maar eerst even een shoutout. Een docent (meneer Van Wijck, big-up yourself) van me zei dat schrijven een proces is waarin je iets van jezelf kwijt raakt. Waarom vinden mensen schrijven moeilijk dan spreken? Omdat je jezelf blootstelt, zo is de veronderstelling. Én omdat je, als je iets schrijft, meteen gedwongen wordt iets cognitief te verwerken. Voordat ik een boodschap in een zin giet, is hij al meerdere malen door mijn hoofd gespookt zodat ik ook daadwerkelijk denk en voel wat ik schrijf. Ofzo. Daarom krijgen soldaten in Irak ook 'schrijfles'. Door hun memoires op papier vast te leggen bieden ze zichzelf therapie. Letterlijk. Dus de volgende zin, zo is de gedachte, betekent een eerste stap voor mij om weer van goed basketball te gaan houden.
Oef. Daar gaat ie.
De Miami Heat is een kutteam en Jason Williams zuigt monkeyballs.
Man wat voel ik me nu een verrader. Maar het lucht inderdaad op. Bij deze een dikke digitale middelvinger naar elke Miami Heat speler die gisterenavond totaal ongeïnspireerd op het veld stond. Dat betekent zo'n beetje iedereen die geen Haslem of Banks heet. Ik stond verdomme om half vijf vanmorgen op om de wedstrijd te kijken in de hoop op een resumé van wat ik tegen de Kings gezien heb. En ik had er niet verder naast kunnen zitten. In plaats van een goede pot keek ik naar een showtime Lakers team dat mijn favoriete ploeg in de pan hakte. En toen sloeg het bij me in, als een bliksemschicht.
Als ik geen voorkeur zou hebben voor winnende teams zou ik méér teams in actie zien, minder Miami zien en méér goed basketball. Ik heb tot nu toe bijna altijd naar de Heat gekeken om Jason Williams in actie te zien maar de man is klaar. Het is mooi geweest. White Chocolate is gesmolten, J-Dubb is dubieus. Gisteren was het zo tragisch allemaal, verschrikkelijk.
Ik heb, sinds zijn komst bij de Heat, heel wat bittere pillen geslikt om mijn held in actie te zien. Alle slechte beslissingen die Wade nam. Alle bricks die Antoine Walker schoot. Al het geblesseerde pussy-gedoe van Shaq. Alle slechte schoten die de Heat als team namen. Het totale gebrek aan rebounds en inzet in het meest onderpresterende team in de league.
Maar ook waren er highlights. Naast het kampioenschap heeft Williams sporadisch goed gespeeld en hoewel ik Wade geen bijzonder goede speler vindt heeft hij natuurlijk ook heroïsche momenten gehad, en dan juichde ik omdat HET TEAM won.
Maar het is mooi geweest. Miami is officieel dood voor me en ik ga op zoek naar een nieuw idool. Want een line als dit: 1 rebound, 3 assists, 2 steals, 1 fout, 1 blocked attempt, 0 punten... Dat doet me denken aan Eric Snow. En dat is niet goed.
Ik ga maar eens naar Minnesota kijken. Sebastian Telfair heeft vlagen van briljantheid laten zien, hopelijk kan hij de komende jaren mijn honger naar gallery-play stillen. En tot die tijd kijk ik stiekem elke dag hoopvol naar de dagelijke top10 op nba.com. 'And at number one... Jason.... WILLLLLLLIAMS'
vrijdag 29 februari 2008
donderdag 28 februari 2008
Houston, we have a problem
Het is grappig hoe je als blogger je eigen uitspraken genadeloos hard in je gezicht terug kunt krijgen. Dan krijg je een nieuwtje of een ontwikkeling mee waarvan je weet: 'Verdomme, daarmee ging ik drie dagen geleden hard de mist in.'
Zo ging het ook toen ik hoorde dat Yao Ming er voor de rest van het seizoen uit ligt. Zijn voet doet au, moet geopereerd worden en de Houston Rockets moeten het nu met één superster doen in de persoon van Tracy McGrady. En daar had ik enkele dagen terug dus hetvolgende over te zeggen:
'Houston heeft T-Mac. Die zal een manier vinden om te choken, trust me.'
En daar blijf ik bij. De Rockets zijn zwaar genakt nu. Tracy McGrady heeft nog nooit een team ver weten te slepen. Shit... Yao Ming én Tracy McGrady konden het niet eens. En nu zou T-Mac het in zijn eentje moeten doen? Dat gaat niet gebeuren.
Maar dat is niet mijn grootste zorg. Problematischer is dat ik voorspelde dat de Rockets de playoffs gaan halen en zelfs daar ga ik nu aan twijfelen. Een blik op het agenda de komende weken leert dat ze, even vlug bekeken, Denver (2 maal), Dallas, New Orleans (2 maal), de Lakers, Phoenix (2 maal), Golden State, San Antonio en Utah nog treffen. Ik had die zin ook kunnen typen als: 'Er staan nog elf ontmoetingen met rivalen op het programma die ze hoogst waarschijnlijk bijna allemaal gaan verliezen.' Maar ik ging voor het dramatische effect. Houston heeft écht een probleem.
Ik durf zover te gaan als te zeggen dat de zomer dit jaar vroeg valt in Houston. Geen playoffs, no sir.
'. Het zelfde geldt denk ik voor Golden State (Dat ze de playoffs niet halen). De eerste zeven plaatsen lijken mij wel redelijk vast staan en Denver vind ik dit seizoen hotter overkomen dan de Warriors. Zonde voor B-Diddy en zijn spelers maar ik zie een hongerige A.I. zijn kansen zo een paar maanden voor het eind niet verspelen.'
Deze uitspraak leek me niet meer dan redelijk in mijn vorige entry maar ik moet hem bijstellen. De Warriors gaan de playoffs halen, Houston ligt er uit.
