam één keer gebruiken) neemt ruimte in, dwingt respect af en zijn passing straft guards en forwards af die denken aanvallende rebounds te kunnen pakken.
en:
Ik denk dat Phoenix er beter af is dan Miami. Mensen onderschatten Shaq. Shaq is oud, Shaq is geblesseerd, Shaq zou niks meer kunnen. Ik denk dat Shaq nog altijd een 18-8 man kan zijn (punten-rebounds) en dat je hem nog niet af kunt schrijven. De beste man is, hoewel oud, zo enorm gespierd en atletisch dat hij nog wel een jaartje of twee meekan. Hij is lichter dan ooit, zijn voetenwerk ziet er nog goed uit en hij is gewoon een aanwezigheid in het veld waar je letterlijk en figuurlijk niet omheen kan.
Voor Miami, toch wel mijn club als ik er één moet kiezen, zie ik het somberder in. Mensen staren zich blind op wat er met Marion verkregen is maar vergeten het gapende gat op de centerpositie. Na Blount is er echt helemaal niks meer. Ja, Earl Barron is écht zo slecht. Ik hoop dat Riley met Udonis op de 5 een goede line-up tevoorschijn weet te toveren, anders wordt het elke nacht een slachtpartij in de low-post.
Wow. Geef me een kermistent en ik kan als waarzegger door het leven. Want God-DAMN wat heb ik die spijker op z'n kop geslagen. The Revival of Shaqzillah in Phoenix is een succes. 12 Punten, 10.5 rebounds en bijna 2 assists in nog geen 30 minuten per wedstrijd. Trek daar zijn wat trage start in de woestijn vanaf en je houdt games over als die van 18 maart tegen Portland. Shaq kan niet rebounden? Ik denk dat O'Neal alle haters gehoord heeft en ze een koekje wilde laten proeven. Hoe ziet dit eruit? 7/9 FG's, 16 punten, 15 rebounds, 3 blocks, 5 assists.
Shaq was gewoon verveeld in het roemloze Miami onder Riley en heeft nieuwe mojo gevonden in Phoenix. Ik zag die trade een succes worden en ik geloof dat ik mezelf hiervoor een hoog punt mag geven. 9+
Als de enorme eikel die ik ben laat ik Shaun Marion hier uit het verhaal. Maar ik vind dat ik Miami volgend seizoen pas kan beoordelen. Zonder *keelschraap* Zo, Haslem, Wade, Marion en Banks houd je een D-league team met Jason Williams over. Over die laatste wil ik wel praten, over D-leaguers niet. Dit is een NBA-blog.
PAU GASOL NAAR L.A.
Ik heb hier niet over geblogd, alleen over het feit dat Memphis L.A. een cadeautje gaf:
Maar mijn oordeel is dat we de trade pas kunnen beoordelen zodra we weten wat we met (Marc) Gasol in huis hebben. Mocht Memphis een tweede Pau terugkrijgen dan vind ik dat ze bij de trade niet bestolen zijn. Natuurlijk is het verliezen van de Spanjaard met de baard, die als geen ander het concept van een Grizzlybeer uitbeeldde, een aderlating. Maar de resultaten met Pau waren ook niet groots. Dus het was niet alsof een ring in het vooruitzicht lag.
Hehe. Memphis zuigt nog altijd anus en L.A. is één van de beste teams in de league. Gasol past (en passt) angstig goed in de triangel en Kwame Brown speelt nooit. Bwehehehe. Memphis is gedoemd. 5- voor mijn gebrek aan inzicht. Met de optie tot terugdraaien als Marc Gasol wel goed is.
JASON KIDD NAAR DALLAS
Ik schreef dit in een blog die erover ging dat de trade niet doorging, maar mijn standpunt staat duidelijk vermeld. En oh boy, wat zat ik er weer OP. Dit riekt naar enorme kunde in het vak van nattevingerwerker, toch?
Kidd heeft veel assists omdat New Jersey enigszins rent. Als Kidd weer eens een rebound plukt kan hij als een gek naar voren rennen en een teammate in transition aanspelen voor wéér een assist. Ik denk dat die assists op snelheid (en de spectaculaire dunks die daarbij horen) in Dallas flink zouden verminderen. Dallas rent niet, werkt meer vanuit halfcourt. En ik weet niet of Kidd dan nog zo effectief is eerlijk gezegd. Dan zou er ineens ook meer van hem verwacht worden op het scorebord. Hij zou met zijn 36.6 schamele procentjes ineens raak moeten schieten.
En:
Jason Kidd is oud. Op zijn weg terug. Hij schiet .366 op zijn schoten. Een career-low. Heeft 3.63 turnovers per game, op 10.4 assists. Op zich geen slechte statline maar zijn punten zijn weer het laagst sinds het seizoen van 96-97, het jaar waarin hij van Dallas naar Phoenix werd getrade. En weet je wat ik denk? Dat het enige lichtpuntje in zijn gruwelijk lelijke gemiddelden, zijn assists, bij Dallas ook zou dalen.
De stats van Kidd bij Dallas: 8.5 punten (40% shooting) en 9.2 assists. Hij lijkt betere schoten te nemen, want zijn percentage is omhoog, maar wel minder. Het blijft te weinig. Kidd is geen kind meer (Hahahahasas!@) en Dallas heeft gegokt op de 0 bij roulette terwijl het oude roster voor de kans zwart-rood zorgde. Game over dames en heren, misschien over een paar jaar.
Belangrijk feit om mijn punt te maken, waar iemand op fokforum me op wees geloof ik: Dallas heeft, sinds de komst van Kidd, niet van een +.500 team gewonnen. Auch... 8.5 pour moi. Vooral ook omdat ik Diop een 'player' noemde en Dallas mist hem als het niet hebben van kiespijn.
BIBBY NAAR ATLANTA
Goede move van Atlanta lijkt me. Bibby kan scoren en houdt defences 'eerlijk' tegenover Joe Johson die nu veel met double-teams te maken kreeg. En Atl hoeft er weinig voor terug te geven. Want zeg nu zelf: die bovengenoemde mannen betekenen toch fuck-hole? Ik vind Tyronn Lue wel een leuke speler maar de rest heeft echt -shit- toegevoegd aan de Hawks de afgelopen jaren.
En:
Bibby heeft dit seizoen nog maar 16 wedstrijden gespeeld en moet zijn groove duidelijk nog vinden. Hij zet elke nacht career-lows neer (13.5 pts en dat is inderdaad nét iets meer dan zijn rookie-season, 13.2), en hij passt ook niet meer zo heel goed (5.0 met een career-average van 6.2 assist per wedstrijd). Hij schiet 40.6% vanuit het veld, wat ook niet hoog is.
Bibby was in zijn laatste weken als Koning een voorbeeld van een speler waarmee het gewoon niet gaat lukken. Bibby en Artest hadden nogal moeite met elkaar en het beslissen van wie nu écht een toekomst naast Kevin Martin had. En hoewel Artest openlijk om een trade vroeg, was het Bibby die naar Atlanta vertrok. En met redelijk succes.
Bibby is blijven hangen in zijn oude vorm. Hij schiet ongeveer hetzelfde percentage voor ongeveer hetzelfde aantal punten. Rebound wat minder, passt wat meer. Lekker. Gewoon. Z'n gangetje.
Toch vind ik de move goed. Een goede guard was toch wel wat er bij Atlanta aan ontbrak en Bibby laat goede connectiviteit met zijn nieuwe teamgenoten zien. Qua record is het nog niet helemaal goed: 8 - 12 (40%) maar ik zie de toekomst rooskleurig in. Als Bibby zijn game oppikt, kan het volgende seizoen dan eindelijk het jaar van de vogels worden. Playoffs, here we come.
Ach. Ik probeer mijn voorspellingen goed te praten. Atlanta is amper (if any?) beter geworden en de Kings missen Bibby amper geloof ik. 4.5 voor mij. Shit, daar gaan m'n credits.
ELSON NAAR DE SONICS
Gaat Elson bij de Sonics waardevol zijn? Mijn gok (echt een GOK) is van wel. 'Cisco is een redelijk goede rebounder en verdedigend ook boven gemiddeld. Aanvallend biedt hij niet veel maar het gros van de schoten gaat bij de Sonics toch naar Durant, Szczerbiak en Wilcox. Bovendien heeft de Celtics heel veel spelers die zo net onder de 10 ppg hangen. Daar hebben ze er niet nog eentje van nodig. Elson zal zijn minuten in de verdediging moeten verdienen.
HAHAHAHA. Oh God wat zat ik er hier naast. Elson speelt binnenkort misschien wel niet meer in de league, de Sonics lijken hem namelijk niet in hun toekomst ingepland te hebben. Hmm. Een 3 dan maar? Lijkt me eerlijk
DE MORAAL VAN HET VERHAAL
Voorspellingen zijn wat ze zijn, namelijk voorspellingen. Ik had geen rekening kunnen houden met Cisco's val naar vergetenheid, ik kon niet weten dat Bibby geen enkele vorm van wraakgevoelens heeft tegen de Kings! Zijn tweede wedstrijd als Hawk was tegen zijn oude, slechte team. Atlanta verloor! Goddamnit!
Voorspellingen zijn leuk en, als ze lukken, knap. Als je er echter naast zit is het gewoon het makkelijkst om het op onvoorziene factoren te gooien. Blablabla, Dwyane Wade is geblesseerd.
Of toch niet?
Met het geheugen van een zeef heb ik eigenlijk geen flauw idee meer wat ik heb geschreven en voorspeld over de grote trades in de afgelopen maanden // dit seizoen. Ik ga in deze posts eens terugblikken op mijn eigen uitspraken. Eens kijken of het mee- of tegenvalt wat ik gezegd heb. Jongens, dit kan confronterend worden. Vervolgens even afsluiten met wat nieuwe ontwikkelingen, want die zijn er zeker.
SHAQ NAAR PHOENIX, EEN TERUGBLIK
Uit een post van 8 februari:
Ik twijfel er niet aan of Kerr en D'Antoni hier hard over na hebben moeten denken, maar de move klopt. Marion wilde méér in een aanval die voor hem niks meer te bieden had, dan lijkt verkassen de enige optie. Amare is reboundend niet sterk waardoor Phoenix elke avond 5.85 rebounds minder plukt dan de tegenstanders, hiermee zijn ze laatste in de NBA. Dit laatste zal met de komst van Shaq meer veranderen dan je zou denken. De Big Aristotle (ik moest die naam één keer gebruiken) neemt ruimte in, dwingt respect af en zijn passing straft guards en forwards af die denken aanvallende rebounds te kunnen pakken.
en:
Ik denk dat Phoenix er beter af is dan Miami. Mensen onderschatten Shaq. Shaq is oud, Shaq is geblesseerd, Shaq zou niks meer kunnen. Ik denk dat Shaq nog altijd een 18-8 man kan zijn (punten-rebounds) en dat je hem nog niet af kunt schrijven. De beste man is, hoewel oud, zo enorm gespierd en atletisch dat hij nog wel een jaartje of twee meekan. Hij is lichter dan ooit, zijn voetenwerk ziet er nog goed uit en hij is gewoon een aanwezigheid in het veld waar je letterlijk en figuurlijk niet omheen kan.
Voor Miami, toch wel mijn club als ik er één moet kiezen, zie ik het somberder in. Mensen staren zich blind op wat er met Marion verkregen is maar vergeten het gapende gat op de centerpositie. Na Blount is er echt helemaal niks meer. Ja, Earl Barron is écht zo slecht. Ik hoop dat Riley met Udonis op de 5 een goede line-up tevoorschijn weet te toveren, anders wordt het elke nacht een slachtpartij in de low-post.
Wow. Geef me een kermistent en ik kan als waarzegger door het leven. Want God-DAMN wat heb ik die spijker op z'n kop geslagen. The Revival of Shaqzillah in Phoenix is een succes. 12 Punten, 10.5 rebounds en bijna 2 assists in nog geen 30 minuten per wedstrijd. Trek daar zijn wat trage start in de woestijn vanaf en je houdt games over als die van 18 maart tegen Portland. Shaq kan niet rebounden? Ik denk dat O'Neal alle haters gehoord heeft en ze een koekje wilde laten proeven. Hoe ziet dit eruit? 7/9 FG's, 16 punten, 15 rebounds, 3 blocks, 5 assists.
Shaq was gewoon verveeld in het roemloze Miami onder Riley en heeft nieuwe mojo gevonden in Phoenix. Ik zag die trade een succes worden en ik geloof dat ik mezelf hiervoor een hoog punt mag geven. 9+
Als de enorme eikel die ik ben laat ik Shaun Marion hier uit het verhaal. Maar ik vind dat ik Miami volgend seizoen pas kan beoordelen. Zonder *keelschraap* Zo, Haslem, Wade, Marion en Banks houd je een D-league team met Jason Williams over. Over die laatste wil ik wel praten, over D-leaguers niet. Dit is een NBA-blog.
PAU GASOL NAAR L.A.
Ik heb hier niet over geblogd, alleen over het feit dat Memphis L.A. een cadeautje gaf:
Maar mijn oordeel is dat we de trade pas kunnen beoordelen zodra we weten wat we met (Marc) Gasol in huis hebben. Mocht Memphis een tweede Pau terugkrijgen dan vind ik dat ze bij de trade niet bestolen zijn. Natuurlijk is het verliezen van de Spanjaard met de baard, die als geen ander het concept van een Grizzlybeer uitbeeldde, een aderlating. Maar de resultaten met Pau waren ook niet groots. Dus het was niet alsof een ring in het vooruitzicht lag.
Hehe. Memphis zuigt nog altijd anus en L.A. is één van de beste teams in de league. Gasol past (en passt) angstig goed in de triangel en Kwame Brown speelt nooit. Bwehehehe. Memphis is gedoemd. 5- voor mijn gebrek aan inzicht. Met de optie tot terugdraaien als Marc Gasol wel goed is.
JASON KIDD NAAR DALLAS
Ik schreef dit in een blog die erover ging dat de trade niet doorging, maar mijn standpunt staat duidelijk vermeld. En oh boy, wat zat ik er weer OP. Dit riekt naar enorme kunde in het vak van nattevingerwerker, toch?
Kidd heeft veel assists omdat New Jersey enigszins rent. Als Kidd weer eens een rebound plukt kan hij als een gek naar voren rennen en een teammate in transition aanspelen voor wéér een assist. Ik denk dat die assists op snelheid (en de spectaculaire dunks die daarbij horen) in Dallas flink zouden verminderen. Dallas rent niet, werkt meer vanuit halfcourt. En ik weet niet of Kidd dan nog zo effectief is eerlijk gezegd. Dan zou er ineens ook meer van hem verwacht worden op het scorebord. Hij zou met zijn 36.6 schamele procentjes ineens raak moeten schieten.
En:
Jason Kidd is oud. Op zijn weg terug. Hij schiet .366 op zijn schoten. Een career-low. Heeft 3.63 turnovers per game, op 10.4 assists. Op zich geen slechte statline maar zijn punten zijn weer het laagst sinds het seizoen van 96-97, het jaar waarin hij van Dallas naar Phoenix werd getrade. En weet je wat ik denk? Dat het enige lichtpuntje in zijn gruwelijk lelijke gemiddelden, zijn assists, bij Dallas ook zou dalen.
De stats van Kidd bij Dallas: 8.5 punten (40% shooting) en 9.2 assists. Hij lijkt betere schoten te nemen, want zijn percentage is omhoog, maar wel minder. Het blijft te weinig. Kidd is geen kind meer (Hahahahasas!@) en Dallas heeft gegokt op de 0 bij roulette terwijl het oude roster voor de kans zwart-rood zorgde. Game over dames en heren, misschien over een paar jaar.
Belangrijk feit om mijn punt te maken, waar iemand op fokforum me op wees geloof ik: Dallas heeft, sinds de komst van Kidd, niet van een +.500 team gewonnen. Auch... 8.5 pour moi. Vooral ook omdat ik Diop een 'player' noemde en Dallas mist hem als het niet hebben van kiespijn.
BIBBY NAAR ATLANTA
Goede move van Atlanta lijkt me. Bibby kan scoren en houdt defences 'eerlijk' tegenover Joe Johson die nu veel met double-teams te maken kreeg. En Atl hoeft er weinig voor terug te geven. Want zeg nu zelf: die bovengenoemde mannen betekenen toch fuck-hole? Ik vind Tyronn Lue wel een leuke speler maar de rest heeft echt -shit- toegevoegd aan de Hawks de afgelopen jaren.
En:
Bibby heeft dit seizoen nog maar 16 wedstrijden gespeeld en moet zijn groove duidelijk nog vinden. Hij zet elke nacht career-lows neer (13.5 pts en dat is inderdaad nét iets meer dan zijn rookie-season, 13.2), en hij passt ook niet meer zo heel goed (5.0 met een career-average van 6.2 assist per wedstrijd). Hij schiet 40.6% vanuit het veld, wat ook niet hoog is.
Bibby was in zijn laatste weken als Koning een voorbeeld van een speler waarmee het gewoon niet gaat lukken. Bibby en Artest hadden nogal moeite met elkaar en het beslissen van wie nu écht een toekomst naast Kevin Martin had. En hoewel Artest openlijk om een trade vroeg, was het Bibby die naar Atlanta vertrok. En met redelijk succes.
Bibby is blijven hangen in zijn oude vorm. Hij schiet ongeveer hetzelfde percentage voor ongeveer hetzelfde aantal punten. Rebound wat minder, passt wat meer. Lekker. Gewoon. Z'n gangetje.
Toch vind ik de move goed. Een goede guard was toch wel wat er bij Atlanta aan ontbrak en Bibby laat goede connectiviteit met zijn nieuwe teamgenoten zien. Qua record is het nog niet helemaal goed: 8 - 12 (40%) maar ik zie de toekomst rooskleurig in. Als Bibby zijn game oppikt, kan het volgende seizoen dan eindelijk het jaar van de vogels worden. Playoffs, here we come.
Ach. Ik probeer mijn voorspellingen goed te praten. Atlanta is amper (if any?) beter geworden en de Kings missen Bibby amper geloof ik. 4.5 voor mij. Shit, daar gaan m'n credits.
ELSON NAAR DE SONICS
Gaat Elson bij de Sonics waardevol zijn? Mijn gok (echt een GOK) is van wel. 'Cisco is een redelijk goede rebounder en verdedigend ook boven gemiddeld. Aanvallend biedt hij niet veel maar het gros van de schoten gaat bij de Sonics toch naar Durant, Szczerbiak en Wilcox. Bovendien heeft de Celtics heel veel spelers die zo net onder de 10 ppg hangen. Daar hebben ze er niet nog eentje van nodig. Elson zal zijn minuten in de verdediging moeten verdienen.
HAHAHAHA. Oh God wat zat ik er hier naast. Elson speelt binnenkort misschien wel niet meer in de league, de Sonics lijken hem namelijk niet in hun toekomst ingepland te hebben. Hmm. Een 3 dan maar? Lijkt me eerlijk
DE MORAAL VAN HET VERHAAL
Voorspellingen zijn wat ze zijn, namelijk voorspellingen. Ik had geen rekening kunnen houden met Cisco's val naar vergetenheid, ik kon niet weten dat Bibby geen enkele vorm van wraakgevoelens heeft tegen de Kings! Zijn tweede wedstrijd als Hawk was tegen zijn oude, slechte team. Atlanta verloor! Goddamnit!
Voorspellingen zijn leuk en, als ze lukken, knap. Als je er echter naast zit is het gewoon het makkelijkst om het op onvoorziene factoren te gooien. Blablabla, Dwyane Wade is geblesseerd.
zaterdag 22 maart 2008
Flames to dust, lovers to friends
... Why must all good things come to an end?
Nouja, nouja, goede dingen? De Rockets' winningstreak is afgelopen. En voor mij is dat niet slecht. Ik proclameerde, na de val van Yao, dat de Rockets' seizoen over was. Geen playoffs, geen glorie. Maar zonder Yao wonnen de Raketten nog een wedstrijd of 8 geloof ik en pas na 22 wedstrijden kwam de streak tot een eind.
Ik weet het, het is inmiddels even geleden, dus van up-to-date-bloggen is hier geen sprake. Maar om het mirakel van Houston te verklaren moest ik wel wat footage gezien hebben. Want om eerlijk te zijn, snapte ik er geen zak van. Hoe kan een team met alleen Dikembe Mutombo als noemenswaardige center, zo goed presteren? Een team met Skip-to-my-f'in-Lou op de point?
Maar eerst even een vooruitblik. Mijn eerdere claim dat Houston de playoffs niet zal halen, zal ik bij moeten stellen. Ze lopen zes wedstrijden voor op Denver, de nummer 9, en dat zie ik zie ik ze in de resterende dertien wedstrijden niet weggeven. Vooral niet als Denver zo blijft spelen en Houston nog vier wedstrijden heeft die ze niet kunnen verliezen (2 maal Clippers, 2 maal Minesota). Houston gaat het halen. De nummer één seed zal niet lukken, en de eerste ronde is hun laatste ronde, maar ze gaan het halen. En dat is zeer knap.
Maar nu staan we even stil bij de streak. Ten eerste zal ik me dit seizoen toch deels herinneren als het jaar waarin Houston 22 wedstrijden won. Toch? Dat is meer dan een kwart van het seizoen zonder nederlaag. Dat is de Bulls met Jordan niet eens gelukt. En Tracy McGrady met zijn Rockets wel? En dan nog het allermooiste: McGrady hoeft niet eens elke wedstrijd GOED te spelen? What the Fuck?
Ik heb inmiddels enkele wedstrijden van de Rockets na de blessure van Yao bekeken. Zwaar huiswerk, ik doe het niet graag ;) En hieronder volgen enkele pointers die me opvielen. Voeg gerust aan deze eindige lijst toe, onder in de comments. Dan heb ik ook het idee dat ik lezers heb... Maargoed.
Nouja, nouja, goede dingen? De Rockets' winningstreak is afgelopen. En voor mij is dat niet slecht. Ik proclameerde, na de val van Yao, dat de Rockets' seizoen over was. Geen playoffs, geen glorie. Maar zonder Yao wonnen de Raketten nog een wedstrijd of 8 geloof ik en pas na 22 wedstrijden kwam de streak tot een eind.
Ik weet het, het is inmiddels even geleden, dus van up-to-date-bloggen is hier geen sprake. Maar om het mirakel van Houston te verklaren moest ik wel wat footage gezien hebben. Want om eerlijk te zijn, snapte ik er geen zak van. Hoe kan een team met alleen Dikembe Mutombo als noemenswaardige center, zo goed presteren? Een team met Skip-to-my-f'in-Lou op de point?
Maar eerst even een vooruitblik. Mijn eerdere claim dat Houston de playoffs niet zal halen, zal ik bij moeten stellen. Ze lopen zes wedstrijden voor op Denver, de nummer 9, en dat zie ik zie ik ze in de resterende dertien wedstrijden niet weggeven. Vooral niet als Denver zo blijft spelen en Houston nog vier wedstrijden heeft die ze niet kunnen verliezen (2 maal Clippers, 2 maal Minesota). Houston gaat het halen. De nummer één seed zal niet lukken, en de eerste ronde is hun laatste ronde, maar ze gaan het halen. En dat is zeer knap.
Maar nu staan we even stil bij de streak. Ten eerste zal ik me dit seizoen toch deels herinneren als het jaar waarin Houston 22 wedstrijden won. Toch? Dat is meer dan een kwart van het seizoen zonder nederlaag. Dat is de Bulls met Jordan niet eens gelukt. En Tracy McGrady met zijn Rockets wel? En dan nog het allermooiste: McGrady hoeft niet eens elke wedstrijd GOED te spelen? What the Fuck?
Ik heb inmiddels enkele wedstrijden van de Rockets na de blessure van Yao bekeken. Zwaar huiswerk, ik doe het niet graag ;) En hieronder volgen enkele pointers die me opvielen. Voeg gerust aan deze eindige lijst toe, onder in de comments. Dan heb ik ook het idee dat ik lezers heb... Maargoed.
- Dikembe Mutombo is de beste bejaarde in de NBA. De man is bijna 42 en sinds Yao's val heeft hij voor blocks, rebounds en vooral intimidatie gezorgd. Ik ga de gemiddelden niet uitrekenen, zijn season-stats vertellen het verhaal niet, maar reken maar dat hij echt produceert. Yao was een vrij matige rebounder, Mutombo vult dat gat prima. En wat Yao minder had dan Dikembe is de scare-factor. Bij Yao hebben spelers het idee dat ze op hem kunnen dunken (Ginobili, anyone?), bij Dikembe weet je dat je poging eindigt in een wapperend vingertje dat zegt: 'Get outta here!' En dat vingertje vind ik zo irritant dat ik echt wacht op een technische fout. Dat was midden jaren negentig leuk. Nu vraag je je af of hij niet last krijgt van zijn reuma, als hij dat doet.
- Rafer 'Skip to my Lou' Alston heeft zijn a-game van de speelvelden geschraapt en mee naar de league genomen. Begin december besloot hij dat hij best een +15 ppg speler kon zijn en dat hij kan passen. Sindsdien heeft hij enkele memorabele games neergezet, waaronder 4 double-doubles (vóór 20 december had hij er geen) en sinds januari scoorde hij slechts vijf maal minder dan tien punten. Tegen L.A. scoorde hij vorige week 31 punten, een careerhigh, door acht drietjes te blaffen. Conclusie: Rafer heeft een career-year.
- Luis Scola is een player. De 28-jaar oude Rookie imponeert mij méér dan Kevin Durant. Daar, ik zei het. Sinds het begin van het seizoen heeft hij grote games gehad tegen San Antonio, Detroit, Phoenix, Utah, Denver en Boston. Hij speelt ook efficient. Schiet 51%, heeft veel offensieve rebounds. Met bijna een steal per wedstrijd en weinig blocks die je in de boxscore ziet, doe je hem ook tekort. De man heeft hustle, goede D. Goed zicht in het spel ook, heeft af en toe leuke passjes en weet zich goed te positioneren. Ja, ik ben een fan.
- Tracy McGrady hoeft niet goed te spelen. Het vereist wel ijzersterk spel van anderen, maar het is niet onmogelijk voor Houston te winnen zonder 25 punten van hun go-to guy. McGrady heeft van 7 tot 19 februari vrij matig gespeeld tegen niet de minste tegenstanders (tweemaal Cleveland, Portland) en Houston won telkens vrij overtuigend. Behalve tegen Sacramento. Toen won
- Steve Novak! Fucking HELD! Haha. Deze non-factor in de NBA heeft de streak eigenhandig levend gehouden. Hij schoot de beslissende drie in de wedstrijd tegen Sacramento. Op de buzzer, jongensboekenmateriaal. Als Steve had gemist (het was zijn tweede schot van de wedstrijd en de eerste die raak was!) was de streak 'maar' veertien wedstrijden lang geweest. Ik weet zeker dat Steve dat verhaal tegen zijn kleinkinderen verteld. Of gewoon, tegen zijn kinderen. Over twee jaar speelt Steve niet meer in de league en dan heeft hij alle tijd van de wereld voor slappe zever.
- Shane Battier is een grote, grote factor. Ik kan het artikel zo één twee drie niet vinden maar de Rockets besloten hem te halen, gebaseerd op harde cijfers. Overal waar Shane Battier komt, gaan teams winnen. Als hij in het veld staat, speelt een team significant beter dan wanneer hij rust. Via 82 games.com: Per 100 maal balbezit scoren de Rockets 6.3 punten méér, als hij er in staat. In de defence leveren ze iets in, maar dat moet wel toevallig zijn. Laatst nam Shane de taak op zich Kobe het leven zuur te maken. Door constant zijn schoten moeilijk te maken schot Kobe 11/33 voor slechts 24 punten. Dat was grotendeels aan Battier te danken.
woensdag 19 maart 2008
It's hard NOT to cheer for Chris Andersen
Toen hij geschorst werd, was ik gebroken. Chris, the Birdman, Andersen verliet twee jaar geleden de NBA-speelvelden omdat hij zijn neus niet uit het witte poeder kon houden. De snatskoning mocht twee jaar niet spelen en ik was, en daar ben ik heel eerlijk in, verdrietig.
De oppervlakkige fan kent Chris van zijn gemiste dunks tijdens de dunkcontest van '05. Hij miste toen ranzig veel pogingen en nakte J.R. Smith door hem slechte passjes te geven in zijn geassisteerde dunks. Drama voor heel New Orleans natuurlijk, dat was echt een debakel. Chris maakte een clown van zichzelf voor de camera's en daarmee voor de hele wereld. En dat maakt hem, vergeef me deze dwaze gedachtengang, retecool.
Zijn kapsel, zijn tattoos. Zijn slungelige, lelijke verschijning. Met een sympathiek hoofd. Hij lijkt zo'n pipo die zich als blanke jongen teveel mee heeft laten slepen in het zwarte, urbana hiphopcultuurtje dat de NBA zoveel spelers oplegt. Ik vind dat meelijwekkend en wat er dan gebeurt is simpel. Je krijgt een zwak voor die persoon. Want zouden we het ook niet grappig en schattig vinden als Chris Quinn, Luke Ridnour of Coby Karl ineens zijn streetwiseness moet laten zien?
Los van de aparte verschijning moeten we ook niet vergeten wat die man waarschijnlijk heeft meegemaakt. Hij heeft twee jaar lang zijn vak niet kunnen beoefenen en waarschijnlijk heeft hij in die twee jaar niks anders gedaan dan zich richten op de weg terug. Wat moet hij anders? Het is waarschijnlijk niet zo dat hij een doctoraal heeft gehaald waardoor hij kan zeggen: 'Nouja, dan word ik maar adcovaat.' Twee jaar lang heeft Chris de strijd met zijn verslaving aan moeten gaan en fit moeten blijven hoewel hij wist dat er voorlopig geen seconde NBA-actie aan zat te komen. Twee jaar werken voor een doel dat zover weg ligt, en zo onzeker lijkt. Dat is knap.
Ja. De komende maanden, jaren zelfs, juich ik voor Chris Andersen. Doe met me mee. Hij is het bewijs voor kansloze hangjeugd dat er met het juiste kapsel, de juiste tattoos en vooral de juiste attitude, een respectabel persoon van iedereen is te maken.
De oppervlakkige fan kent Chris van zijn gemiste dunks tijdens de dunkcontest van '05. Hij miste toen ranzig veel pogingen en nakte J.R. Smith door hem slechte passjes te geven in zijn geassisteerde dunks. Drama voor heel New Orleans natuurlijk, dat was echt een debakel. Chris maakte een clown van zichzelf voor de camera's en daarmee voor de hele wereld. En dat maakt hem, vergeef me deze dwaze gedachtengang, retecool.
Zijn kapsel, zijn tattoos. Zijn slungelige, lelijke verschijning. Met een sympathiek hoofd. Hij lijkt zo'n pipo die zich als blanke jongen teveel mee heeft laten slepen in het zwarte, urbana hiphopcultuurtje dat de NBA zoveel spelers oplegt. Ik vind dat meelijwekkend en wat er dan gebeurt is simpel. Je krijgt een zwak voor die persoon. Want zouden we het ook niet grappig en schattig vinden als Chris Quinn, Luke Ridnour of Coby Karl ineens zijn streetwiseness moet laten zien?
Los van de aparte verschijning moeten we ook niet vergeten wat die man waarschijnlijk heeft meegemaakt. Hij heeft twee jaar lang zijn vak niet kunnen beoefenen en waarschijnlijk heeft hij in die twee jaar niks anders gedaan dan zich richten op de weg terug. Wat moet hij anders? Het is waarschijnlijk niet zo dat hij een doctoraal heeft gehaald waardoor hij kan zeggen: 'Nouja, dan word ik maar adcovaat.' Twee jaar lang heeft Chris de strijd met zijn verslaving aan moeten gaan en fit moeten blijven hoewel hij wist dat er voorlopig geen seconde NBA-actie aan zat te komen. Twee jaar werken voor een doel dat zover weg ligt, en zo onzeker lijkt. Dat is knap.
Ja. De komende maanden, jaren zelfs, juich ik voor Chris Andersen. Doe met me mee. Hij is het bewijs voor kansloze hangjeugd dat er met het juiste kapsel, de juiste tattoos en vooral de juiste attitude, een respectabel persoon van iedereen is te maken.
dinsdag 11 maart 2008
Korte blog van een ijverig student
Ik zit al een tijdje met dit idee in mijn hoofd. Ik wilde er eigenlijk een groot artikel van maken maar ik krijg al een paar dagen de losse eindjes niet aan elkaar geknoopt. Daarom begin ik maar onvoorbereid te typen om jullie te vertellen waarom het hier zo angstvallig stil is.
Het leven. Is. Af en toe. Zwaar. Niks is gratis, je moet moeite doen en dat suckt af en toe. En daarom is het hier stil. Ik zit met tentamens in m'n buik. Na een gemiddeld slagingspercentage van een procentje of 25 heb ik besloten de uitdaging eindelijk aan te gaan en m'n moeder, vriendin en mezelf trots te maken. Ik ga volgende week vier tentamens nailen, goed voor 24 punten. En de tussentoets aankomende vrijdag voor een ander vak. Om dat te bewerkstelligen zal ik verdomme echt hard m'n best moeten gaan doen. Vijf uur per dag leren, net zoals gisteren, bijna geen vrije tijd hebben. Bloed, zweet, tranen en liters koffie. En voor het eerst in mijn leven, letterlijk, ben ik geloof ik bereid de uitdaging aan te gaan. Want ik zie parallellen met andere aspecten in het leven.
Kijk, het leven is als een workout-plan. Als je traint in de sportschool met een bepaald doel, zul je dingen op moeten offeren. Sterker worden is een moeilijk proces zoals er veel zijn in het leven. Het is oncomfortabel (net als leren, erg saai af en toe), niemand geeft het eindresultaat je cadeau (een lerares diensten verlenen levert doorgaans nog steeds geen voldoende op) maar het eindresultaat zal prachtig zijn (goede punten en eindelijk zicht op mijn toekomst).
Maar dat dus over school. Met mijn trainingen in de gym maak ik dus precies hetzelfde mee maar ik ben al langer bereid daar mijn ziel en zaligheid te geven. Want ik wil namelijk dunken. En elke kilo die ik pak op mijn squat, elke centimeter die ik gain in mijn vertical jump zijn het resultaat van urenlang zweten en puffen onder het roestige ijzer. En ook hier is resultaat zien de ultieme beloning. Ook al lijkt de stang terugleggen, naar huis rijden en lam voor de televisie zitten de beste optie, doorzetten is de key. Niets is gratis.