En om deze blog toch wat meer Yao te geven een bad-ass filmpje van The Great Wall of China. Sike. Een mooie metafoor voor hoe die Great Wall 'gevallen' is.
Houston heeft de eerste wedstrijd zonder Yao trouwens gewonnen. Ik moet zeggen dat ik dat niet verwacht had maar ik schrijf het af op twee zaken. Ten eerste is er het verrassingseffect. Het hele team heeft dat pure 'schouders-eronder' gevoel hevig te pakken. Meer inzet en een emotioneel stemmetje in je hoofd dat blijft snikken: 'Voor Yao... Doe het voor Yao...' zorgen er dan voor dat je boven jezelf uit stijgt.
En Dikembe Mutombo heeft even een careernight (wel... Voor een 41-jarige deed hij het niet slecht). Al vroeg in de wedstrijd maakte hij wat ballen en blokte hij er vier. Naar eigen zeggen zette hij het tempo voor de rest van de ploeg neer. Ik heb de wedstrijd verder niet gezien maar ik geloof de man met de muppet-stem op zijn woord. Maar laten we niet vroegtijdig de messias in Dikembe zien. Ik zie deze uiting van energie als een laatste spurt om te overleven. Een bejaarde kan ook rennen zodra zijn huis in de fik staat. Just a thought...
zondag 24 februari 2008
Het Wilde Westen
Hoe corny kan de titel van een blog zijn? Het antwoord leest u hierboven.
The Western Conference is alles wat het oosten niet is. Wervelend, snel. En bovenal erg goed. Een paar posts geleden had ik het erover dat je in het oosten de playoffs haalt zodra je meer dan 40% van je games wint. In het westen geldt het tegenovergestelde, waardoor de discussie of het playoff-systeem wel optimaal is weer oplaait. Een kijkje in de standing leert ons het volgende:
1. L.A.
2. Phoenix
3. New Orleans
4. San Antonio
5. Dallas
6. Utah
7. Houston
8. Denver / Golden State
En de getallen en percentages heb ik even bewust weggelaten. Want toen ik zei dat het echt het tegenovergestelde was van het oosten, bedoelde ik dat letterlijk. De gedeelde achtste plaats gaat nu naar Denver of Goldenstate. Zij verliezen minder wedstrijden dan sommige teams in het oosten, die nog kans hebben op de playoffs, winnen! Beide teams hebben nu een record van 33 - 22, 60%! In het oosten heeft Chicago bijvoorbeeld een record van 22 - 32 en zij zijn nog in de running om de postseason te halen. Hilariteit alom.
Maar om even de blik terug op het westen te richten: Portland heeft een prachtig jaar met een 29 - 26 record. Toch zullen zij, aldus mijn voorspelling, de playoffs niet gaan halen. Het zelfde geldt denk ik voor Golden State. De eerste zeven plaatsen lijken mij wel redelijk vast staan en Denver vind ik dit seizoen hotter overkomen dan de Warriors. Zonde voor B-Diddy en zijn spelers maar ik zie een hongerige A.I. zijn kansen zo een paar maanden voor het eind niet verspelen.
En nu gaan we wild doen. Voorspellingen. Al die roster-changes, al die heisa. Er is zoveel gebeurt in het westen omdat teams met hun hoofd al in mei of juni zitten, als het er écht om gaat draaien. Zoveel mensen zijn op zoek naar die felbegeerde ring. Tel je even mee? A.I. begint de tand des tijds ook wel te voelen. Zijn kansen slinken met de jaren en hij kán zijn carriere niet zonder kampioenschap afsluiten. Ik gun het hem wel en hoop dat hij niet zoals Gary Payton op zijn 84e voor derde viool ergens moet gaan spelen. Go Allen Iverson!
Hetzelfde geldt eigenlijk voor Steve Nash. Steve wil zijn ring, Shaq wil hem die geven en Amare en Boris Diaw lijken me de types die het alleen al doen om het feestje achteraf. De Suns gaan straks de playoffs in met voor het eerste een échte dominante center. Het wordt interessant!
L.A. Lakers hebben Kobe Bryant. Die man is in staat in zijn eentje een kampioenschap te winnen. Probleem is echter dat hij in het Westen zit waar het hem om verschillende redenen niet lukte. Tegenstanders willen dit jaar echt niet tegen L.A. komen te staan. Twee redenen. Pau Gasol is aan het team toegevoegd en Andrew Bynum laat elke avond het niveau zien waar fans al een paar jaar op hoopten. Hij hikte er af en toe tegenaan, liet 'flashes of brilliance' zien en hij is ineens een player geworden.
De Mavericks hebben 11 miljoen opgehoest om Jason Kidd te halen. Een pass-first, never-shoot pointguard met ervaring en de kunde om een team een heel eind te dragen. Ik heb de beste man de laatste dagen wat afgezeken maar hij is een to-be hall of famer die ook dorstig is naar succes. Zou er nu een last van Nowitzki's schouders vallen? Dirk heeft het in het verleden moeilijk gehad de leider te spelen. Ik denk dat Jason Kidd die rol wel van hem over wil nemen, wat Dirk misschien minder gevoelig voor chokende performances maakt.
En daarmee heb ik voor mijn gevoel de kanshebbers besproken. De Spurs worden het niet. Phoenix is vorig jaar toch wel een beetje beroofd van hun serie tegen San Antonio en Tim Duncan en zijn broeders hadden geluk met Cleveland. Ze troffen een Cavs-team zonder ervaring, wat de titel min of meer een garantie maakte.
Houston heeft T-Mac. Die zal een manier vinden om te choken, trust me. New Orleans is denk ik het Caveliers-team van vorig jaar. Enorm goed bij vlagen maar te onervaren om écht ver te geraken.
Rest mij alleen nog dit filmpje te posten omdat ik er echt al twee dagen helemaal krom om lig. Te hilarisch voor woorden, check it out:
En beste lezers, laat eens weten wat jullie denken! Wie overwint het wilde westen? Wat heb ik over het hoofd gezien, wie heb ik teveel credit gegeven? Discussieren is goed en houd de blog levend.