En nu nog een zaak die je er naast zou kunnen leggen. Misschien. De NBA? Werkt het in de NBA ook niet zo dat teams die de makkelijke weg kiezen, uiteindelijk gestraft worden? En dat teams die af en toe lef tonen en hard werken, het een heel eind schoppen? Twee voorbeelden die me wellicht gelijk zouden geven.
Miami verkocht in het begin van het 05-06 seizoen haar ziel aan de duivel in ruil voor een kampioenschap. Pat Riley voelde aan dat het met Dwyane Wade en Shaq alleen al bijna zou lukken. Toevoeging van enkele goede rolspelers en talenten op zoek naar een ring (Posey, Walker, Payton, Williams) maakte het kampioenschap een reele optie en meer dan een droom. De Mavs werden verslagen, Miami werd kampioen door de makkelijke weg te kiezen.
Dat zie ik als alleen de makkelijkste tentamens halen waarvoor je maar weinig hoeft te leren. Dat zie ik als de spieren trainen die eigenlijk geen training nodig hebben omdat ze al sterk zijn. Dat is de makkelijke weg en die wordt afgestraft. Als je alleen de makkelijke tentamens haalt, blijf je met de moeilijke in je maag zitten zoals ik nu. Als je alleen de spieren traint die je leuk vindt om te doen, raakt je lijf nooit ontwikkeld, zul je nooit hoog springen en blijft alleen je bench en borstkas gestaag groeien. En als je in de NBA de makkelijke weg kiest? Dan win je een glansloos kampioenschap dat niemand je gunde en zit je de jaren daarna in de problemen. De vette contracten die je toen een ring opleverde, zitten nu als een doorgeslikt chipje in je keelgat vast. Je kunt hoesten wat je wilt, maar het gaat nergens heen. Natuurlijk, Shaq is geruild voor een talent als Marion en Walker is geshipt voor Ricky Davis en Mark Blount. En wat blijkt? Miami heeft in beide trades niet echt gewonnen. Davis heeft het hele jaar net-niet op niveau gespeeld en Blount doet erg zijn best maar is niet van het kaliber van Zo en Shaq. Miami zit in de shit en dat heeft direct te maken met 05-06, toen er de makkelijke weg werd gekozen.
Dan Houston. Je grote kerel Yao vliegt er uit en je blijft winnen. Een zelfbenoemd kenner op een nietszeggend blogje ziet de playoffs al aan je voorbij schieten en wat doe je? Je speelt je ass er vanaf. Je toont trots, passie en volhardendheid. For Yao, For China en For everything that matters. Houston is aan het basketballen en spelers als Scola, Skip to my Lou en Dikembe laten zien dat je het met atletisch vermogen, inzicht en skills maar tot zover brengt. Hustle, inzet, daar win je wedstrijden mee. Zelfs zonder noemenswaardige naam op de center. En Tracy McGrady? Die ziet er met zijn papoog uit alsof hij er geen zak om geeft. Maar ondertussen zitten we al bijna op 20 wedstrijden op rij (19 and counting) en hebben de Rockets de langste winningstreak sinds 2000 geloof ik. En waar is dat het resultaat van? Hard werken. Lees: de moeilijke weg kiezen. De makkelijke weg was geweest om te zeggen: 'Yao ligt eruit, we hebben een excuus om te verliezen.' En waar had dat toe geleid? Een plekje in het midden van de lottery, de slechtste plek om je als franchise te bevinden.
Om af te ronden: De moeilijke weg kiezen leidt tot grote resultaten. Door hard te trainen zal ik dunken. Door hard te leren ga ik eindelijk tentamens halen. En door hard werken heeft Houston zich in een illuster rijtje geschaard van teams die meer dan achttien wedstrijden op rij wonnen. Zes andere teams vormen dat gezelschap. En vijf van die teams wonnen in dat jaar het kampioenschap...
Houston niet trouwens. Die gaan nog altijd de playoffs niet halen ;)
Het leven. Is. Af en toe. Zwaar. Niks is gratis, je moet moeite doen en dat suckt af en toe. En daarom is het hier stil. Ik zit met tentamens in m'n buik. Na een gemiddeld slagingspercentage van een procentje of 25 heb ik besloten de uitdaging eindelijk aan te gaan en m'n moeder, vriendin en mezelf trots te maken. Ik ga volgende week vier tentamens nailen, goed voor 24 punten. En de tussentoets aankomende vrijdag voor een ander vak. Om dat te bewerkstelligen zal ik verdomme echt hard m'n best moeten gaan doen. Vijf uur per dag leren, net zoals gisteren, bijna geen vrije tijd hebben. Bloed, zweet, tranen en liters koffie. En voor het eerst in mijn leven, letterlijk, ben ik geloof ik bereid de uitdaging aan te gaan. Want ik zie parallellen met andere aspecten in het leven.
Kijk, het leven is als een workout-plan. Als je traint in de sportschool met een bepaald doel, zul je dingen op moeten offeren. Sterker worden is een moeilijk proces zoals er veel zijn in het leven. Het is oncomfortabel (net als leren, erg saai af en toe), niemand geeft het eindresultaat je cadeau (een lerares diensten verlenen levert doorgaans nog steeds geen voldoende op) maar het eindresultaat zal prachtig zijn (goede punten en eindelijk zicht op mijn toekomst).
Maar dat dus over school. Met mijn trainingen in de gym maak ik dus precies hetzelfde mee maar ik ben al langer bereid daar mijn ziel en zaligheid te geven. Want ik wil namelijk dunken. En elke kilo die ik pak op mijn squat, elke centimeter die ik gain in mijn vertical jump zijn het resultaat van urenlang zweten en puffen onder het roestige ijzer. En ook hier is resultaat zien de ultieme beloning. Ook al lijkt de stang terugleggen, naar huis rijden en lam voor de televisie zitten de beste optie, doorzetten is de key. Niets is gratis.
En nu nog een zaak die je er naast zou kunnen leggen. Misschien. De NBA? Werkt het in de NBA ook niet zo dat teams die de makkelijke weg kiezen, uiteindelijk gestraft worden? En dat teams die af en toe lef tonen en hard werken, het een heel eind schoppen? Twee voorbeelden die me wellicht gelijk zouden geven.
Miami verkocht in het begin van het 05-06 seizoen haar ziel aan de duivel in ruil voor een kampioenschap. Pat Riley voelde aan dat het met Dwyane Wade en Shaq alleen al bijna zou lukken. Toevoeging van enkele goede rolspelers en talenten op zoek naar een ring (Posey, Walker, Payton, Williams) maakte het kampioenschap een reele optie en meer dan een droom. De Mavs werden verslagen, Miami werd kampioen door de makkelijke weg te kiezen.
Dat zie ik als alleen de makkelijkste tentamens halen waarvoor je maar weinig hoeft te leren. Dat zie ik als de spieren trainen die eigenlijk geen training nodig hebben omdat ze al sterk zijn. Dat is de makkelijke weg en die wordt afgestraft. Als je alleen de makkelijke tentamens haalt, blijf je met de moeilijke in je maag zitten zoals ik nu. Als je alleen de spieren traint die je leuk vindt om te doen, raakt je lijf nooit ontwikkeld, zul je nooit hoog springen en blijft alleen je bench en borstkas gestaag groeien. En als je in de NBA de makkelijke weg kiest? Dan win je een glansloos kampioenschap dat niemand je gunde en zit je de jaren daarna in de problemen. De vette contracten die je toen een ring opleverde, zitten nu als een doorgeslikt chipje in je keelgat vast. Je kunt hoesten wat je wilt, maar het gaat nergens heen. Natuurlijk, Shaq is geruild voor een talent als Marion en Walker is geshipt voor Ricky Davis en Mark Blount. En wat blijkt? Miami heeft in beide trades niet echt gewonnen. Davis heeft het hele jaar net-niet op niveau gespeeld en Blount doet erg zijn best maar is niet van het kaliber van Zo en Shaq. Miami zit in de shit en dat heeft direct te maken met 05-06, toen er de makkelijke weg werd gekozen.
Dan Houston. Je grote kerel Yao vliegt er uit en je blijft winnen. Een zelfbenoemd kenner op een nietszeggend blogje ziet de playoffs al aan je voorbij schieten en wat doe je? Je speelt je ass er vanaf. Je toont trots, passie en volhardendheid. For Yao, For China en For everything that matters. Houston is aan het basketballen en spelers als Scola, Skip to my Lou en Dikembe laten zien dat je het met atletisch vermogen, inzicht en skills maar tot zover brengt. Hustle, inzet, daar win je wedstrijden mee. Zelfs zonder noemenswaardige naam op de center. En Tracy McGrady? Die ziet er met zijn papoog uit alsof hij er geen zak om geeft. Maar ondertussen zitten we al bijna op 20 wedstrijden op rij (19 and counting) en hebben de Rockets de langste winningstreak sinds 2000 geloof ik. En waar is dat het resultaat van? Hard werken. Lees: de moeilijke weg kiezen. De makkelijke weg was geweest om te zeggen: 'Yao ligt eruit, we hebben een excuus om te verliezen.' En waar had dat toe geleid? Een plekje in het midden van de lottery, de slechtste plek om je als franchise te bevinden.
Om af te ronden: De moeilijke weg kiezen leidt tot grote resultaten. Door hard te trainen zal ik dunken. Door hard te leren ga ik eindelijk tentamens halen. En door hard werken heeft Houston zich in een illuster rijtje geschaard van teams die meer dan achttien wedstrijden op rij wonnen. Zes andere teams vormen dat gezelschap. En vijf van die teams wonnen in dat jaar het kampioenschap...
Houston niet trouwens. Die gaan nog altijd de playoffs niet halen ;)
zondag 2 maart 2008
De luie zondag-blog, Chi @ Cle
Vette game op het programma vanavond. Hughes en Gooden treffen voor het eerst hun oude team en hetzelfde geldt natuurlijk voor Ben Wallace en Joe Smith. Ik zal natuurlijk vooral naar hen kijken. Morgen ga ik sowieso eens kijken hoe de subjecten van de grote trades het doen. Even mezelf een schouderklopje geven als ik kan, als blijkt dat mijn voorspellingen vooralsnog kloppen.
1e Kwart:
We pikken hem op bij 13-13, grote afwezige is Big Z.
- Anderson Varejao ziet er goed uit. Als in: Lekkere knul. Nee, zijn game is gewoon solide. Hard werk, goede rebounds. Een paar vrije worpen en een mooie jumper zorgen voor de voorsprong voor de Cavs, 15-13.
- Drew Gooden lijkt op Mohammed B. Gore baard, en daarom: respect. Een goede fake van Drew zorgt voor twee vrije worpen en een fout voor Big Ben.
- LeBron heeft een prachtige fade-away. Echt mooi! Mooier dan Wade en misschien wel mooier dan die van Kobe. Goddamn. LeBron en Kobe zijn dan ook de beste spelers in de NBA, period. Ik kan niet beslissen wie er beter is denk ik. Voor nu zeg ik Kobe. Over vijf jaar? Dan zijn we Michael Jordan onderhand vergeten. LeBron is een beest.
- Ben Wallace laat enige vorm van handle zien, awesome. Gooden maakt een slimme fout die Ben naar de vrijeworpenlijn stuurt. Bricks coming up.
- Hehe ik vergat even waarom ik niet graag naar de Cavs kijk. Ik zat al de hele tijd te denken: 'Waarom vermaak ik me zo goed?!? Dit klopt niet!' En de reden komt zojuist het veld op. Damon f' in Jones. De grootste clown van de NBA met het lelijkste kapsel. Ugh. En die commentator is het met me eens. 'And Damon Jones enters with a haircut that maybe should've stayed back in the eighties.' Jones heeft een ranzig hanenkammetje dat hij inmiddels al enkele weken support geloof ik. Verrekte schoenzool.
- LeBron James met de aanvallende fout. Goede charge van Gooden. Er wordt weinig gescoord, wat wel een frisse bries is in de high-scoring NBA van vandaag. 18 - 15 Cleveland met 2.10 te gaan in het eerste kwart.
- 24 - 17 Cavs aan het eerste kwart. De Bulls schieten veel jumpers en raken gewoon te weinig. Dat is ook het grote probleem dat ik met Chicago heb. Je kunt geen jump-shooting team zijn en laatste in de NBA in fieldgoalpercentage. It doesn't make sence.
2e Kwart:
- Tyrus Thomas maakt een eind aan de grote Chicagose droogte. Na 8 minuten ofzo eindelijk weer een fieldgoal, 20 - 24.
- Larry Hughes eindelijk in het spel. Geen idee hoe lang de man er al in staat maar hij was in ieder geval vrij onzichtbaar. Een goede actie inside levert hem een paar vrije pogingen op. Better make 'em Larry. Brick + splash = 26 - 23 Cavs.
- Eigenlijk is het 5 tegen 4. Die center van de Bulls doet, vooral in de aanval niet mee. Het lijkt die jongen ernstig te ontbreken aan zelfvertrouwen. Ik zit hem hier spiritueel aan te moedigen maar hij wil maar niet schieten. Kan het waarschijnlijk ook niet.
- Super block van Big Ben Wallace, awesome. Dunken in Ben zijn gezicht? I don't think so. Wat losse notes: Hughes heeft schijnbaar al tien punten na een lay-up net en Delonte West is snel. Hubie Brown vindt dat de pot er echt uitziet als een duel tussen teams die nieuwe stukken hebben toegevoegd. En dat is ook zo. Maar niet negatief. Ik vermaak me. Cavs by two.
- Alle verhalen die je hoort over Ben Wallace zeggen dat het zo'n model-inwoner is. Doet niets dan goeds, lacht veel, is aardig. Dat rijmt toch niet met het brutaal gespierde monster dat hier op het veld staat? Die agressieve verdediger die over lijken gaat? Die die lijken ook opeet? Als toetje?
- Ik kan er niet tegen als spelers 'AND ONE' roepen voordat de score zit. Een and-one roep je zodra de bal al zit, stupid... Niet als je gehamerd wordt en een airball voort weet te frotten.
- Nocioni met aardige D op James. Maar LeBron schiet hem, swoosht hem en ziet er damn sexy uit terwijl hij het doet. Oh LeBron, geef me 1/10e van je skills en we worden kampioen hier.
- Weer twee vrije worpen voor LeBron. Twee daggers, 19 punten, 37-33 Cavs met 3.28 to go.
- Ben Wallace zijn vrije worpen zien er goed uit. Goede arch, lekker schotje. Dan zie je dat graag beloond. En hij maakt 1/2. Ver boven je gemiddelde, good for you.
- Prachtige steal van Varejao, hij duikt naar de bal, West pakt hem, mist de lay-up en LeBron met de enorm harde putback. Gadverdamme wat een harde dunk. Die zien we morgen terug in elke highlightshow ter wereld. LeBron met 23 inmiddels geloof ik, Cavs staan zeven punten voor en zien er in alle opzichten beter uit dan de Bulls.
- Joakim Noah reboundt goed. Verder laat hij (nog) niet veel zien. Die jongen wordt wel een goede NBA-speler voorspel ik. Hij heeft de inzet, ontzettend lange armen, is snel. Aanvallend lijkt het nog wat rauw maar dat hebben er meer. Ik zie het wel zitten bij hem.
- Zeer vervelende botsing tussen Thomas en Damon Jones. Ik mag Jones niet maar dit is akelig, om zo uit de game te liggen. Ik ben er helemaal voor om hem te wisselen, maar niet zo. Hij lijkt echt last te hebben. Weer een time-out en voor de mensen die zich afvragen: hoe kijkt- en typt hij tegelijk? Nou, daar hebben die time-outs mee te maken, hihi.
- Damon Jones lacht weer. Ugh. Halftime, 42 - 39 Cavs.
3e Kwart:
- Joakim Noah begint weer met sterk verdedigend werk. Goede rebounds, een block (als ik het goed heb) en tot slot een goede lange outlet-pass naar Luol Deng die de lay-up maakt.
- Delonte West is wel een gave speler man :D Ik denk dat dit de eerste keer is dat ik een hele wedstrijd van hem zien. Ik vind de energie goed, zijn snelheid, goede passjes. En hij is straight-up gangster.
- De Bulls spelen een fullcourt press, en het werkt vrij aardig. Het levert geen steal op, maar vertraging. En dat is alles wat je kunt verwachten op dit niveau. 51 - 51 ondertussen door een schot van Kirk Heinrich.
- En als je punten nodig hebt? Dan zoek je als Cavs natuurlijk Ben Wallace. Die even twee vrije worpen raakt. Jip, ze zien er echt beter uit. Misschien dat er bij de Cavs iemand is die eindelijk de moeite heeft genomen er samen met Ben aan te werken?
- LeBron neemt de wedstrijd over. Neemt alle schoten, maakt er ook een hoop. Cavs staan weer 4 punten voor. Dit wordt een spannende pot die hopelijk tot het naadje gaat. En dat zie ik best gebeuren, aangezien Deng eindelijk wakker lijkt te worden.
- Where's Wally?
- Back to back fieldgoals voor Ben Wallace. Dan weet je dat je als Bulls zijnde in de shit zit. Gooden antwoordt, Varejao weer. Er wordt gescoord, 58 - 63 Cavs.