The Western Conference is alles wat het oosten niet is. Wervelend, snel. En bovenal erg goed. Een paar posts geleden had ik het erover dat je in het oosten de playoffs haalt zodra je meer dan 40% van je games wint. In het westen geldt het tegenovergestelde, waardoor de discussie of het playoff-systeem wel optimaal is weer oplaait. Een kijkje in de standing leert ons het volgende:
1. L.A.
2. Phoenix
3. New Orleans
4. San Antonio
5. Dallas
6. Utah
7. Houston
8. Denver / Golden State
En de getallen en percentages heb ik even bewust weggelaten. Want toen ik zei dat het echt het tegenovergestelde was van het oosten, bedoelde ik dat letterlijk. De gedeelde achtste plaats gaat nu naar Denver of Goldenstate. Zij verliezen minder wedstrijden dan sommige teams in het oosten, die nog kans hebben op de playoffs, winnen! Beide teams hebben nu een record van 33 - 22, 60%! In het oosten heeft Chicago bijvoorbeeld een record van 22 - 32 en zij zijn nog in de running om de postseason te halen. Hilariteit alom.
Maar om even de blik terug op het westen te richten: Portland heeft een prachtig jaar met een 29 - 26 record. Toch zullen zij, aldus mijn voorspelling, de playoffs niet gaan halen. Het zelfde geldt denk ik voor Golden State. De eerste zeven plaatsen lijken mij wel redelijk vast staan en Denver vind ik dit seizoen hotter overkomen dan de Warriors. Zonde voor B-Diddy en zijn spelers maar ik zie een hongerige A.I. zijn kansen zo een paar maanden voor het eind niet verspelen.
En nu gaan we wild doen. Voorspellingen. Al die roster-changes, al die heisa. Er is zoveel gebeurt in het westen omdat teams met hun hoofd al in mei of juni zitten, als het er écht om gaat draaien. Zoveel mensen zijn op zoek naar die felbegeerde ring. Tel je even mee? A.I. begint de tand des tijds ook wel te voelen. Zijn kansen slinken met de jaren en hij kán zijn carriere niet zonder kampioenschap afsluiten. Ik gun het hem wel en hoop dat hij niet zoals Gary Payton op zijn 84e voor derde viool ergens moet gaan spelen. Go Allen Iverson!
Hetzelfde geldt eigenlijk voor Steve Nash. Steve wil zijn ring, Shaq wil hem die geven en Amare en Boris Diaw lijken me de types die het alleen al doen om het feestje achteraf. De Suns gaan straks de playoffs in met voor het eerste een échte dominante center. Het wordt interessant!
L.A. Lakers hebben Kobe Bryant. Die man is in staat in zijn eentje een kampioenschap te winnen. Probleem is echter dat hij in het Westen zit waar het hem om verschillende redenen niet lukte. Tegenstanders willen dit jaar echt niet tegen L.A. komen te staan. Twee redenen. Pau Gasol is aan het team toegevoegd en Andrew Bynum laat elke avond het niveau zien waar fans al een paar jaar op hoopten. Hij hikte er af en toe tegenaan, liet 'flashes of brilliance' zien en hij is ineens een player geworden.
De Mavericks hebben 11 miljoen opgehoest om Jason Kidd te halen. Een pass-first, never-shoot pointguard met ervaring en de kunde om een team een heel eind te dragen. Ik heb de beste man de laatste dagen wat afgezeken maar hij is een to-be hall of famer die ook dorstig is naar succes. Zou er nu een last van Nowitzki's schouders vallen? Dirk heeft het in het verleden moeilijk gehad de leider te spelen. Ik denk dat Jason Kidd die rol wel van hem over wil nemen, wat Dirk misschien minder gevoelig voor chokende performances maakt.
En daarmee heb ik voor mijn gevoel de kanshebbers besproken. De Spurs worden het niet. Phoenix is vorig jaar toch wel een beetje beroofd van hun serie tegen San Antonio en Tim Duncan en zijn broeders hadden geluk met Cleveland. Ze troffen een Cavs-team zonder ervaring, wat de titel min of meer een garantie maakte.
Houston heeft T-Mac. Die zal een manier vinden om te choken, trust me. New Orleans is denk ik het Caveliers-team van vorig jaar. Enorm goed bij vlagen maar te onervaren om écht ver te geraken.
Rest mij alleen nog dit filmpje te posten omdat ik er echt al twee dagen helemaal krom om lig. Te hilarisch voor woorden, check it out:
En beste lezers, laat eens weten wat jullie denken! Wie overwint het wilde westen? Wat heb ik over het hoofd gezien, wie heb ik teveel credit gegeven? Discussieren is goed en houd de blog levend.
vrijdag 22 februari 2008
Losse Flodders
Het is uitputtend zo rond de trading deadline als je op je blog alle ruilpartijtjes wilt verslaan. En een groot deel van die vermoeidheid zit hem in het vooruitzicht. Als 'nba-journalist' (lees: blogger van een nog niet zo'n grote blog. NOG niet zo'n grote...) hou je de sites bij die je voorzien van de rumors. Zodat je kunt reageren zodra er écht iets gebeurt. Negen op de tien van die roddels zijn echter gebaseerd op borrelpraat en wishful thinking, waardoor je allerlei trades aan ziet komen die uiteindelijk een stille dood sterven.
Deze trading deadline was voor mij de avond (gisterenavond om negen uur was de deadline) waarop er bitter weinig gebeurde. Ik zat voortdurend ESPN, hoopshype.com en de blog van David Aldridge te F5-en om maar op de hoogte te blijven. En het was spannend. De berichten dat Cleveland iets groots van plan was, Miami zou Marion aan het shoppen zijn en zou dit dan het jaar worden waarin allerlei andere spelers eindelijk van team switchen? Van alle verwachtingen en vrezen is er slechts één uitgekomen: Cleveland heeft haar roster drastisch omgegooid.