- Slordig basketball aan twee kanten. Turnovers, Drew Gooden die denkt dat hij een guard is, Noah met goede rebounds, er gebeurt van alles maar het is niet mooi. Hughes maakt een schot waar hij eigenlijk had moeten passen. Maar als je scoort klaagt niemand. Nog maar drie puntjes achterstand voor de mannen uit Chicago.
- De Bulls lijken bang voor de fast-break. Gordon had een 1-1 tegen de tragere Varejao kunnen hebben maar hield in, passte rond en uiteindelijk gewoon een gemist schot en Cavs hebben de bal weer.
- Tyrus Thomas brengt de Bulls tot een punt achterstand. Damon Jones is terug.
- Larry Hughes zet met een prachtige pass de Bulls op voorsprong. Tyrus Thomas heeft de eer de prachtige alley-oop af te dunken. Heerlijk! Gordon nog een score op het eind, Bulls staan zomaar drie punte voor en, zoals de commentator ook zegt: 'It's been a while since the people in Chicago had something to laugh about.'
4e Kwart:
- Ik vraag me sinds het eind van het derde af hoe de Bulls eigenlijk al die tijd bij zijn gebleven. Ze spelen niet erg goed. Ik denk dat de Cavs vandaag ook niet zo goed zijn. Hughes clownt twee Cavs op weg naar een vrije lay-up. Damon Jones reageert met een drietje, Ben Gordon weer. Dit gaat te snel, Chicago staat er vier voor.
- Ben Gordon weer nadat Noah zich weer enorm nuttig maakt. Ik mag Joakim wel! Nu dwingt hij weer een Joe Smith airball af. Hughes zorgt voor de aanval, 18-3 run (?!?) voor de Bulls en ze staan acht punten voor. LeBron komt er na deze time-out weer in en ik voorspel, dat lijkt erg gedurfd op dit moment, een overwinning voor de Cavs.
- Ik heb inmiddels net zo'n kapsel als Nocioni geloof ik. Laat een bericht achter als je vindt dat ik naar de kapper moet.
- There's Wally. Drietje, 76 - 71 Chicago.
- Gordon pusht het een beetje, iets te fanatiek. Net een turnover door palming, nu een offensive foul. Joe Smith met zijn tweede op rij, we staan weer bijna gelijk. Tering dit wordt spannend!
- Nocioni met zijn eerste punten, en belangrijke. Zijn defence is goed, nu belangrijke puntjes. Morgen in de boxscore lijkt het nergens op maar ik vind het knap wat hij doet. Joe Smith met weer een fieldgoal, we staan wederom bijna gelijk. LeBron komt erin en de Cavs trekken bij. Zou dat toeval zijn? Iets zegt me dat het niet zo is.
- Eric Snow heeft niet gespeeld en ik durf er iets om te verwedden dat het niet gaat gebeuren. Dude stierf volgens mij enkele jaren geleden 'in duty'. Hij heeft het alleen nog niet door.
- LeBron maakt gelijk en maakt daarmee mij een 'kenner.' Brutal logic ;)
- Noah met een aanvallende rebound over Ben Wallace. Dat moet lekker zijn voor de Rookie. Gaat omhoog, wordt gehackt en krijgt vrije worpen. Knockt er twee down, nice. Twee punten voorsprong Bulls.
- Delonte West maakt gelijk en weet je wat me opvalt? LeBron eist niks op. Wade en Kobe willen altijd zelf de gelijkmaker maken, zelf de wedstrijd winnen. LeBron heeft dat niet, heeft meer vertrouwen in zijn teammaten en op het eind lijkt me dat ook de beste instelling.
- Joe Smith met twee vrije worpen, raakt. Noah weer een rebound, weer een fout, weer twee maal. En weer twee raak. Dus naast high-energy is hij ook nog clutch. Heinrich komt er in voor Gordon. LeBron claimt de voorsprong met een onmogelijke lay-up die er makkelijk uitziet. Een contradictie, behalve als LeBron het doet.
- WOOOOOOOOOOOOOOOOW wat een dunk :D LeBron! AAAAAAARGH! HARD! HARD! Cavs by four dus :D En een schotje. Jup. Cavs by six. Binnen? Nog niet helemaal. Maar we zitten dicht bij een Bulls-breakdown.
- Gooden met de aanvallende fout. Anderhalve minuut nog ongeveer, Wally laat zien waarom de Cavs hem gehaald hebben. Een drietje, Cavs staan negen punten voor. Is het jullie al opgevallen dat ik zijn achternaam niet wil spellen?
- Noah 1/2 vrije worpen. Joe Smith met een goede aanvallende rebound na een geforceerde drie van LeBron, wedstrijd binnen voor de Cavs. 86 - 95 en een goede pot! Ik ga vanavond slapen met het idee dat Noah een goede NBA-speler wordt en dat LeBron euhm... ik kom woorden tekort.
1e Kwart:
We pikken hem op bij 13-13, grote afwezige is Big Z.
- Anderson Varejao ziet er goed uit. Als in: Lekkere knul. Nee, zijn game is gewoon solide. Hard werk, goede rebounds. Een paar vrije worpen en een mooie jumper zorgen voor de voorsprong voor de Cavs, 15-13.
- Drew Gooden lijkt op Mohammed B. Gore baard, en daarom: respect. Een goede fake van Drew zorgt voor twee vrije worpen en een fout voor Big Ben.
- LeBron heeft een prachtige fade-away. Echt mooi! Mooier dan Wade en misschien wel mooier dan die van Kobe. Goddamn. LeBron en Kobe zijn dan ook de beste spelers in de NBA, period. Ik kan niet beslissen wie er beter is denk ik. Voor nu zeg ik Kobe. Over vijf jaar? Dan zijn we Michael Jordan onderhand vergeten. LeBron is een beest.
- Ben Wallace laat enige vorm van handle zien, awesome. Gooden maakt een slimme fout die Ben naar de vrijeworpenlijn stuurt. Bricks coming up.
- Hehe ik vergat even waarom ik niet graag naar de Cavs kijk. Ik zat al de hele tijd te denken: 'Waarom vermaak ik me zo goed?!? Dit klopt niet!' En de reden komt zojuist het veld op. Damon f' in Jones. De grootste clown van de NBA met het lelijkste kapsel. Ugh. En die commentator is het met me eens. 'And Damon Jones enters with a haircut that maybe should've stayed back in the eighties.' Jones heeft een ranzig hanenkammetje dat hij inmiddels al enkele weken support geloof ik. Verrekte schoenzool.
- LeBron James met de aanvallende fout. Goede charge van Gooden. Er wordt weinig gescoord, wat wel een frisse bries is in de high-scoring NBA van vandaag. 18 - 15 Cleveland met 2.10 te gaan in het eerste kwart.
- 24 - 17 Cavs aan het eerste kwart. De Bulls schieten veel jumpers en raken gewoon te weinig. Dat is ook het grote probleem dat ik met Chicago heb. Je kunt geen jump-shooting team zijn en laatste in de NBA in fieldgoalpercentage. It doesn't make sence.
2e Kwart:
- Tyrus Thomas maakt een eind aan de grote Chicagose droogte. Na 8 minuten ofzo eindelijk weer een fieldgoal, 20 - 24.
- Larry Hughes eindelijk in het spel. Geen idee hoe lang de man er al in staat maar hij was in ieder geval vrij onzichtbaar. Een goede actie inside levert hem een paar vrije pogingen op. Better make 'em Larry. Brick + splash = 26 - 23 Cavs.
- Eigenlijk is het 5 tegen 4. Die center van de Bulls doet, vooral in de aanval niet mee. Het lijkt die jongen ernstig te ontbreken aan zelfvertrouwen. Ik zit hem hier spiritueel aan te moedigen maar hij wil maar niet schieten. Kan het waarschijnlijk ook niet.
- Super block van Big Ben Wallace, awesome. Dunken in Ben zijn gezicht? I don't think so. Wat losse notes: Hughes heeft schijnbaar al tien punten na een lay-up net en Delonte West is snel. Hubie Brown vindt dat de pot er echt uitziet als een duel tussen teams die nieuwe stukken hebben toegevoegd. En dat is ook zo. Maar niet negatief. Ik vermaak me. Cavs by two.
- Alle verhalen die je hoort over Ben Wallace zeggen dat het zo'n model-inwoner is. Doet niets dan goeds, lacht veel, is aardig. Dat rijmt toch niet met het brutaal gespierde monster dat hier op het veld staat? Die agressieve verdediger die over lijken gaat? Die die lijken ook opeet? Als toetje?
- Ik kan er niet tegen als spelers 'AND ONE' roepen voordat de score zit. Een and-one roep je zodra de bal al zit, stupid... Niet als je gehamerd wordt en een airball voort weet te frotten.
- Nocioni met aardige D op James. Maar LeBron schiet hem, swoosht hem en ziet er damn sexy uit terwijl hij het doet. Oh LeBron, geef me 1/10e van je skills en we worden kampioen hier.
- Weer twee vrije worpen voor LeBron. Twee daggers, 19 punten, 37-33 Cavs met 3.28 to go.
- Ben Wallace zijn vrije worpen zien er goed uit. Goede arch, lekker schotje. Dan zie je dat graag beloond. En hij maakt 1/2. Ver boven je gemiddelde, good for you.
- Prachtige steal van Varejao, hij duikt naar de bal, West pakt hem, mist de lay-up en LeBron met de enorm harde putback. Gadverdamme wat een harde dunk. Die zien we morgen terug in elke highlightshow ter wereld. LeBron met 23 inmiddels geloof ik, Cavs staan zeven punten voor en zien er in alle opzichten beter uit dan de Bulls.
- Joakim Noah reboundt goed. Verder laat hij (nog) niet veel zien. Die jongen wordt wel een goede NBA-speler voorspel ik. Hij heeft de inzet, ontzettend lange armen, is snel. Aanvallend lijkt het nog wat rauw maar dat hebben er meer. Ik zie het wel zitten bij hem.
- Zeer vervelende botsing tussen Thomas en Damon Jones. Ik mag Jones niet maar dit is akelig, om zo uit de game te liggen. Ik ben er helemaal voor om hem te wisselen, maar niet zo. Hij lijkt echt last te hebben. Weer een time-out en voor de mensen die zich afvragen: hoe kijkt- en typt hij tegelijk? Nou, daar hebben die time-outs mee te maken, hihi.
- Damon Jones lacht weer. Ugh. Halftime, 42 - 39 Cavs.
3e Kwart:
- Joakim Noah begint weer met sterk verdedigend werk. Goede rebounds, een block (als ik het goed heb) en tot slot een goede lange outlet-pass naar Luol Deng die de lay-up maakt.
- Delonte West is wel een gave speler man :D Ik denk dat dit de eerste keer is dat ik een hele wedstrijd van hem zien. Ik vind de energie goed, zijn snelheid, goede passjes. En hij is straight-up gangster.
- De Bulls spelen een fullcourt press, en het werkt vrij aardig. Het levert geen steal op, maar vertraging. En dat is alles wat je kunt verwachten op dit niveau. 51 - 51 ondertussen door een schot van Kirk Heinrich.
- En als je punten nodig hebt? Dan zoek je als Cavs natuurlijk Ben Wallace. Die even twee vrije worpen raakt. Jip, ze zien er echt beter uit. Misschien dat er bij de Cavs iemand is die eindelijk de moeite heeft genomen er samen met Ben aan te werken?
- LeBron neemt de wedstrijd over. Neemt alle schoten, maakt er ook een hoop. Cavs staan weer 4 punten voor. Dit wordt een spannende pot die hopelijk tot het naadje gaat. En dat zie ik best gebeuren, aangezien Deng eindelijk wakker lijkt te worden.
- Where's Wally?
- Back to back fieldgoals voor Ben Wallace. Dan weet je dat je als Bulls zijnde in de shit zit. Gooden antwoordt, Varejao weer. Er wordt gescoord, 58 - 63 Cavs.
- Slordig basketball aan twee kanten. Turnovers, Drew Gooden die denkt dat hij een guard is, Noah met goede rebounds, er gebeurt van alles maar het is niet mooi. Hughes maakt een schot waar hij eigenlijk had moeten passen. Maar als je scoort klaagt niemand. Nog maar drie puntjes achterstand voor de mannen uit Chicago.
- De Bulls lijken bang voor de fast-break. Gordon had een 1-1 tegen de tragere Varejao kunnen hebben maar hield in, passte rond en uiteindelijk gewoon een gemist schot en Cavs hebben de bal weer.
- Tyrus Thomas brengt de Bulls tot een punt achterstand. Damon Jones is terug.
- Larry Hughes zet met een prachtige pass de Bulls op voorsprong. Tyrus Thomas heeft de eer de prachtige alley-oop af te dunken. Heerlijk! Gordon nog een score op het eind, Bulls staan zomaar drie punte voor en, zoals de commentator ook zegt: 'It's been a while since the people in Chicago had something to laugh about.'
4e Kwart:
- Ik vraag me sinds het eind van het derde af hoe de Bulls eigenlijk al die tijd bij zijn gebleven. Ze spelen niet erg goed. Ik denk dat de Cavs vandaag ook niet zo goed zijn. Hughes clownt twee Cavs op weg naar een vrije lay-up. Damon Jones reageert met een drietje, Ben Gordon weer. Dit gaat te snel, Chicago staat er vier voor.
- Ben Gordon weer nadat Noah zich weer enorm nuttig maakt. Ik mag Joakim wel! Nu dwingt hij weer een Joe Smith airball af. Hughes zorgt voor de aanval, 18-3 run (?!?) voor de Bulls en ze staan acht punten voor. LeBron komt er na deze time-out weer in en ik voorspel, dat lijkt erg gedurfd op dit moment, een overwinning voor de Cavs.
- Ik heb inmiddels net zo'n kapsel als Nocioni geloof ik. Laat een bericht achter als je vindt dat ik naar de kapper moet.
- There's Wally. Drietje, 76 - 71 Chicago.
- Gordon pusht het een beetje, iets te fanatiek. Net een turnover door palming, nu een offensive foul. Joe Smith met zijn tweede op rij, we staan weer bijna gelijk. Tering dit wordt spannend!
- Nocioni met zijn eerste punten, en belangrijke. Zijn defence is goed, nu belangrijke puntjes. Morgen in de boxscore lijkt het nergens op maar ik vind het knap wat hij doet. Joe Smith met weer een fieldgoal, we staan wederom bijna gelijk. LeBron komt erin en de Cavs trekken bij. Zou dat toeval zijn? Iets zegt me dat het niet zo is.
- Eric Snow heeft niet gespeeld en ik durf er iets om te verwedden dat het niet gaat gebeuren. Dude stierf volgens mij enkele jaren geleden 'in duty'. Hij heeft het alleen nog niet door.
- LeBron maakt gelijk en maakt daarmee mij een 'kenner.' Brutal logic ;)
- Noah met een aanvallende rebound over Ben Wallace. Dat moet lekker zijn voor de Rookie. Gaat omhoog, wordt gehackt en krijgt vrije worpen. Knockt er twee down, nice. Twee punten voorsprong Bulls.
- Delonte West maakt gelijk en weet je wat me opvalt? LeBron eist niks op. Wade en Kobe willen altijd zelf de gelijkmaker maken, zelf de wedstrijd winnen. LeBron heeft dat niet, heeft meer vertrouwen in zijn teammaten en op het eind lijkt me dat ook de beste instelling.
- Joe Smith met twee vrije worpen, raakt. Noah weer een rebound, weer een fout, weer twee maal. En weer twee raak. Dus naast high-energy is hij ook nog clutch. Heinrich komt er in voor Gordon. LeBron claimt de voorsprong met een onmogelijke lay-up die er makkelijk uitziet. Een contradictie, behalve als LeBron het doet.
- WOOOOOOOOOOOOOOOOW wat een dunk :D LeBron! AAAAAAARGH! HARD! HARD! Cavs by four dus :D En een schotje. Jup. Cavs by six. Binnen? Nog niet helemaal. Maar we zitten dicht bij een Bulls-breakdown.
- Gooden met de aanvallende fout. Anderhalve minuut nog ongeveer, Wally laat zien waarom de Cavs hem gehaald hebben. Een drietje, Cavs staan negen punten voor. Is het jullie al opgevallen dat ik zijn achternaam niet wil spellen?
- Noah 1/2 vrije worpen. Joe Smith met een goede aanvallende rebound na een geforceerde drie van LeBron, wedstrijd binnen voor de Cavs. 86 - 95 en een goede pot! Ik ga vanavond slapen met het idee dat Noah een goede NBA-speler wordt en dat LeBron euhm... ik kom woorden tekort.
vrijdag 29 februari 2008
Ik heb een nieuw idool nodig
maar eerst even een shoutout. Een docent (meneer Van Wijck, big-up yourself) van me zei dat schrijven een proces is waarin je iets van jezelf kwijt raakt. Waarom vinden mensen schrijven moeilijk dan spreken? Omdat je jezelf blootstelt, zo is de veronderstelling. Én omdat je, als je iets schrijft, meteen gedwongen wordt iets cognitief te verwerken. Voordat ik een boodschap in een zin giet, is hij al meerdere malen door mijn hoofd gespookt zodat ik ook daadwerkelijk denk en voel wat ik schrijf. Ofzo. Daarom krijgen soldaten in Irak ook 'schrijfles'. Door hun memoires op papier vast te leggen bieden ze zichzelf therapie. Letterlijk. Dus de volgende zin, zo is de gedachte, betekent een eerste stap voor mij om weer van goed basketball te gaan houden.