En weet je wat? Ik ga daar slechts kort op in. Let maar op:
Larry Hughes and Drew Gooden to Chicago,
Ben Wallace and Joe Smith to Cleveland.
The Cavs' Ira Newble and Donyell Marshal, and Chicago's Adrian Griffin, to Seattle for Wally Szczerbiak and Delonte West.
via http://blogs.phillynews.com/inquirer/live/
Mening: Goed voor Chicago. Ben Wallace is zijn mega-salaris niet waard. Drew Gooden is ook een reboundend monster en Ben Wallace' defence is niet meer wat het geweest is, waardoor Gooden geen grote stap terug is. Larry Hughes kan elke avond in de fik vliegen en voor heel wat scores zorgen. Enig minpuntje is dat beide spelers een beetje inconsistent zijn.
Rare deal voor Cleveland. Na zo dicht bij de finals te zijn geweest zou je zeggen dat alleen de ervaring al misschien goed zou zijn voor nog een push. In plaats daarvan halen ze Wallace, een overbetaalde non-factor op aanvallend vlak en Joe Smith, een heel aardige aanvallende PF. Dat zijn, als je big Z ( Zydrunas Ilgauskus) erbij optelt, drie grote spelers die in elk team hun minuten zouden krijgen. Mijn gok nu is dat Ben Wallace veel Power Forward zal spelen om Gooden te vervangen, Ilgauskus blijft de starting center en Joe Smith zal samen met Anderson Varejao knokken om de minuten die Big Ben en Zydrunas laten vallen. En dat is toch zonde?
Varejao was de next coming van Ben Wallace. Veel energie, goede defence, hustle en rebounds en aanvallend een wrak. Maar wel het type die zijn ziel en zaligheid voor zijn team geeft. En daarvan zullen we heel wat minder gaan zien. Veteraan Joe Smith tien minuten per avond op laten draven lijkt ook een verspilling van aanvallend talent.
Maar alle negativiteit opzij geschoven: Ben Wallace en Ilgauskus zijn zo YinYang als die tweeling: ze vullen elkaar echt aan. Instant defence en instant offence. Power en subtiele manoeuvres. Dat is best een behoorlijk duo!
En het is natuurlijk het seizoen van de gok. Na Phoenix en Dallas schokt het niemand meer als een GM besluit zijn bewezen team (nogmaals: finalisten van vorig jaar!) om te gooien omdat 'we met dit team ging ring zullen gaan winnen'. Bovendien lijkt Wallace wel een goede countermove om een eventuele confrontatie met Boston aan te kunnen. Ilgauskus kan zich dan rustig houden in de defence terwijl Wallace KG ofzo 'even' uitschakelt.
Verdomme. Ik heb weer te-fucking-veel woorden aan deze trade verspilt.
Seattle heeft besloten dat je rebuilden beter grondig kunt doen. Wally en Delonte West, twee goede spelers, wegdoen voor wat spelers wiens contracten aflopen. Good for you Seattle. Alleen nu begrijp ik waarom 'Cisco enkele dagen terug gehaald is. Die krijgt zeker ook geen verlenging. Verdomme. Ik vraag me alleen af of ze in Seattle doorhebben dat de grote Free Agents niet naar ze toe zullen komen als ze echt zo'n zaadteam hebben. Of zou het in deze koude wereld echt alleen om harde dollars gaan? Want dan zit Seattle gebakken...
Deze trading deadline was voor mij de avond (gisterenavond om negen uur was de deadline) waarop er bitter weinig gebeurde. Ik zat voortdurend ESPN, hoopshype.com en de blog van David Aldridge te F5-en om maar op de hoogte te blijven. En het was spannend. De berichten dat Cleveland iets groots van plan was, Miami zou Marion aan het shoppen zijn en zou dit dan het jaar worden waarin allerlei andere spelers eindelijk van team switchen? Van alle verwachtingen en vrezen is er slechts één uitgekomen: Cleveland heeft haar roster drastisch omgegooid.
En weet je wat? Ik ga daar slechts kort op in. Let maar op:
Larry Hughes and Drew Gooden to Chicago,
Ben Wallace and Joe Smith to Cleveland.
The Cavs' Ira Newble and Donyell Marshal, and Chicago's Adrian Griffin, to Seattle for Wally Szczerbiak and Delonte West.
via http://blogs.phillynews.com/inquirer/live/
Mening: Goed voor Chicago. Ben Wallace is zijn mega-salaris niet waard. Drew Gooden is ook een reboundend monster en Ben Wallace' defence is niet meer wat het geweest is, waardoor Gooden geen grote stap terug is. Larry Hughes kan elke avond in de fik vliegen en voor heel wat scores zorgen. Enig minpuntje is dat beide spelers een beetje inconsistent zijn.
Rare deal voor Cleveland. Na zo dicht bij de finals te zijn geweest zou je zeggen dat alleen de ervaring al misschien goed zou zijn voor nog een push. In plaats daarvan halen ze Wallace, een overbetaalde non-factor op aanvallend vlak en Joe Smith, een heel aardige aanvallende PF. Dat zijn, als je big Z ( Zydrunas Ilgauskus) erbij optelt, drie grote spelers die in elk team hun minuten zouden krijgen. Mijn gok nu is dat Ben Wallace veel Power Forward zal spelen om Gooden te vervangen, Ilgauskus blijft de starting center en Joe Smith zal samen met Anderson Varejao knokken om de minuten die Big Ben en Zydrunas laten vallen. En dat is toch zonde?
Varejao was de next coming van Ben Wallace. Veel energie, goede defence, hustle en rebounds en aanvallend een wrak. Maar wel het type die zijn ziel en zaligheid voor zijn team geeft. En daarvan zullen we heel wat minder gaan zien. Veteraan Joe Smith tien minuten per avond op laten draven lijkt ook een verspilling van aanvallend talent.