Oef. Daar gaat ie.
De Miami Heat is een kutteam en Jason Williams zuigt monkeyballs.
Man wat voel ik me nu een verrader. Maar het lucht inderdaad op. Bij deze een dikke digitale middelvinger naar elke Miami Heat speler die gisterenavond totaal ongeïnspireerd op het veld stond. Dat betekent zo'n beetje iedereen die geen Haslem of Banks heet. Ik stond verdomme om half vijf vanmorgen op om de wedstrijd te kijken in de hoop op een resumé van wat ik tegen de Kings gezien heb. En ik had er niet verder naast kunnen zitten. In plaats van een goede pot keek ik naar een showtime Lakers team dat mijn favoriete ploeg in de pan hakte. En toen sloeg het bij me in, als een bliksemschicht.
Als ik geen voorkeur zou hebben voor winnende teams zou ik méér teams in actie zien, minder Miami zien en méér goed basketball. Ik heb tot nu toe bijna altijd naar de Heat gekeken om Jason Williams in actie te zien maar de man is klaar. Het is mooi geweest. White Chocolate is gesmolten, J-Dubb is dubieus. Gisteren was het zo tragisch allemaal, verschrikkelijk.
Ik heb, sinds zijn komst bij de Heat, heel wat bittere pillen geslikt om mijn held in actie te zien. Alle slechte beslissingen die Wade nam. Alle bricks die Antoine Walker schoot. Al het geblesseerde pussy-gedoe van Shaq. Alle slechte schoten die de Heat als team namen. Het totale gebrek aan rebounds en inzet in het meest onderpresterende team in de league.
Maar ook waren er highlights. Naast het kampioenschap heeft Williams sporadisch goed gespeeld en hoewel ik Wade geen bijzonder goede speler vindt heeft hij natuurlijk ook heroïsche momenten gehad, en dan juichde ik omdat HET TEAM won.
Maar het is mooi geweest. Miami is officieel dood voor me en ik ga op zoek naar een nieuw idool. Want een line als dit: 1 rebound, 3 assists, 2 steals, 1 fout, 1 blocked attempt, 0 punten... Dat doet me denken aan Eric Snow. En dat is niet goed.
Ik ga maar eens naar Minnesota kijken. Sebastian Telfair heeft vlagen van briljantheid laten zien, hopelijk kan hij de komende jaren mijn honger naar gallery-play stillen. En tot die tijd kijk ik stiekem elke dag hoopvol naar de dagelijke top10 op nba.com. 'And at number one... Jason.... WILLLLLLLIAMS'
Oef. Daar gaat ie.
De Miami Heat is een kutteam en Jason Williams zuigt monkeyballs.
Man wat voel ik me nu een verrader. Maar het lucht inderdaad op. Bij deze een dikke digitale middelvinger naar elke Miami Heat speler die gisterenavond totaal ongeïnspireerd op het veld stond. Dat betekent zo'n beetje iedereen die geen Haslem of Banks heet. Ik stond verdomme om half vijf vanmorgen op om de wedstrijd te kijken in de hoop op een resumé van wat ik tegen de Kings gezien heb. En ik had er niet verder naast kunnen zitten. In plaats van een goede pot keek ik naar een showtime Lakers team dat mijn favoriete ploeg in de pan hakte. En toen sloeg het bij me in, als een bliksemschicht.
Als ik geen voorkeur zou hebben voor winnende teams zou ik méér teams in actie zien, minder Miami zien en méér goed basketball. Ik heb tot nu toe bijna altijd naar de Heat gekeken om Jason Williams in actie te zien maar de man is klaar. Het is mooi geweest. White Chocolate is gesmolten, J-Dubb is dubieus. Gisteren was het zo tragisch allemaal, verschrikkelijk.
Ik heb, sinds zijn komst bij de Heat, heel wat bittere pillen geslikt om mijn held in actie te zien. Alle slechte beslissingen die Wade nam. Alle bricks die Antoine Walker schoot. Al het geblesseerde pussy-gedoe van Shaq. Alle slechte schoten die de Heat als team namen. Het totale gebrek aan rebounds en inzet in het meest onderpresterende team in de league.
Maar ook waren er highlights. Naast het kampioenschap heeft Williams sporadisch goed gespeeld en hoewel ik Wade geen bijzonder goede speler vindt heeft hij natuurlijk ook heroïsche momenten gehad, en dan juichde ik omdat HET TEAM won.
Maar het is mooi geweest. Miami is officieel dood voor me en ik ga op zoek naar een nieuw idool. Want een line als dit: 1 rebound, 3 assists, 2 steals, 1 fout, 1 blocked attempt, 0 punten... Dat doet me denken aan Eric Snow. En dat is niet goed.
Ik ga maar eens naar Minnesota kijken. Sebastian Telfair heeft vlagen van briljantheid laten zien, hopelijk kan hij de komende jaren mijn honger naar gallery-play stillen. En tot die tijd kijk ik stiekem elke dag hoopvol naar de dagelijke top10 op nba.com. 'And at number one... Jason.... WILLLLLLLIAMS'
donderdag 28 februari 2008
Houston, we have a problem
Het is grappig hoe je als blogger je eigen uitspraken genadeloos hard in je gezicht terug kunt krijgen. Dan krijg je een nieuwtje of een ontwikkeling mee waarvan je weet: 'Verdomme, daarmee ging ik drie dagen geleden hard de mist in.'
Zo ging het ook toen ik hoorde dat Yao Ming er voor de rest van het seizoen uit ligt. Zijn voet doet au, moet geopereerd worden en de Houston Rockets moeten het nu met één superster doen in de persoon van Tracy McGrady. En daar had ik enkele dagen terug dus hetvolgende over te zeggen:
'Houston heeft T-Mac. Die zal een manier vinden om te choken, trust me.'
En daar blijf ik bij. De Rockets zijn zwaar genakt nu. Tracy McGrady heeft nog nooit een team ver weten te slepen. Shit... Yao Ming én Tracy McGrady konden het niet eens. En nu zou T-Mac het in zijn eentje moeten doen? Dat gaat niet gebeuren.
Maar dat is niet mijn grootste zorg. Problematischer is dat ik voorspelde dat de Rockets de playoffs gaan halen en zelfs daar ga ik nu aan twijfelen. Een blik op het agenda de komende weken leert dat ze, even vlug bekeken, Denver (2 maal), Dallas, New Orleans (2 maal), de Lakers, Phoenix (2 maal), Golden State, San Antonio en Utah nog treffen. Ik had die zin ook kunnen typen als: 'Er staan nog elf ontmoetingen met rivalen op het programma die ze hoogst waarschijnlijk bijna allemaal gaan verliezen.' Maar ik ging voor het dramatische effect. Houston heeft écht een probleem.
Ik durf zover te gaan als te zeggen dat de zomer dit jaar vroeg valt in Houston. Geen playoffs, no sir.
'. Het zelfde geldt denk ik voor Golden State (Dat ze de playoffs niet halen). De eerste zeven plaatsen lijken mij wel redelijk vast staan en Denver vind ik dit seizoen hotter overkomen dan de Warriors. Zonde voor B-Diddy en zijn spelers maar ik zie een hongerige A.I. zijn kansen zo een paar maanden voor het eind niet verspelen.'
Deze uitspraak leek me niet meer dan redelijk in mijn vorige entry maar ik moet hem bijstellen. De Warriors gaan de playoffs halen, Houston ligt er uit.
En om deze blog toch wat meer Yao te geven een bad-ass filmpje van The Great Wall of China. Sike. Een mooie metafoor voor hoe die Great Wall 'gevallen' is.
Houston heeft de eerste wedstrijd zonder Yao trouwens gewonnen. Ik moet zeggen dat ik dat niet verwacht had maar ik schrijf het af op twee zaken. Ten eerste is er het verrassingseffect. Het hele team heeft dat pure 'schouders-eronder' gevoel hevig te pakken. Meer inzet en een emotioneel stemmetje in je hoofd dat blijft snikken: 'Voor Yao... Doe het voor Yao...' zorgen er dan voor dat je boven jezelf uit stijgt.
En Dikembe Mutombo heeft even een careernight (wel... Voor een 41-jarige deed hij het niet slecht). Al vroeg in de wedstrijd maakte hij wat ballen en blokte hij er vier. Naar eigen zeggen zette hij het tempo voor de rest van de ploeg neer. Ik heb de wedstrijd verder niet gezien maar ik geloof de man met de muppet-stem op zijn woord. Maar laten we niet vroegtijdig de messias in Dikembe zien. Ik zie deze uiting van energie als een laatste spurt om te overleven. Een bejaarde kan ook rennen zodra zijn huis in de fik staat. Just a thought...
zondag 24 februari 2008
Het Wilde Westen
Hoe corny kan de titel van een blog zijn? Het antwoord leest u hierboven.
The Western Conference is alles wat het oosten niet is. Wervelend, snel. En bovenal erg goed. Een paar posts geleden had ik het erover dat je in het oosten de playoffs haalt zodra je meer dan 40% van je games wint. In het westen geldt het tegenovergestelde, waardoor de discussie of het playoff-systeem wel optimaal is weer oplaait. Een kijkje in de standing leert ons het volgende:
1. L.A.
2. Phoenix
3. New Orleans
4. San Antonio
5. Dallas
6. Utah
7. Houston
8. Denver / Golden State
En de getallen en percentages heb ik even bewust weggelaten. Want toen ik zei dat het echt het tegenovergestelde was van het oosten, bedoelde ik dat letterlijk. De gedeelde achtste plaats gaat nu naar Denver of Goldenstate. Zij verliezen minder wedstrijden dan sommige teams in het oosten, die nog kans hebben op de playoffs, winnen! Beide teams hebben nu een record van 33 - 22, 60%! In het oosten heeft Chicago bijvoorbeeld een record van 22 - 32 en zij zijn nog in de running om de postseason te halen. Hilariteit alom.
Maar om even de blik terug op het westen te richten: Portland heeft een prachtig jaar met een 29 - 26 record. Toch zullen zij, aldus mijn voorspelling, de playoffs niet gaan halen. Het zelfde geldt denk ik voor Golden State. De eerste zeven plaatsen lijken mij wel redelijk vast staan en Denver vind ik dit seizoen hotter overkomen dan de Warriors. Zonde voor B-Diddy en zijn spelers maar ik zie een hongerige A.I. zijn kansen zo een paar maanden voor het eind niet verspelen.
En nu gaan we wild doen. Voorspellingen. Al die roster-changes, al die heisa. Er is zoveel gebeurt in het westen omdat teams met hun hoofd al in mei of juni zitten, als het er écht om gaat draaien. Zoveel mensen zijn op zoek naar die felbegeerde ring. Tel je even mee? A.I. begint de tand des tijds ook wel te voelen. Zijn kansen slinken met de jaren en hij kán zijn carriere niet zonder kampioenschap afsluiten. Ik gun het hem wel en hoop dat hij niet zoals Gary Payton op zijn 84e voor derde viool ergens moet gaan spelen. Go Allen Iverson!
Hetzelfde geldt eigenlijk voor Steve Nash. Steve wil zijn ring, Shaq wil hem die geven en Amare en Boris Diaw lijken me de types die het alleen al doen om het feestje achteraf. De Suns gaan straks de playoffs in met voor het eerste een échte dominante center. Het wordt interessant!
L.A. Lakers hebben Kobe Bryant. Die man is in staat in zijn eentje een kampioenschap te winnen. Probleem is echter dat hij in het Westen zit waar het hem om verschillende redenen niet lukte. Tegenstanders willen dit jaar echt niet tegen L.A. komen te staan. Twee redenen. Pau Gasol is aan het team toegevoegd en Andrew Bynum laat elke avond het niveau zien waar fans al een paar jaar op hoopten. Hij hikte er af en toe tegenaan, liet 'flashes of brilliance' zien en hij is ineens een player geworden.
De Mavericks hebben 11 miljoen opgehoest om Jason Kidd te halen. Een pass-first, never-shoot pointguard met ervaring en de kunde om een team een heel eind te dragen. Ik heb de beste man de laatste dagen wat afgezeken maar hij is een to-be hall of famer die ook dorstig is naar succes. Zou er nu een last van Nowitzki's schouders vallen? Dirk heeft het in het verleden moeilijk gehad de leider te spelen. Ik denk dat Jason Kidd die rol wel van hem over wil nemen, wat Dirk misschien minder gevoelig voor chokende performances maakt.
En daarmee heb ik voor mijn gevoel de kanshebbers besproken. De Spurs worden het niet. Phoenix is vorig jaar toch wel een beetje beroofd van hun serie tegen San Antonio en Tim Duncan en zijn broeders hadden geluk met Cleveland. Ze troffen een Cavs-team zonder ervaring, wat de titel min of meer een garantie maakte.
Houston heeft T-Mac. Die zal een manier vinden om te choken, trust me. New Orleans is denk ik het Caveliers-team van vorig jaar. Enorm goed bij vlagen maar te onervaren om écht ver te geraken.
Rest mij alleen nog dit filmpje te posten omdat ik er echt al twee dagen helemaal krom om lig. Te hilarisch voor woorden, check it out:
En beste lezers, laat eens weten wat jullie denken! Wie overwint het wilde westen? Wat heb ik over het hoofd gezien, wie heb ik teveel credit gegeven? Discussieren is goed en houd de blog levend.
The Western Conference is alles wat het oosten niet is. Wervelend, snel. En bovenal erg goed. Een paar posts geleden had ik het erover dat je in het oosten de playoffs haalt zodra je meer dan 40% van je games wint. In het westen geldt het tegenovergestelde, waardoor de discussie of het playoff-systeem wel optimaal is weer oplaait. Een kijkje in de standing leert ons het volgende:
1. L.A.
2. Phoenix
3. New Orleans
4. San Antonio
5. Dallas
6. Utah
7. Houston
8. Denver / Golden State
En de getallen en percentages heb ik even bewust weggelaten. Want toen ik zei dat het echt het tegenovergestelde was van het oosten, bedoelde ik dat letterlijk. De gedeelde achtste plaats gaat nu naar Denver of Goldenstate. Zij verliezen minder wedstrijden dan sommige teams in het oosten, die nog kans hebben op de playoffs, winnen! Beide teams hebben nu een record van 33 - 22, 60%! In het oosten heeft Chicago bijvoorbeeld een record van 22 - 32 en zij zijn nog in de running om de postseason te halen. Hilariteit alom.
Maar om even de blik terug op het westen te richten: Portland heeft een prachtig jaar met een 29 - 26 record. Toch zullen zij, aldus mijn voorspelling, de playoffs niet gaan halen. Het zelfde geldt denk ik voor Golden State. De eerste zeven plaatsen lijken mij wel redelijk vast staan en Denver vind ik dit seizoen hotter overkomen dan de Warriors. Zonde voor B-Diddy en zijn spelers maar ik zie een hongerige A.I. zijn kansen zo een paar maanden voor het eind niet verspelen.
En nu gaan we wild doen. Voorspellingen. Al die roster-changes, al die heisa. Er is zoveel gebeurt in het westen omdat teams met hun hoofd al in mei of juni zitten, als het er écht om gaat draaien. Zoveel mensen zijn op zoek naar die felbegeerde ring. Tel je even mee? A.I. begint de tand des tijds ook wel te voelen. Zijn kansen slinken met de jaren en hij kán zijn carriere niet zonder kampioenschap afsluiten. Ik gun het hem wel en hoop dat hij niet zoals Gary Payton op zijn 84e voor derde viool ergens moet gaan spelen. Go Allen Iverson!
Hetzelfde geldt eigenlijk voor Steve Nash. Steve wil zijn ring, Shaq wil hem die geven en Amare en Boris Diaw lijken me de types die het alleen al doen om het feestje achteraf. De Suns gaan straks de playoffs in met voor het eerste een échte dominante center. Het wordt interessant!
L.A. Lakers hebben Kobe Bryant. Die man is in staat in zijn eentje een kampioenschap te winnen. Probleem is echter dat hij in het Westen zit waar het hem om verschillende redenen niet lukte. Tegenstanders willen dit jaar echt niet tegen L.A. komen te staan. Twee redenen. Pau Gasol is aan het team toegevoegd en Andrew Bynum laat elke avond het niveau zien waar fans al een paar jaar op hoopten. Hij hikte er af en toe tegenaan, liet 'flashes of brilliance' zien en hij is ineens een player geworden.
De Mavericks hebben 11 miljoen opgehoest om Jason Kidd te halen. Een pass-first, never-shoot pointguard met ervaring en de kunde om een team een heel eind te dragen. Ik heb de beste man de laatste dagen wat afgezeken maar hij is een to-be hall of famer die ook dorstig is naar succes. Zou er nu een last van Nowitzki's schouders vallen? Dirk heeft het in het verleden moeilijk gehad de leider te spelen. Ik denk dat Jason Kidd die rol wel van hem over wil nemen, wat Dirk misschien minder gevoelig voor chokende performances maakt.