Maar alle negativiteit opzij geschoven: Ben Wallace en Ilgauskus zijn zo YinYang als die tweeling: ze vullen elkaar echt aan. Instant defence en instant offence. Power en subtiele manoeuvres. Dat is best een behoorlijk duo!
En het is natuurlijk het seizoen van de gok. Na Phoenix en Dallas schokt het niemand meer als een GM besluit zijn bewezen team (nogmaals: finalisten van vorig jaar!) om te gooien omdat 'we met dit team ging ring zullen gaan winnen'. Bovendien lijkt Wallace wel een goede countermove om een eventuele confrontatie met Boston aan te kunnen. Ilgauskus kan zich dan rustig houden in de defence terwijl Wallace KG ofzo 'even' uitschakelt.
Verdomme. Ik heb weer te-fucking-veel woorden aan deze trade verspilt.
Seattle heeft besloten dat je rebuilden beter grondig kunt doen. Wally en Delonte West, twee goede spelers, wegdoen voor wat spelers wiens contracten aflopen. Good for you Seattle. Alleen nu begrijp ik waarom 'Cisco enkele dagen terug gehaald is. Die krijgt zeker ook geen verlenging. Verdomme. Ik vraag me alleen af of ze in Seattle doorhebben dat de grote Free Agents niet naar ze toe zullen komen als ze echt zo'n zaadteam hebben. Of zou het in deze koude wereld echt alleen om harde dollars gaan? Want dan zit Seattle gebakken...
donderdag 21 februari 2008
'Cisco naar de Sonics
Jaja lieve lezertje, hang de vlaggen maar buiten. Neerland's hoop in bange basketbaldagen is van team geswitcht. Niet langer is Francisco Elson gebonden aan de bank in San Antonio. Neen. Cisco is, samen met Brent Barry, geruild voor Kurt Thomas. Elson verruilt het saaie San Antonio dus voor het wervelende up&coming team in het Westen met Rookie of the Year Kevin Durant.
En dan is NU de vraag: Moeten we blij voor hem zijn?
Nou, dat ligt eraan hoe je het kijkt. Punt 1 is namelijk dat Cisco een tweede ring wel kan vergeten. Elson en Gadzuric zullen de komende jaren geen tweede kampioenschapsring naar Nederland brengen. Geen feestjes in de thuisstad en telegrams van hare koninklijke hoogheid. Maar c'est la vie he? Francisco heeft een ring behaald, met de groten der aarde gespeeld en mag het nu proberen bij een zeer matig team zijn minuten, puntjes en blokjes bij elkaar te sprokkelen. Gaat dat lukken?
Want ik vind het persoonlijk geweldig als Nederlanders het goed doen in de NBA. Ik weet nog dat Dan Gadzuric een keer een 20-20 game had. Dat zijn kunsten die alleen de Dwight Howards van deze wereld normaal doen! Big it up voor Gad-zillah! Ik, en ik denk jullie ook, vind het leuk als Nederlanders daadwerkelijk bijdragen aan een team in de NBA. Leuker ook dan een Nederlander die een kampioenschap 'verdient' door op de bank te zitten en een hork als Fabricio Oberto in zijn plaats te zien spelen.
Gaat Elson bij de Sonics waardevol zijn? Mijn gok (echt een GOK) is van wel. 'Cisco is een redelijk goede rebounder en verdedigend ook boven gemiddeld. Aanvallend biedt hij niet veel maar het gros van de schoten gaat bij de Sonics toch naar Durant, Szczerbiak en Wilcox. Bovendien heeft de Celtics heel veel spelers die zo net onder de 10 ppg hangen. Daar hebben ze er niet nog eentje van nodig. Elson zal zijn minuten in de verdediging moeten verdienen.
De Sonics rebounden het meest van alle teams in de NBA. Probleem is echter dat ze ook gruwelijk veel rebounds opgeven, waardoor ze de 'battle of the boards' elke avond met slechts .73 rebounds per wedstrijd winnen. Francisco kan daarin wel helpen denk ik, omdat hij per minuut (en wanneer hij uberhaupt de kans krijgt) niet slecht reboundt.
Verdedigend als in 'punten ophoesten aan de tegenstander' staan de Sonics 25e met 104.03 point tegen per wedstrijd. En ze scoren er zelf 97.03. Het verschil, -7, is op Miami en Minesota na het grootst in de league. Lelijk. En daarin kan Elson helpen. Want hoewel de Sonics centers genoeg hebben is het verdedigend niet groots wat de meesten van hen laten zien. Ik ruik kansen voor Francisco.
Aanvallend is het wel problematisch. Elson schiet geen torenhoog percentage, zeker niet voor een center, wat dus een negatieve uitwerking heeft voor de reboundscore van het team uit Seattle. Elke misser van Elson is namelijk (hoogst waarschijnlijk) een streepje voor de opponent.
Een andere manier om te kijken naar de kans van slagen voor de Rotterdamse Elson, is het bekijken van de alternatieven. Seattle heeft, om Elson en Barry te krijgen, afscheid genomen van Kurt Thomas. En Thomas is als speler toch wel van een andere catagorie als Elson. Goed voor 8.8 rebounds en 7.5 punten in slechts 25 minuten per game is het niet zomaar een speler die weggaat bij de Sonics. Hij laat een gat achter en de Sonics zouden dat niet doen als ze niet dachten dat Elson dat gat (mede) kan dichten.
Thomas was groot en de meest vooraanstaande center bij de Sonics. Kurt vulde 40% van de minuten op de 5-spot. Maar naast hem hadden de Sonics Robert Swift, Muhammed Sene en Johan Petro lopen. Met Elson erbij, en Thomas weg, zijn dat vier mannen die strijden om 48 minuten speeltijd. Nu is Petro wel een baller maar ik zie Elson eigenlijk wel significante minuten krijgen in dit gezalschep. De centerspot in Seattle lijkt wel erg zwak nu en speeltijd ligt 'up for grabs'. Ik ben er van overtuigd dat Elson in ieder geval een kans krijgt zich in de rotatie te spelen van de defensief zwakke Sonics. Of hij dat doet? Dat hangt van hem en de groei van de andere centers af (de drie andere centers zijn allen jonger dan 23... Elson wordt volgende week 32).
En mocht het Francisco niet lukken, dan mag hij van mij altijd Kevin Durant een keer bitchslappen. Dat je talent moet ontwikkelen, hem bloot moet stellen aan de bal, okay. Maar 5e staan in fg-attempts per 48 minuten, als je net 40% schiet? Ken je plaats, Rookie.
En dan is NU de vraag: Moeten we blij voor hem zijn?
Nou, dat ligt eraan hoe je het kijkt. Punt 1 is namelijk dat Cisco een tweede ring wel kan vergeten. Elson en Gadzuric zullen de komende jaren geen tweede kampioenschapsring naar Nederland brengen. Geen feestjes in de thuisstad en telegrams van hare koninklijke hoogheid. Maar c'est la vie he? Francisco heeft een ring behaald, met de groten der aarde gespeeld en mag het nu proberen bij een zeer matig team zijn minuten, puntjes en blokjes bij elkaar te sprokkelen. Gaat dat lukken?
Want ik vind het persoonlijk geweldig als Nederlanders het goed doen in de NBA. Ik weet nog dat Dan Gadzuric een keer een 20-20 game had. Dat zijn kunsten die alleen de Dwight Howards van deze wereld normaal doen! Big it up voor Gad-zillah! Ik, en ik denk jullie ook, vind het leuk als Nederlanders daadwerkelijk bijdragen aan een team in de NBA. Leuker ook dan een Nederlander die een kampioenschap 'verdient' door op de bank te zitten en een hork als Fabricio Oberto in zijn plaats te zien spelen.
Gaat Elson bij de Sonics waardevol zijn? Mijn gok (echt een GOK) is van wel. 'Cisco is een redelijk goede rebounder en verdedigend ook boven gemiddeld. Aanvallend biedt hij niet veel maar het gros van de schoten gaat bij de Sonics toch naar Durant, Szczerbiak en Wilcox. Bovendien heeft de Celtics heel veel spelers die zo net onder de 10 ppg hangen. Daar hebben ze er niet nog eentje van nodig. Elson zal zijn minuten in de verdediging moeten verdienen.
De Sonics rebounden het meest van alle teams in de NBA. Probleem is echter dat ze ook gruwelijk veel rebounds opgeven, waardoor ze de 'battle of the boards' elke avond met slechts .73 rebounds per wedstrijd winnen. Francisco kan daarin wel helpen denk ik, omdat hij per minuut (en wanneer hij uberhaupt de kans krijgt) niet slecht reboundt.
Verdedigend als in 'punten ophoesten aan de tegenstander' staan de Sonics 25e met 104.03 point tegen per wedstrijd. En ze scoren er zelf 97.03. Het verschil, -7, is op Miami en Minesota na het grootst in de league. Lelijk. En daarin kan Elson helpen. Want hoewel de Sonics centers genoeg hebben is het verdedigend niet groots wat de meesten van hen laten zien. Ik ruik kansen voor Francisco.
Aanvallend is het wel problematisch. Elson schiet geen torenhoog percentage, zeker niet voor een center, wat dus een negatieve uitwerking heeft voor de reboundscore van het team uit Seattle. Elke misser van Elson is namelijk (hoogst waarschijnlijk) een streepje voor de opponent.
Een andere manier om te kijken naar de kans van slagen voor de Rotterdamse Elson, is het bekijken van de alternatieven. Seattle heeft, om Elson en Barry te krijgen, afscheid genomen van Kurt Thomas. En Thomas is als speler toch wel van een andere catagorie als Elson. Goed voor 8.8 rebounds en 7.5 punten in slechts 25 minuten per game is het niet zomaar een speler die weggaat bij de Sonics. Hij laat een gat achter en de Sonics zouden dat niet doen als ze niet dachten dat Elson dat gat (mede) kan dichten.
Thomas was groot en de meest vooraanstaande center bij de Sonics. Kurt vulde 40% van de minuten op de 5-spot. Maar naast hem hadden de Sonics Robert Swift, Muhammed Sene en Johan Petro lopen. Met Elson erbij, en Thomas weg, zijn dat vier mannen die strijden om 48 minuten speeltijd. Nu is Petro wel een baller maar ik zie Elson eigenlijk wel significante minuten krijgen in dit gezalschep. De centerspot in Seattle lijkt wel erg zwak nu en speeltijd ligt 'up for grabs'. Ik ben er van overtuigd dat Elson in ieder geval een kans krijgt zich in de rotatie te spelen van de defensief zwakke Sonics. Of hij dat doet? Dat hangt van hem en de groei van de andere centers af (de drie andere centers zijn allen jonger dan 23... Elson wordt volgende week 32).
En mocht het Francisco niet lukken, dan mag hij van mij altijd Kevin Durant een keer bitchslappen. Dat je talent moet ontwikkelen, hem bloot moet stellen aan de bal, okay. Maar 5e staan in fg-attempts per 48 minuten, als je net 40% schiet? Ken je plaats, Rookie.
dinsdag 19 februari 2008
Dallas mag Devean George bedanken...
... maar blijft met de gebakken peren zitten.