En daarmee heb ik voor mijn gevoel de kanshebbers besproken. De Spurs worden het niet. Phoenix is vorig jaar toch wel een beetje beroofd van hun serie tegen San Antonio en Tim Duncan en zijn broeders hadden geluk met Cleveland. Ze troffen een Cavs-team zonder ervaring, wat de titel min of meer een garantie maakte.
Houston heeft T-Mac. Die zal een manier vinden om te choken, trust me. New Orleans is denk ik het Caveliers-team van vorig jaar. Enorm goed bij vlagen maar te onervaren om écht ver te geraken.
Rest mij alleen nog dit filmpje te posten omdat ik er echt al twee dagen helemaal krom om lig. Te hilarisch voor woorden, check it out:
En beste lezers, laat eens weten wat jullie denken! Wie overwint het wilde westen? Wat heb ik over het hoofd gezien, wie heb ik teveel credit gegeven? Discussieren is goed en houd de blog levend.
vrijdag 22 februari 2008
Losse Flodders
Het is uitputtend zo rond de trading deadline als je op je blog alle ruilpartijtjes wilt verslaan. En een groot deel van die vermoeidheid zit hem in het vooruitzicht. Als 'nba-journalist' (lees: blogger van een nog niet zo'n grote blog. NOG niet zo'n grote...) hou je de sites bij die je voorzien van de rumors. Zodat je kunt reageren zodra er écht iets gebeurt. Negen op de tien van die roddels zijn echter gebaseerd op borrelpraat en wishful thinking, waardoor je allerlei trades aan ziet komen die uiteindelijk een stille dood sterven.
Deze trading deadline was voor mij de avond (gisterenavond om negen uur was de deadline) waarop er bitter weinig gebeurde. Ik zat voortdurend ESPN, hoopshype.com en de blog van David Aldridge te F5-en om maar op de hoogte te blijven. En het was spannend. De berichten dat Cleveland iets groots van plan was, Miami zou Marion aan het shoppen zijn en zou dit dan het jaar worden waarin allerlei andere spelers eindelijk van team switchen? Van alle verwachtingen en vrezen is er slechts één uitgekomen: Cleveland heeft haar roster drastisch omgegooid.
En weet je wat? Ik ga daar slechts kort op in. Let maar op:
Larry Hughes and Drew Gooden to Chicago,
Ben Wallace and Joe Smith to Cleveland.
The Cavs' Ira Newble and Donyell Marshal, and Chicago's Adrian Griffin, to Seattle for Wally Szczerbiak and Delonte West.
via http://blogs.phillynews.com/inquirer/live/
Mening: Goed voor Chicago. Ben Wallace is zijn mega-salaris niet waard. Drew Gooden is ook een reboundend monster en Ben Wallace' defence is niet meer wat het geweest is, waardoor Gooden geen grote stap terug is. Larry Hughes kan elke avond in de fik vliegen en voor heel wat scores zorgen. Enig minpuntje is dat beide spelers een beetje inconsistent zijn.
Rare deal voor Cleveland. Na zo dicht bij de finals te zijn geweest zou je zeggen dat alleen de ervaring al misschien goed zou zijn voor nog een push. In plaats daarvan halen ze Wallace, een overbetaalde non-factor op aanvallend vlak en Joe Smith, een heel aardige aanvallende PF. Dat zijn, als je big Z ( Zydrunas Ilgauskus) erbij optelt, drie grote spelers die in elk team hun minuten zouden krijgen. Mijn gok nu is dat Ben Wallace veel Power Forward zal spelen om Gooden te vervangen, Ilgauskus blijft de starting center en Joe Smith zal samen met Anderson Varejao knokken om de minuten die Big Ben en Zydrunas laten vallen. En dat is toch zonde?
Varejao was de next coming van Ben Wallace. Veel energie, goede defence, hustle en rebounds en aanvallend een wrak. Maar wel het type die zijn ziel en zaligheid voor zijn team geeft. En daarvan zullen we heel wat minder gaan zien. Veteraan Joe Smith tien minuten per avond op laten draven lijkt ook een verspilling van aanvallend talent.
Maar alle negativiteit opzij geschoven: Ben Wallace en Ilgauskus zijn zo YinYang als die tweeling: ze vullen elkaar echt aan. Instant defence en instant offence. Power en subtiele manoeuvres. Dat is best een behoorlijk duo!
En het is natuurlijk het seizoen van de gok. Na Phoenix en Dallas schokt het niemand meer als een GM besluit zijn bewezen team (nogmaals: finalisten van vorig jaar!) om te gooien omdat 'we met dit team ging ring zullen gaan winnen'. Bovendien lijkt Wallace wel een goede countermove om een eventuele confrontatie met Boston aan te kunnen. Ilgauskus kan zich dan rustig houden in de defence terwijl Wallace KG ofzo 'even' uitschakelt.
Verdomme. Ik heb weer te-fucking-veel woorden aan deze trade verspilt.
Seattle heeft besloten dat je rebuilden beter grondig kunt doen. Wally en Delonte West, twee goede spelers, wegdoen voor wat spelers wiens contracten aflopen. Good for you Seattle. Alleen nu begrijp ik waarom 'Cisco enkele dagen terug gehaald is. Die krijgt zeker ook geen verlenging. Verdomme. Ik vraag me alleen af of ze in Seattle doorhebben dat de grote Free Agents niet naar ze toe zullen komen als ze echt zo'n zaadteam hebben. Of zou het in deze koude wereld echt alleen om harde dollars gaan? Want dan zit Seattle gebakken...
Deze trading deadline was voor mij de avond (gisterenavond om negen uur was de deadline) waarop er bitter weinig gebeurde. Ik zat voortdurend ESPN, hoopshype.com en de blog van David Aldridge te F5-en om maar op de hoogte te blijven. En het was spannend. De berichten dat Cleveland iets groots van plan was, Miami zou Marion aan het shoppen zijn en zou dit dan het jaar worden waarin allerlei andere spelers eindelijk van team switchen? Van alle verwachtingen en vrezen is er slechts één uitgekomen: Cleveland heeft haar roster drastisch omgegooid.
En weet je wat? Ik ga daar slechts kort op in. Let maar op:
Larry Hughes and Drew Gooden to Chicago,
Ben Wallace and Joe Smith to Cleveland.
The Cavs' Ira Newble and Donyell Marshal, and Chicago's Adrian Griffin, to Seattle for Wally Szczerbiak and Delonte West.
via http://blogs.phillynews.com/inquirer/live/
Mening: Goed voor Chicago. Ben Wallace is zijn mega-salaris niet waard. Drew Gooden is ook een reboundend monster en Ben Wallace' defence is niet meer wat het geweest is, waardoor Gooden geen grote stap terug is. Larry Hughes kan elke avond in de fik vliegen en voor heel wat scores zorgen. Enig minpuntje is dat beide spelers een beetje inconsistent zijn.
Rare deal voor Cleveland. Na zo dicht bij de finals te zijn geweest zou je zeggen dat alleen de ervaring al misschien goed zou zijn voor nog een push. In plaats daarvan halen ze Wallace, een overbetaalde non-factor op aanvallend vlak en Joe Smith, een heel aardige aanvallende PF. Dat zijn, als je big Z ( Zydrunas Ilgauskus) erbij optelt, drie grote spelers die in elk team hun minuten zouden krijgen. Mijn gok nu is dat Ben Wallace veel Power Forward zal spelen om Gooden te vervangen, Ilgauskus blijft de starting center en Joe Smith zal samen met Anderson Varejao knokken om de minuten die Big Ben en Zydrunas laten vallen. En dat is toch zonde?
Varejao was de next coming van Ben Wallace. Veel energie, goede defence, hustle en rebounds en aanvallend een wrak. Maar wel het type die zijn ziel en zaligheid voor zijn team geeft. En daarvan zullen we heel wat minder gaan zien. Veteraan Joe Smith tien minuten per avond op laten draven lijkt ook een verspilling van aanvallend talent.
Maar alle negativiteit opzij geschoven: Ben Wallace en Ilgauskus zijn zo YinYang als die tweeling: ze vullen elkaar echt aan. Instant defence en instant offence. Power en subtiele manoeuvres. Dat is best een behoorlijk duo!
En het is natuurlijk het seizoen van de gok. Na Phoenix en Dallas schokt het niemand meer als een GM besluit zijn bewezen team (nogmaals: finalisten van vorig jaar!) om te gooien omdat 'we met dit team ging ring zullen gaan winnen'. Bovendien lijkt Wallace wel een goede countermove om een eventuele confrontatie met Boston aan te kunnen. Ilgauskus kan zich dan rustig houden in de defence terwijl Wallace KG ofzo 'even' uitschakelt.
Verdomme. Ik heb weer te-fucking-veel woorden aan deze trade verspilt.
Seattle heeft besloten dat je rebuilden beter grondig kunt doen. Wally en Delonte West, twee goede spelers, wegdoen voor wat spelers wiens contracten aflopen. Good for you Seattle. Alleen nu begrijp ik waarom 'Cisco enkele dagen terug gehaald is. Die krijgt zeker ook geen verlenging. Verdomme. Ik vraag me alleen af of ze in Seattle doorhebben dat de grote Free Agents niet naar ze toe zullen komen als ze echt zo'n zaadteam hebben. Of zou het in deze koude wereld echt alleen om harde dollars gaan? Want dan zit Seattle gebakken...
donderdag 21 februari 2008
'Cisco naar de Sonics
Jaja lieve lezertje, hang de vlaggen maar buiten. Neerland's hoop in bange basketbaldagen is van team geswitcht. Niet langer is Francisco Elson gebonden aan de bank in San Antonio. Neen. Cisco is, samen met Brent Barry, geruild voor Kurt Thomas. Elson verruilt het saaie San Antonio dus voor het wervelende up&coming team in het Westen met Rookie of the Year Kevin Durant.
En dan is NU de vraag: Moeten we blij voor hem zijn?
Nou, dat ligt eraan hoe je het kijkt. Punt 1 is namelijk dat Cisco een tweede ring wel kan vergeten. Elson en Gadzuric zullen de komende jaren geen tweede kampioenschapsring naar Nederland brengen. Geen feestjes in de thuisstad en telegrams van hare koninklijke hoogheid. Maar c'est la vie he? Francisco heeft een ring behaald, met de groten der aarde gespeeld en mag het nu proberen bij een zeer matig team zijn minuten, puntjes en blokjes bij elkaar te sprokkelen. Gaat dat lukken?
Want ik vind het persoonlijk geweldig als Nederlanders het goed doen in de NBA. Ik weet nog dat Dan Gadzuric een keer een 20-20 game had. Dat zijn kunsten die alleen de Dwight Howards van deze wereld normaal doen! Big it up voor Gad-zillah! Ik, en ik denk jullie ook, vind het leuk als Nederlanders daadwerkelijk bijdragen aan een team in de NBA. Leuker ook dan een Nederlander die een kampioenschap 'verdient' door op de bank te zitten en een hork als Fabricio Oberto in zijn plaats te zien spelen.
Gaat Elson bij de Sonics waardevol zijn? Mijn gok (echt een GOK) is van wel. 'Cisco is een redelijk goede rebounder en verdedigend ook boven gemiddeld. Aanvallend biedt hij niet veel maar het gros van de schoten gaat bij de Sonics toch naar Durant, Szczerbiak en Wilcox. Bovendien heeft de Celtics heel veel spelers die zo net onder de 10 ppg hangen. Daar hebben ze er niet nog eentje van nodig. Elson zal zijn minuten in de verdediging moeten verdienen.
De Sonics rebounden het meest van alle teams in de NBA. Probleem is echter dat ze ook gruwelijk veel rebounds opgeven, waardoor ze de 'battle of the boards' elke avond met slechts .73 rebounds per wedstrijd winnen. Francisco kan daarin wel helpen denk ik, omdat hij per minuut (en wanneer hij uberhaupt de kans krijgt) niet slecht reboundt.
Verdedigend als in 'punten ophoesten aan de tegenstander' staan de Sonics 25e met 104.03 point tegen per wedstrijd. En ze scoren er zelf 97.03. Het verschil, -7, is op Miami en Minesota na het grootst in de league. Lelijk. En daarin kan Elson helpen. Want hoewel de Sonics centers genoeg hebben is het verdedigend niet groots wat de meesten van hen laten zien. Ik ruik kansen voor Francisco.
Aanvallend is het wel problematisch. Elson schiet geen torenhoog percentage, zeker niet voor een center, wat dus een negatieve uitwerking heeft voor de reboundscore van het team uit Seattle. Elke misser van Elson is namelijk (hoogst waarschijnlijk) een streepje voor de opponent.
Een andere manier om te kijken naar de kans van slagen voor de Rotterdamse Elson, is het bekijken van de alternatieven. Seattle heeft, om Elson en Barry te krijgen, afscheid genomen van Kurt Thomas. En Thomas is als speler toch wel van een andere catagorie als Elson. Goed voor 8.8 rebounds en 7.5 punten in slechts 25 minuten per game is het niet zomaar een speler die weggaat bij de Sonics. Hij laat een gat achter en de Sonics zouden dat niet doen als ze niet dachten dat Elson dat gat (mede) kan dichten.
Thomas was groot en de meest vooraanstaande center bij de Sonics. Kurt vulde 40% van de minuten op de 5-spot. Maar naast hem hadden de Sonics Robert Swift, Muhammed Sene en Johan Petro lopen. Met Elson erbij, en Thomas weg, zijn dat vier mannen die strijden om 48 minuten speeltijd. Nu is Petro wel een baller maar ik zie Elson eigenlijk wel significante minuten krijgen in dit gezalschep. De centerspot in Seattle lijkt wel erg zwak nu en speeltijd ligt 'up for grabs'. Ik ben er van overtuigd dat Elson in ieder geval een kans krijgt zich in de rotatie te spelen van de defensief zwakke Sonics. Of hij dat doet? Dat hangt van hem en de groei van de andere centers af (de drie andere centers zijn allen jonger dan 23... Elson wordt volgende week 32).
En mocht het Francisco niet lukken, dan mag hij van mij altijd Kevin Durant een keer bitchslappen. Dat je talent moet ontwikkelen, hem bloot moet stellen aan de bal, okay. Maar 5e staan in fg-attempts per 48 minuten, als je net 40% schiet? Ken je plaats, Rookie.
En dan is NU de vraag: Moeten we blij voor hem zijn?
Nou, dat ligt eraan hoe je het kijkt. Punt 1 is namelijk dat Cisco een tweede ring wel kan vergeten. Elson en Gadzuric zullen de komende jaren geen tweede kampioenschapsring naar Nederland brengen. Geen feestjes in de thuisstad en telegrams van hare koninklijke hoogheid. Maar c'est la vie he? Francisco heeft een ring behaald, met de groten der aarde gespeeld en mag het nu proberen bij een zeer matig team zijn minuten, puntjes en blokjes bij elkaar te sprokkelen. Gaat dat lukken?
Want ik vind het persoonlijk geweldig als Nederlanders het goed doen in de NBA. Ik weet nog dat Dan Gadzuric een keer een 20-20 game had. Dat zijn kunsten die alleen de Dwight Howards van deze wereld normaal doen! Big it up voor Gad-zillah! Ik, en ik denk jullie ook, vind het leuk als Nederlanders daadwerkelijk bijdragen aan een team in de NBA. Leuker ook dan een Nederlander die een kampioenschap 'verdient' door op de bank te zitten en een hork als Fabricio Oberto in zijn plaats te zien spelen.
Gaat Elson bij de Sonics waardevol zijn? Mijn gok (echt een GOK) is van wel. 'Cisco is een redelijk goede rebounder en verdedigend ook boven gemiddeld. Aanvallend biedt hij niet veel maar het gros van de schoten gaat bij de Sonics toch naar Durant, Szczerbiak en Wilcox. Bovendien heeft de Celtics heel veel spelers die zo net onder de 10 ppg hangen. Daar hebben ze er niet nog eentje van nodig. Elson zal zijn minuten in de verdediging moeten verdienen.
De Sonics rebounden het meest van alle teams in de NBA. Probleem is echter dat ze ook gruwelijk veel rebounds opgeven, waardoor ze de 'battle of the boards' elke avond met slechts .73 rebounds per wedstrijd winnen. Francisco kan daarin wel helpen denk ik, omdat hij per minuut (en wanneer hij uberhaupt de kans krijgt) niet slecht reboundt.
Verdedigend als in 'punten ophoesten aan de tegenstander' staan de Sonics 25e met 104.03 point tegen per wedstrijd. En ze scoren er zelf 97.03. Het verschil, -7, is op Miami en Minesota na het grootst in de league. Lelijk. En daarin kan Elson helpen. Want hoewel de Sonics centers genoeg hebben is het verdedigend niet groots wat de meesten van hen laten zien. Ik ruik kansen voor Francisco.
Aanvallend is het wel problematisch. Elson schiet geen torenhoog percentage, zeker niet voor een center, wat dus een negatieve uitwerking heeft voor de reboundscore van het team uit Seattle. Elke misser van Elson is namelijk (hoogst waarschijnlijk) een streepje voor de opponent.
Een andere manier om te kijken naar de kans van slagen voor de Rotterdamse Elson, is het bekijken van de alternatieven. Seattle heeft, om Elson en Barry te krijgen, afscheid genomen van Kurt Thomas. En Thomas is als speler toch wel van een andere catagorie als Elson. Goed voor 8.8 rebounds en 7.5 punten in slechts 25 minuten per game is het niet zomaar een speler die weggaat bij de Sonics. Hij laat een gat achter en de Sonics zouden dat niet doen als ze niet dachten dat Elson dat gat (mede) kan dichten.