Door Keith van Horn aan de deal toe te voegen en Devean George en Jerry Stackhouse weg te laten, klopten tussen New Jersey en Dallas de nummertjes weer min of meer. De toevoeging van enkele non-factoren maakt dat de deal, en hij is inmiddels officieel, er zo uit ziet:
the Mavs dealt Devin Harris, Gana Diop, Trenton Hassell, Moe Ager, Keith Van Horn, a pair of draft picks and cash to acquire Kidd, Malik Allen and Antoine Wright from New Jersey.
via nba.com
En ik moet toegeven, dat ziet er voor Dallas ineens leuker uit. Ze zijn Van Horn kwijt, die toch nooit meer een factor zal worden in de NBA, en ze behouden Stackhouse en George. Stackhouse is één van de weinige Mavs waar ik toch wel een zwak voor heb. Hij is cool onder druk, produceert en heeft een beetje attitude. I like that in a player. En zo iemand wil je niet kwijt raken in een trade die als een grote gok de boeken in zal gaan. Een slechte of een goede, dat weten we nog niet.
De Mavs krijgen dus Kidd, Malik Allen en Antoine Wright. Die laatste toevoeging is intrigerend omdat Wright best wel eens een player kan worden. In zijn tweede jaar in de league is hij op alle fronten gegroeid in zijn spel. Nu is hij toch goed voor een punt of zeven per wedstrijd, wat rebounds en een enkele assists. Weinig turnovers voor een Rookie. Goed voor Dallas. Maar genoeg over de kant van de Mavericks. Wat betekent de deal voor New Jersey?
Even een open deur intrappen. Deviv-fucking-Harris. Die jongen is bijna 25 jaar oud, begint net de piek van zijn carriere te beklimmen en is nu al goed voor 14.5 pts, 5.3 assists en meer dan een steal per wedstrijd. In 30 minuten. In Dallas, waar hij hard zal hebben moeten werken voor zijn schoten en kansen. Die knaap kan toevoegen aan een topteam uit het westen. Dan ben ik vrij zeker dat het ook in New Jersey gaat werken. Ook belangrijk: Hij schiet 48.3 procent. Dat betekent dat tegenstanders voortaan maar beter de guard van New Jersey kunnen gaan verdedigen. Kidd schoot op een gegeven moment zo slecht dat tegenstanders dubbelteams uit konden voeren zonder daarvoor gestraft te worden. Met Harris (35.7% driepuntschieter) is dat ineens niet meer zonder gevaar.
Keith van Horn. Heeft sinds 05-06 niet meer gespeeld en vangt nu 4.zoveel miljoen als hij de front office er van kan overtuigen dat hij het wel van plan is. Goede deal. Voor hem. New Jersey? Wow... Ze wilden Kidd wel heel graag kwijt om dit zuur verdiende geld zo weg te gooien. Leuk detail voor de jongere lezers: Keith van Horn heeft gestreden om Rookie of the Year met Tim Duncan. Ja.. hij was ooit een belofte. Ik had thuis een XXL-magazine (wie kent ze nog?) waarin er echt een debat was. En een interview waarin Van Horn zei dat hij 'zijn geheim niet kon verklappen. Dan zou hij je daarna moeten vermoorden.' Oh brother...
DeSagana Diop vind ik een leuke pick-up voor New Jersey. Ik heb hem niet vaak zien spelen en ik moet toegeven dat het vroeger echt een drama was. Maar hij begint eindelijk te laten zien dat hij een plekje verdient in de L, als hij maar minuten krijgt. Zijn aanvallende stats zijn nihil, maar die hoeven ook niet groots te zijn. Ik vind het mooi dat hij veel blocks heeft met relatief weinig fouten en met zijn rebound-productie is niets mis. De Nets konden een big-man gebruiken aangezien Krstic altijd geblesseerd is en rebounds zijn ook meer dan welkom sinds het vertrek van Kidd. Al blijf ik erbij dat de rebounds van Jason overschat werden...
Trenton Hassell? Maurice Ager? Nooit zien spelen en hun stats zeggen me dat zij, net als Van Horn, geen reet uit gaan halen voor New Jersey.
Maar fans van de Nets kunnen tevreden zijn. Kidd is weg, een scorende guard is teruggekregen en New Jersey heeft nu een aanvallend zeer sterke backcourt. Dat hadden ze al maar nu is er ook zonneschijn aan de horizon te zien. Harris blijft de komende zes jaar (en daarna) productied. Kidd zou misschien nog één of twee seizoenen meegedraaid hebben. Diop kan het gapende gat op de 5 enigszins dichten al moeten van hem geen wonderen verwacht worden. Eigenlijk zie ik maar één klein detail wat wel schijt is. Die alleyoops, het droomduo Kidd-Carter, is niet meer. Kidd gaat bij New Jersey niemand vinden die hij van die zieke passjes kan geven voor donderharde dunks. Daarom, een tribute:
edit:
ik zie net dat deze trade Dallas 11 miljoen dollar meer kost dan de vorige editie die niet door ging. Verandert dat mijn mening? Laat me je één ding zeggen: Marc Cuban heeft zijn bedrijf ooit voor bijna zes miljard dollar verkocht. Hij dineert ooit voor een bedrag van 6 cijfers. 11 Miljoen is een vies windje wat hij laat: Het stinkt even maar over drie minuten ben je hem vergeten.
Door Keith van Horn aan de deal toe te voegen en Devean George en Jerry Stackhouse weg te laten, klopten tussen New Jersey en Dallas de nummertjes weer min of meer. De toevoeging van enkele non-factoren maakt dat de deal, en hij is inmiddels officieel, er zo uit ziet:
the Mavs dealt Devin Harris, Gana Diop, Trenton Hassell, Moe Ager, Keith Van Horn, a pair of draft picks and cash to acquire Kidd, Malik Allen and Antoine Wright from New Jersey.
via nba.com
En ik moet toegeven, dat ziet er voor Dallas ineens leuker uit. Ze zijn Van Horn kwijt, die toch nooit meer een factor zal worden in de NBA, en ze behouden Stackhouse en George. Stackhouse is één van de weinige Mavs waar ik toch wel een zwak voor heb. Hij is cool onder druk, produceert en heeft een beetje attitude. I like that in a player. En zo iemand wil je niet kwijt raken in een trade die als een grote gok de boeken in zal gaan. Een slechte of een goede, dat weten we nog niet.