Thomas was groot en de meest vooraanstaande center bij de Sonics. Kurt vulde 40% van de minuten op de 5-spot. Maar naast hem hadden de Sonics Robert Swift, Muhammed Sene en Johan Petro lopen. Met Elson erbij, en Thomas weg, zijn dat vier mannen die strijden om 48 minuten speeltijd. Nu is Petro wel een baller maar ik zie Elson eigenlijk wel significante minuten krijgen in dit gezalschep. De centerspot in Seattle lijkt wel erg zwak nu en speeltijd ligt 'up for grabs'. Ik ben er van overtuigd dat Elson in ieder geval een kans krijgt zich in de rotatie te spelen van de defensief zwakke Sonics. Of hij dat doet? Dat hangt van hem en de groei van de andere centers af (de drie andere centers zijn allen jonger dan 23... Elson wordt volgende week 32).
En mocht het Francisco niet lukken, dan mag hij van mij altijd Kevin Durant een keer bitchslappen. Dat je talent moet ontwikkelen, hem bloot moet stellen aan de bal, okay. Maar 5e staan in fg-attempts per 48 minuten, als je net 40% schiet? Ken je plaats, Rookie.
dinsdag 19 februari 2008
Dallas mag Devean George bedanken...
... maar blijft met de gebakken peren zitten.
Door Keith van Horn aan de deal toe te voegen en Devean George en Jerry Stackhouse weg te laten, klopten tussen New Jersey en Dallas de nummertjes weer min of meer. De toevoeging van enkele non-factoren maakt dat de deal, en hij is inmiddels officieel, er zo uit ziet:
the Mavs dealt Devin Harris, Gana Diop, Trenton Hassell, Moe Ager, Keith Van Horn, a pair of draft picks and cash to acquire Kidd, Malik Allen and Antoine Wright from New Jersey.
via nba.com
En ik moet toegeven, dat ziet er voor Dallas ineens leuker uit. Ze zijn Van Horn kwijt, die toch nooit meer een factor zal worden in de NBA, en ze behouden Stackhouse en George. Stackhouse is één van de weinige Mavs waar ik toch wel een zwak voor heb. Hij is cool onder druk, produceert en heeft een beetje attitude. I like that in a player. En zo iemand wil je niet kwijt raken in een trade die als een grote gok de boeken in zal gaan. Een slechte of een goede, dat weten we nog niet.
De Mavs krijgen dus Kidd, Malik Allen en Antoine Wright. Die laatste toevoeging is intrigerend omdat Wright best wel eens een player kan worden. In zijn tweede jaar in de league is hij op alle fronten gegroeid in zijn spel. Nu is hij toch goed voor een punt of zeven per wedstrijd, wat rebounds en een enkele assists. Weinig turnovers voor een Rookie. Goed voor Dallas. Maar genoeg over de kant van de Mavericks. Wat betekent de deal voor New Jersey?
Even een open deur intrappen. Deviv-fucking-Harris. Die jongen is bijna 25 jaar oud, begint net de piek van zijn carriere te beklimmen en is nu al goed voor 14.5 pts, 5.3 assists en meer dan een steal per wedstrijd. In 30 minuten. In Dallas, waar hij hard zal hebben moeten werken voor zijn schoten en kansen. Die knaap kan toevoegen aan een topteam uit het westen. Dan ben ik vrij zeker dat het ook in New Jersey gaat werken. Ook belangrijk: Hij schiet 48.3 procent. Dat betekent dat tegenstanders voortaan maar beter de guard van New Jersey kunnen gaan verdedigen. Kidd schoot op een gegeven moment zo slecht dat tegenstanders dubbelteams uit konden voeren zonder daarvoor gestraft te worden. Met Harris (35.7% driepuntschieter) is dat ineens niet meer zonder gevaar.
Keith van Horn. Heeft sinds 05-06 niet meer gespeeld en vangt nu 4.zoveel miljoen als hij de front office er van kan overtuigen dat hij het wel van plan is. Goede deal. Voor hem. New Jersey? Wow... Ze wilden Kidd wel heel graag kwijt om dit zuur verdiende geld zo weg te gooien. Leuk detail voor de jongere lezers: Keith van Horn heeft gestreden om Rookie of the Year met Tim Duncan. Ja.. hij was ooit een belofte. Ik had thuis een XXL-magazine (wie kent ze nog?) waarin er echt een debat was. En een interview waarin Van Horn zei dat hij 'zijn geheim niet kon verklappen. Dan zou hij je daarna moeten vermoorden.' Oh brother...
DeSagana Diop vind ik een leuke pick-up voor New Jersey. Ik heb hem niet vaak zien spelen en ik moet toegeven dat het vroeger echt een drama was. Maar hij begint eindelijk te laten zien dat hij een plekje verdient in de L, als hij maar minuten krijgt. Zijn aanvallende stats zijn nihil, maar die hoeven ook niet groots te zijn. Ik vind het mooi dat hij veel blocks heeft met relatief weinig fouten en met zijn rebound-productie is niets mis. De Nets konden een big-man gebruiken aangezien Krstic altijd geblesseerd is en rebounds zijn ook meer dan welkom sinds het vertrek van Kidd. Al blijf ik erbij dat de rebounds van Jason overschat werden...
Trenton Hassell? Maurice Ager? Nooit zien spelen en hun stats zeggen me dat zij, net als Van Horn, geen reet uit gaan halen voor New Jersey.
Maar fans van de Nets kunnen tevreden zijn. Kidd is weg, een scorende guard is teruggekregen en New Jersey heeft nu een aanvallend zeer sterke backcourt. Dat hadden ze al maar nu is er ook zonneschijn aan de horizon te zien. Harris blijft de komende zes jaar (en daarna) productied. Kidd zou misschien nog één of twee seizoenen meegedraaid hebben. Diop kan het gapende gat op de 5 enigszins dichten al moeten van hem geen wonderen verwacht worden. Eigenlijk zie ik maar één klein detail wat wel schijt is. Die alleyoops, het droomduo Kidd-Carter, is niet meer. Kidd gaat bij New Jersey niemand vinden die hij van die zieke passjes kan geven voor donderharde dunks. Daarom, een tribute:
edit:
ik zie net dat deze trade Dallas 11 miljoen dollar meer kost dan de vorige editie die niet door ging. Verandert dat mijn mening? Laat me je één ding zeggen: Marc Cuban heeft zijn bedrijf ooit voor bijna zes miljard dollar verkocht. Hij dineert ooit voor een bedrag van 6 cijfers. 11 Miljoen is een vies windje wat hij laat: Het stinkt even maar over drie minuten ben je hem vergeten.
Door Keith van Horn aan de deal toe te voegen en Devean George en Jerry Stackhouse weg te laten, klopten tussen New Jersey en Dallas de nummertjes weer min of meer. De toevoeging van enkele non-factoren maakt dat de deal, en hij is inmiddels officieel, er zo uit ziet:
the Mavs dealt Devin Harris, Gana Diop, Trenton Hassell, Moe Ager, Keith Van Horn, a pair of draft picks and cash to acquire Kidd, Malik Allen and Antoine Wright from New Jersey.
via nba.com
En ik moet toegeven, dat ziet er voor Dallas ineens leuker uit. Ze zijn Van Horn kwijt, die toch nooit meer een factor zal worden in de NBA, en ze behouden Stackhouse en George. Stackhouse is één van de weinige Mavs waar ik toch wel een zwak voor heb. Hij is cool onder druk, produceert en heeft een beetje attitude. I like that in a player. En zo iemand wil je niet kwijt raken in een trade die als een grote gok de boeken in zal gaan. Een slechte of een goede, dat weten we nog niet.
De Mavs krijgen dus Kidd, Malik Allen en Antoine Wright. Die laatste toevoeging is intrigerend omdat Wright best wel eens een player kan worden. In zijn tweede jaar in de league is hij op alle fronten gegroeid in zijn spel. Nu is hij toch goed voor een punt of zeven per wedstrijd, wat rebounds en een enkele assists. Weinig turnovers voor een Rookie. Goed voor Dallas. Maar genoeg over de kant van de Mavericks. Wat betekent de deal voor New Jersey?
Even een open deur intrappen. Deviv-fucking-Harris. Die jongen is bijna 25 jaar oud, begint net de piek van zijn carriere te beklimmen en is nu al goed voor 14.5 pts, 5.3 assists en meer dan een steal per wedstrijd. In 30 minuten. In Dallas, waar hij hard zal hebben moeten werken voor zijn schoten en kansen. Die knaap kan toevoegen aan een topteam uit het westen. Dan ben ik vrij zeker dat het ook in New Jersey gaat werken. Ook belangrijk: Hij schiet 48.3 procent. Dat betekent dat tegenstanders voortaan maar beter de guard van New Jersey kunnen gaan verdedigen. Kidd schoot op een gegeven moment zo slecht dat tegenstanders dubbelteams uit konden voeren zonder daarvoor gestraft te worden. Met Harris (35.7% driepuntschieter) is dat ineens niet meer zonder gevaar.
Keith van Horn. Heeft sinds 05-06 niet meer gespeeld en vangt nu 4.zoveel miljoen als hij de front office er van kan overtuigen dat hij het wel van plan is. Goede deal. Voor hem. New Jersey? Wow... Ze wilden Kidd wel heel graag kwijt om dit zuur verdiende geld zo weg te gooien. Leuk detail voor de jongere lezers: Keith van Horn heeft gestreden om Rookie of the Year met Tim Duncan. Ja.. hij was ooit een belofte. Ik had thuis een XXL-magazine (wie kent ze nog?) waarin er echt een debat was. En een interview waarin Van Horn zei dat hij 'zijn geheim niet kon verklappen. Dan zou hij je daarna moeten vermoorden.' Oh brother...
DeSagana Diop vind ik een leuke pick-up voor New Jersey. Ik heb hem niet vaak zien spelen en ik moet toegeven dat het vroeger echt een drama was. Maar hij begint eindelijk te laten zien dat hij een plekje verdient in de L, als hij maar minuten krijgt. Zijn aanvallende stats zijn nihil, maar die hoeven ook niet groots te zijn. Ik vind het mooi dat hij veel blocks heeft met relatief weinig fouten en met zijn rebound-productie is niets mis. De Nets konden een big-man gebruiken aangezien Krstic altijd geblesseerd is en rebounds zijn ook meer dan welkom sinds het vertrek van Kidd. Al blijf ik erbij dat de rebounds van Jason overschat werden...
Trenton Hassell? Maurice Ager? Nooit zien spelen en hun stats zeggen me dat zij, net als Van Horn, geen reet uit gaan halen voor New Jersey.
Maar fans van de Nets kunnen tevreden zijn. Kidd is weg, een scorende guard is teruggekregen en New Jersey heeft nu een aanvallend zeer sterke backcourt. Dat hadden ze al maar nu is er ook zonneschijn aan de horizon te zien. Harris blijft de komende zes jaar (en daarna) productied. Kidd zou misschien nog één of twee seizoenen meegedraaid hebben. Diop kan het gapende gat op de 5 enigszins dichten al moeten van hem geen wonderen verwacht worden. Eigenlijk zie ik maar één klein detail wat wel schijt is. Die alleyoops, het droomduo Kidd-Carter, is niet meer. Kidd gaat bij New Jersey niemand vinden die hij van die zieke passjes kan geven voor donderharde dunks. Daarom, een tribute:
edit:
ik zie net dat deze trade Dallas 11 miljoen dollar meer kost dan de vorige editie die niet door ging. Verandert dat mijn mening? Laat me je één ding zeggen: Marc Cuban heeft zijn bedrijf ooit voor bijna zes miljard dollar verkocht. Hij dineert ooit voor een bedrag van 6 cijfers. 11 Miljoen is een vies windje wat hij laat: Het stinkt even maar over drie minuten ben je hem vergeten.
maandag 18 februari 2008
Allstar-weekend
Ik 'voelde' hem niet dit jaar. En hoe kwam dat? Zaterdag kwam ik halfzat terug van een avondje chillen met m'n vrienden. Braaf de wekker gezet met het plan om live te bloggen over de crazyness die Dwight, Gerald en de anderen over de globe zouden verspreiden. Maar, en ik DENK dat het zo gegaan is, ik heb de wekker uitgedrukt, heb me omgedraaid en ben weer in slaap gevallen.
De ochtend erna natuurlijk de dunks gechecked, ben volledig door het lint gegaan (in positieve zin) door de showbizz die Dwight Howard ten tonele bracht. Wat een vermaak, wat een spektakel. En vinden we Kenny Smith niet allemaal de beste commentator op deze planeet? Ongelofelijk hoe die man zijn gêne overboord kan gooien, op kan gaan in het moment en gewoon zegt wat in hem opkomt. 'I'm leaving this building, I'm quiting my job, I have seen something I have never seen before.' Kenny is ook de enige die dat laatste elk jaar kan zeggen, en het blijft zijn charme houden. Fuck Arnold Schwarzenegger, fuck Ronald Reagan, Kenny Smith moet de mensen vertegenwoordigen.
Maar dat was de dunkcontest, een editie die wat mij betreft als klassieker bestempeld kan worden. Een kaarsje uitblazen? Dat is toch niet van deze planeet man. En we wisten natuurlijk allemaal dat Howard uit was op revanche. Die man werd bestolen vorig jaar. En om dan terug te slaan met niet één, niet twee maar DRIE dunks die mij van mijn stoel gooiden... Ongehoord. Die superman-dunk was ook geen dunk. Ik geloof dat er nog een naam bedacht moet worden voor de truc waarbij iemand zo belachelijk hoog springt dat hij de bal van bovenaf in de ring gooit. Vanaf een afstandje. En dan die bal waarbij hij naar zichzelf passte, via het bord. Un-be-fucking-lievable. Dwight, dit was er één om jaren ver van hier nog van te genieten. Ik ga de contest ook echt op DVD branden en Dwight in Supermanpak op de voorkant printen. To make sure we do not forget.
Maar dit Allstar-weekend? Ik voel hem niet. Want ik heb hem niet live meegemaakt. De driepuntercontest heeft dit jaar een record opgeleverd (nouja, geëvenaard) en het boeit me niet eens. Dwyane Wade is onttroond in de oersaaie Skills Challenge. So what? En de Spurs' Twin Towers van weleer hebben dat gekke spektakel waarmee de zaterdagavond begint gewonnen. En dat verwacht niemand toch? Tim Duncan die hem bankt vanaf de middellijn. Dat moet een spektakel geweest zijn. Maar nogmaals. Ik voel hem niet. Want ik heb hem niet live meegemaakt.
En gisteren was het net zo erg. Ik kan me het als blogger niet permiteren maar met twee uur slaap red ik het gewoon niet. Na enkele Leffe Tripels en gewone biertjes ga ik dat niet halen. Én de deadline voor mijn gewone werk naderde. Dus wederom liet ik de wekker voor wat hij was, draaide ik me om en keerde terug naar dromenland. En weet je? Hier heb ik dus totaal geen spijt van.
Ik heb de highlights wederom bekeken en weet nu al niet meer wat ik de vetste plays vond. Chris Paul had een leuke dribble-move pass en LeBron en Howard waren betrokken bij een Alley-oop-Alley-oop ofzo maar de game straalde niet de charme uit die ik me herinner van vorige jaren. En dat komt denk ik omdat ik net zelf een hardbevochten zege achter de rug had. Ik heb gisteren zelf mijn ziel en zaligheid op het veld gegeven en dan is het pijnlijk te kijken naar mannen die geen interesse in defence tonen en alleen maar wat dunks maken alsof ze aan het inlopen zijn.
Ik had het er gisteren met een vriend over, die hem wél gekeken heeft trouwens. Hij zei, en ik ben het met hem eens, dat het tijd werd dat de Allstargame een wedstrijd werd. Van begin tot eind harde defence, efficiëntie voor egoïsme. Elke matchup in de game zou fascinerend zijn, elk punt waardevol. Elke aanval zou de heroïek van één van de helden van de hedendaagse NBA vast kunnen leggen voor de eeuwigheid. Wat we nu krijgen? Veredelde Harlem Globetrotters die elkaar leuke dunks gunnen en zelf wachten tot zij ook een lobje krijgen. En dat is héél leuk om te spelen maar als liefhebber van goed basketball aanstootgevend om naar te kijken.
De ochtend erna natuurlijk de dunks gechecked, ben volledig door het lint gegaan (in positieve zin) door de showbizz die Dwight Howard ten tonele bracht. Wat een vermaak, wat een spektakel. En vinden we Kenny Smith niet allemaal de beste commentator op deze planeet? Ongelofelijk hoe die man zijn gêne overboord kan gooien, op kan gaan in het moment en gewoon zegt wat in hem opkomt. 'I'm leaving this building, I'm quiting my job, I have seen something I have never seen before.' Kenny is ook de enige die dat laatste elk jaar kan zeggen, en het blijft zijn charme houden. Fuck Arnold Schwarzenegger, fuck Ronald Reagan, Kenny Smith moet de mensen vertegenwoordigen.
Maar dat was de dunkcontest, een editie die wat mij betreft als klassieker bestempeld kan worden. Een kaarsje uitblazen? Dat is toch niet van deze planeet man. En we wisten natuurlijk allemaal dat Howard uit was op revanche. Die man werd bestolen vorig jaar. En om dan terug te slaan met niet één, niet twee maar DRIE dunks die mij van mijn stoel gooiden... Ongehoord. Die superman-dunk was ook geen dunk. Ik geloof dat er nog een naam bedacht moet worden voor de truc waarbij iemand zo belachelijk hoog springt dat hij de bal van bovenaf in de ring gooit. Vanaf een afstandje. En dan die bal waarbij hij naar zichzelf passte, via het bord. Un-be-fucking-lievable. Dwight, dit was er één om jaren ver van hier nog van te genieten. Ik ga de contest ook echt op DVD branden en Dwight in Supermanpak op de voorkant printen. To make sure we do not forget.
Maar dit Allstar-weekend? Ik voel hem niet. Want ik heb hem niet live meegemaakt. De driepuntercontest heeft dit jaar een record opgeleverd (nouja, geëvenaard) en het boeit me niet eens. Dwyane Wade is onttroond in de oersaaie Skills Challenge. So what? En de Spurs' Twin Towers van weleer hebben dat gekke spektakel waarmee de zaterdagavond begint gewonnen. En dat verwacht niemand toch? Tim Duncan die hem bankt vanaf de middellijn. Dat moet een spektakel geweest zijn. Maar nogmaals. Ik voel hem niet. Want ik heb hem niet live meegemaakt.
En gisteren was het net zo erg. Ik kan me het als blogger niet permiteren maar met twee uur slaap red ik het gewoon niet. Na enkele Leffe Tripels en gewone biertjes ga ik dat niet halen. Én de deadline voor mijn gewone werk naderde. Dus wederom liet ik de wekker voor wat hij was, draaide ik me om en keerde terug naar dromenland. En weet je? Hier heb ik dus totaal geen spijt van.
Ik heb de highlights wederom bekeken en weet nu al niet meer wat ik de vetste plays vond. Chris Paul had een leuke dribble-move pass en LeBron en Howard waren betrokken bij een Alley-oop-Alley-oop ofzo maar de game straalde niet de charme uit die ik me herinner van vorige jaren. En dat komt denk ik omdat ik net zelf een hardbevochten zege achter de rug had. Ik heb gisteren zelf mijn ziel en zaligheid op het veld gegeven en dan is het pijnlijk te kijken naar mannen die geen interesse in defence tonen en alleen maar wat dunks maken alsof ze aan het inlopen zijn.
Ik had het er gisteren met een vriend over, die hem wél gekeken heeft trouwens. Hij zei, en ik ben het met hem eens, dat het tijd werd dat de Allstargame een wedstrijd werd. Van begin tot eind harde defence, efficiëntie voor egoïsme. Elke matchup in de game zou fascinerend zijn, elk punt waardevol. Elke aanval zou de heroïek van één van de helden van de hedendaagse NBA vast kunnen leggen voor de eeuwigheid. Wat we nu krijgen? Veredelde Harlem Globetrotters die elkaar leuke dunks gunnen en zelf wachten tot zij ook een lobje krijgen. En dat is héél leuk om te spelen maar als liefhebber van goed basketball aanstootgevend om naar te kijken.
zondag 17 februari 2008
Bibby naar Atlanta
...
En er is ook nog gedunkt vannacht. Daarover later meer als ik de show heb gezien en dus commentaar kan geven. Dwight heeft een showtje weggegeven, zag ik op NBA.com maar ik vind het altijd belangrijk te zien hoeveel pogingen er voor dunks nodig waren, hoe het publiek betrokken was, enzovoorts. Nate Robinson bijvoorbeeld had verdorie 114 pogingen voor één van zijn dunks nodig. Zo tragisch en saai dat het me deed denken aan Chris Anderson.
...
Mike Bibby is geruild voor Anthony Johnson, Tyronn Lue, Shelden Williams, Lorenzen Wright en een 2e ronde draftpick in de toekomst. Goede move van Atlanta lijkt me. Bibby kan scoren en houdt defences 'eerlijk' tegenover Joe Johson die nu veel met double-teams te maken kreeg. En Atl hoeft er weinig voor terug te geven. Want zeg nu zelf: die bovengenoemde mannen betekenen toch fuck-hole? Ik vind Tyronn Lue wel een leuke speler maar de rest heeft echt -shit- toegevoegd aan de Hawks de afgelopen jaren. Volgens mij waren ze samen goed voor 14 minuten, 4/19 schoten, 3 assists en een rebound. Je ziet, ik geef ze het voordeel van de twijfel.
Dan Mike Bibby. Bewezen artiest in clutch situaties. Koning van de crunchtime. Alleen wat ouder en vaker geblesseerd. Bibby heeft dit seizoen nog maar 16 wedstrijden gespeeld en moet zijn groove duidelijk nog vinden. Hij zet elke nacht career-lows neer (13.5 pts en dat is inderdaad nét iets meer dan zijn rookie-season, 13.2), en hij passt ook niet meer zo heel goed (5.0 met een career-average van 6.2 assist per wedstrijd). Hij schiet 40.6% vanuit het veld, wat ook niet hoog is. Dus het is de vraag in hoeverre hij de defence inderdaad kan strekken.
Maar wat moest Atlanta dan? Ze willen de playoffs halen, wat erg knap zou zijn, en daarvoor is een goede PG een vereiste. En ondanks dat hij ouder wordt, want dat doen we allemaal, is Bibby dat nog steeds. Er was waarschijnlijk geen guard te verkrijgen die ook maar bijna zo goed was, dus overall een goede move van Atlanta.
Maar wat we niet moeten vergeten, en echt even bij stil moeten blijven staan: Wat gebeurt er met team Dime? De entourage van Bibby die, en ze zijn écht geen gang, altijd bij problemen betrokken raakte. Via YAY!sports is er veel over te vinden, hilarisch materiaal:
http://www.yaysports.com/nba/2005/12/mike_bibby_and_team_dime_which.html
En er is ook nog gedunkt vannacht. Daarover later meer als ik de show heb gezien en dus commentaar kan geven. Dwight heeft een showtje weggegeven, zag ik op NBA.com maar ik vind het altijd belangrijk te zien hoeveel pogingen er voor dunks nodig waren, hoe het publiek betrokken was, enzovoorts. Nate Robinson bijvoorbeeld had verdorie 114 pogingen voor één van zijn dunks nodig. Zo tragisch en saai dat het me deed denken aan Chris Anderson.
...
Mike Bibby is geruild voor Anthony Johnson, Tyronn Lue, Shelden Williams, Lorenzen Wright en een 2e ronde draftpick in de toekomst. Goede move van Atlanta lijkt me. Bibby kan scoren en houdt defences 'eerlijk' tegenover Joe Johson die nu veel met double-teams te maken kreeg. En Atl hoeft er weinig voor terug te geven. Want zeg nu zelf: die bovengenoemde mannen betekenen toch fuck-hole? Ik vind Tyronn Lue wel een leuke speler maar de rest heeft echt -shit- toegevoegd aan de Hawks de afgelopen jaren. Volgens mij waren ze samen goed voor 14 minuten, 4/19 schoten, 3 assists en een rebound. Je ziet, ik geef ze het voordeel van de twijfel.
Dan Mike Bibby. Bewezen artiest in clutch situaties. Koning van de crunchtime. Alleen wat ouder en vaker geblesseerd. Bibby heeft dit seizoen nog maar 16 wedstrijden gespeeld en moet zijn groove duidelijk nog vinden. Hij zet elke nacht career-lows neer (13.5 pts en dat is inderdaad nét iets meer dan zijn rookie-season, 13.2), en hij passt ook niet meer zo heel goed (5.0 met een career-average van 6.2 assist per wedstrijd). Hij schiet 40.6% vanuit het veld, wat ook niet hoog is. Dus het is de vraag in hoeverre hij de defence inderdaad kan strekken.
Maar wat moest Atlanta dan? Ze willen de playoffs halen, wat erg knap zou zijn, en daarvoor is een goede PG een vereiste. En ondanks dat hij ouder wordt, want dat doen we allemaal, is Bibby dat nog steeds. Er was waarschijnlijk geen guard te verkrijgen die ook maar bijna zo goed was, dus overall een goede move van Atlanta.
Maar wat we niet moeten vergeten, en echt even bij stil moeten blijven staan: Wat gebeurt er met team Dime? De entourage van Bibby die, en ze zijn écht geen gang, altijd bij problemen betrokken raakte. Via YAY!sports is er veel over te vinden, hilarisch materiaal:
http://www.yaysports.com/nba/2005/12/mike_bibby_and_team_dime_which.html
vrijdag 15 februari 2008
Devean George redt Dallas van haar ondergang
Hahaha. Genakt! Dallas wordt vastgepakt door Devean George, de broek omlaag gestroopt en keihard in de billen geboemst. Maar, zo zal George het zeggen, hij doet dat alleen om Dallas bij de verkrachter New Jersey vandaan te houden. New Jersey, die een SOA in de vorm van Jason Kidd bij de Mavericks achter wil laten.
Het plan was, en de teams hadden een 'verbal agreement' op tafel liggen, om George samen met Devin Harris, Jerry Stackhouse, DeSagana Diop, en Maurice Ager naar New Jersey te sturen om Jason Kidd en Malik Allen terug te krijgen.
2 Man tegen 5 ruilen, een talentvolle belofte in de vorm van Harris opgeven. Jerry Stackhouse voor bewezen diensten en clutchness bedanken door hem naar de rotte haard die New Jersey te sturen. Diop, die er als een legitieme speler uit begon te zien, laten wieberen. En Jason Kidd terugkrijgen. In deze som lijkt één plus één niet tot twee op te tellen, toch?
Jason Kidd is oud. Op zijn weg terug. Hij schiet .366 op zijn schoten. Een career-low. Heeft 3.63 turnovers per game, op 10.4 assists. Op zich geen slechte statline maar zijn punten zijn weer het laagst sinds het seizoen van 96-97, het jaar waarin hij van Dallas naar Phoenix werd getrade. En weet je wat ik denk? Dat het enige lichtpuntje in zijn gruwelijk lelijke gemiddelden, zijn assists, bij Dallas ook zou dalen.
Kidd ziet er goed uit als hij zich omringt weet door atletische helden als Carter. Voor iedereen die The Prince trouwens heeft afgeschreven als atletische freak: Die 360 van laatst was weer heerlijk effortless. Hij straalde die heerlijke arrogantie van Vince uit, gepaard met zijn desinteresse. Dat laatste is geen positieve eigenschap, maar het levert wel leuke beelden op. Zo'n attitude van: 'Fuck this, ik krijg toch wel miljoenen betaald.' Gotta love it. Maar ik dwaal af.
Kidd heeft veel assists omdat New Jersey enigszins rent. Als Kidd weer eens een rebound plukt kan hij als een gek naar voren rennen en een teammate in transition aanspelen voor wéér een assist. Ik denk dat die assists op snelheid (en de spectaculaire dunks die daarbij horen) in Dallas flink zouden verminderen. Dallas rent niet, werkt meer vanuit halfcourt. En ik weet niet of Kidd dan nog zo effectief is eerlijk gezegd. Dan zou er ineens ook meer van hem verwacht worden op het scorebord. Hij zou met zijn 36.6 schamele procentjes ineens raak moeten schieten.
Deze move stinkt toch naar paniek, aan de kant van Dallas? Utah maakt een move, haalt schutter Korver zodat Booser wat maar alleen gelaten moet worden. Kut, denken ze in Dallas. Lakers maken een move door Gasol te halen (shit!@!#@!) en Phoenix haalt helemáál uit door The Diesel aan het roster toe te voegen. En dan kun je twee standpunten innemen.
Greg Popovich heeft het ergens gezegd, al kan ik de quote niet vinden. Nu een move maken zo groots als die van L.A. en Phoenix zou naar wanhoop neigen. En zulke trades zijn volgens Popovich, en ik kan zijn gedachte begrijpen, gedoemd te mislukken. San Antonio heeft dan ook niet met grote namen gegoocheld, haar roster niet opmerkelijk opgeschud. In plaats daarvan hebben ze een subtiele move gemaakt in de toevoeging van Stoudamire die even de point kan runnen zolang de man van Eva Longoria in de ziekenboeg verblijft.
En de andere mogelijke reactie is dus wat Dallas wilde doen. Een oude veteraan met nog één of twee effectieve jaren in hem halen en je hele toekomst en bank weggeven. Als de trade doorgaat heeft Dallas ineens 3 spelers minder die normaal goed vanaf de bank waren. Wat betekent dat? Ze houden geen bank over. Hun starters zouden 40+ minuten per avond op de vloer moeten staan om een fatsoenlijke uitgangspositie in de playoffs te behalen. En dan is het eenmaal juni, en dan zouden ze van vermoeidheid meteen de wedstrijden aan willekeurig-welke opponent geven.
Dus Mavs-fans: het lijkt nu wat zuur. Maar bedank Devean George later maar als Kidd vanuit zijn rolstoel 24% schiet en nog altijd ziekelijke alley's aan Carter geeft, een speler die hem (Kidd) er beter uit laat zien dan hij is. En een speler die jullie niet hebben.
Het plan was, en de teams hadden een 'verbal agreement' op tafel liggen, om George samen met Devin Harris, Jerry Stackhouse, DeSagana Diop, en Maurice Ager naar New Jersey te sturen om Jason Kidd en Malik Allen terug te krijgen.
2 Man tegen 5 ruilen, een talentvolle belofte in de vorm van Harris opgeven. Jerry Stackhouse voor bewezen diensten en clutchness bedanken door hem naar de rotte haard die New Jersey te sturen. Diop, die er als een legitieme speler uit begon te zien, laten wieberen. En Jason Kidd terugkrijgen. In deze som lijkt één plus één niet tot twee op te tellen, toch?
Jason Kidd is oud. Op zijn weg terug. Hij schiet .366 op zijn schoten. Een career-low. Heeft 3.63 turnovers per game, op 10.4 assists. Op zich geen slechte statline maar zijn punten zijn weer het laagst sinds het seizoen van 96-97, het jaar waarin hij van Dallas naar Phoenix werd getrade. En weet je wat ik denk? Dat het enige lichtpuntje in zijn gruwelijk lelijke gemiddelden, zijn assists, bij Dallas ook zou dalen.
Kidd ziet er goed uit als hij zich omringt weet door atletische helden als Carter. Voor iedereen die The Prince trouwens heeft afgeschreven als atletische freak: Die 360 van laatst was weer heerlijk effortless. Hij straalde die heerlijke arrogantie van Vince uit, gepaard met zijn desinteresse. Dat laatste is geen positieve eigenschap, maar het levert wel leuke beelden op. Zo'n attitude van: 'Fuck this, ik krijg toch wel miljoenen betaald.' Gotta love it. Maar ik dwaal af.
Kidd heeft veel assists omdat New Jersey enigszins rent. Als Kidd weer eens een rebound plukt kan hij als een gek naar voren rennen en een teammate in transition aanspelen voor wéér een assist. Ik denk dat die assists op snelheid (en de spectaculaire dunks die daarbij horen) in Dallas flink zouden verminderen. Dallas rent niet, werkt meer vanuit halfcourt. En ik weet niet of Kidd dan nog zo effectief is eerlijk gezegd. Dan zou er ineens ook meer van hem verwacht worden op het scorebord. Hij zou met zijn 36.6 schamele procentjes ineens raak moeten schieten.
Deze move stinkt toch naar paniek, aan de kant van Dallas? Utah maakt een move, haalt schutter Korver zodat Booser wat maar alleen gelaten moet worden. Kut, denken ze in Dallas. Lakers maken een move door Gasol te halen (shit!@!#@!) en Phoenix haalt helemáál uit door The Diesel aan het roster toe te voegen. En dan kun je twee standpunten innemen.
Greg Popovich heeft het ergens gezegd, al kan ik de quote niet vinden. Nu een move maken zo groots als die van L.A. en Phoenix zou naar wanhoop neigen. En zulke trades zijn volgens Popovich, en ik kan zijn gedachte begrijpen, gedoemd te mislukken. San Antonio heeft dan ook niet met grote namen gegoocheld, haar roster niet opmerkelijk opgeschud. In plaats daarvan hebben ze een subtiele move gemaakt in de toevoeging van Stoudamire die even de point kan runnen zolang de man van Eva Longoria in de ziekenboeg verblijft.
En de andere mogelijke reactie is dus wat Dallas wilde doen. Een oude veteraan met nog één of twee effectieve jaren in hem halen en je hele toekomst en bank weggeven. Als de trade doorgaat heeft Dallas ineens 3 spelers minder die normaal goed vanaf de bank waren. Wat betekent dat? Ze houden geen bank over. Hun starters zouden 40+ minuten per avond op de vloer moeten staan om een fatsoenlijke uitgangspositie in de playoffs te behalen. En dan is het eenmaal juni, en dan zouden ze van vermoeidheid meteen de wedstrijden aan willekeurig-welke opponent geven.
Dus Mavs-fans: het lijkt nu wat zuur. Maar bedank Devean George later maar als Kidd vanuit zijn rolstoel 24% schiet en nog altijd ziekelijke alley's aan Carter geeft, een speler die hem (Kidd) er beter uit laat zien dan hij is. En een speler die jullie niet hebben.
Abonneren op:
Posts (Atom)