De Mavs krijgen dus Kidd, Malik Allen en Antoine Wright. Die laatste toevoeging is intrigerend omdat Wright best wel eens een player kan worden. In zijn tweede jaar in de league is hij op alle fronten gegroeid in zijn spel. Nu is hij toch goed voor een punt of zeven per wedstrijd, wat rebounds en een enkele assists. Weinig turnovers voor een Rookie. Goed voor Dallas. Maar genoeg over de kant van de Mavericks. Wat betekent de deal voor New Jersey?
Even een open deur intrappen. Deviv-fucking-Harris. Die jongen is bijna 25 jaar oud, begint net de piek van zijn carriere te beklimmen en is nu al goed voor 14.5 pts, 5.3 assists en meer dan een steal per wedstrijd. In 30 minuten. In Dallas, waar hij hard zal hebben moeten werken voor zijn schoten en kansen. Die knaap kan toevoegen aan een topteam uit het westen. Dan ben ik vrij zeker dat het ook in New Jersey gaat werken. Ook belangrijk: Hij schiet 48.3 procent. Dat betekent dat tegenstanders voortaan maar beter de guard van New Jersey kunnen gaan verdedigen. Kidd schoot op een gegeven moment zo slecht dat tegenstanders dubbelteams uit konden voeren zonder daarvoor gestraft te worden. Met Harris (35.7% driepuntschieter) is dat ineens niet meer zonder gevaar.
Keith van Horn. Heeft sinds 05-06 niet meer gespeeld en vangt nu 4.zoveel miljoen als hij de front office er van kan overtuigen dat hij het wel van plan is. Goede deal. Voor hem. New Jersey? Wow... Ze wilden Kidd wel heel graag kwijt om dit zuur verdiende geld zo weg te gooien. Leuk detail voor de jongere lezers: Keith van Horn heeft gestreden om Rookie of the Year met Tim Duncan. Ja.. hij was ooit een belofte. Ik had thuis een XXL-magazine (wie kent ze nog?) waarin er echt een debat was. En een interview waarin Van Horn zei dat hij 'zijn geheim niet kon verklappen. Dan zou hij je daarna moeten vermoorden.' Oh brother...
DeSagana Diop vind ik een leuke pick-up voor New Jersey. Ik heb hem niet vaak zien spelen en ik moet toegeven dat het vroeger echt een drama was. Maar hij begint eindelijk te laten zien dat hij een plekje verdient in de L, als hij maar minuten krijgt. Zijn aanvallende stats zijn nihil, maar die hoeven ook niet groots te zijn. Ik vind het mooi dat hij veel blocks heeft met relatief weinig fouten en met zijn rebound-productie is niets mis. De Nets konden een big-man gebruiken aangezien Krstic altijd geblesseerd is en rebounds zijn ook meer dan welkom sinds het vertrek van Kidd. Al blijf ik erbij dat de rebounds van Jason overschat werden...
Trenton Hassell? Maurice Ager? Nooit zien spelen en hun stats zeggen me dat zij, net als Van Horn, geen reet uit gaan halen voor New Jersey.
Maar fans van de Nets kunnen tevreden zijn. Kidd is weg, een scorende guard is teruggekregen en New Jersey heeft nu een aanvallend zeer sterke backcourt. Dat hadden ze al maar nu is er ook zonneschijn aan de horizon te zien. Harris blijft de komende zes jaar (en daarna) productied. Kidd zou misschien nog één of twee seizoenen meegedraaid hebben. Diop kan het gapende gat op de 5 enigszins dichten al moeten van hem geen wonderen verwacht worden. Eigenlijk zie ik maar één klein detail wat wel schijt is. Die alleyoops, het droomduo Kidd-Carter, is niet meer. Kidd gaat bij New Jersey niemand vinden die hij van die zieke passjes kan geven voor donderharde dunks. Daarom, een tribute:
edit:
ik zie net dat deze trade Dallas 11 miljoen dollar meer kost dan de vorige editie die niet door ging. Verandert dat mijn mening? Laat me je één ding zeggen: Marc Cuban heeft zijn bedrijf ooit voor bijna zes miljard dollar verkocht. Hij dineert ooit voor een bedrag van 6 cijfers. 11 Miljoen is een vies windje wat hij laat: Het stinkt even maar over drie minuten ben je hem vergeten.
maandag 18 februari 2008
Allstar-weekend
Ik 'voelde' hem niet dit jaar. En hoe kwam dat? Zaterdag kwam ik halfzat terug van een avondje chillen met m'n vrienden. Braaf de wekker gezet met het plan om live te bloggen over de crazyness die Dwight, Gerald en de anderen over de globe zouden verspreiden. Maar, en ik DENK dat het zo gegaan is, ik heb de wekker uitgedrukt, heb me omgedraaid en ben weer in slaap gevallen.
De ochtend erna natuurlijk de dunks gechecked, ben volledig door het lint gegaan (in positieve zin) door de showbizz die Dwight Howard ten tonele bracht. Wat een vermaak, wat een spektakel. En vinden we Kenny Smith niet allemaal de beste commentator op deze planeet? Ongelofelijk hoe die man zijn gêne overboord kan gooien, op kan gaan in het moment en gewoon zegt wat in hem opkomt. 'I'm leaving this building, I'm quiting my job, I have seen something I have never seen before.' Kenny is ook de enige die dat laatste elk jaar kan zeggen, en het blijft zijn charme houden. Fuck Arnold Schwarzenegger, fuck Ronald Reagan, Kenny Smith moet de mensen vertegenwoordigen.
Maar dat was de dunkcontest, een editie die wat mij betreft als klassieker bestempeld kan worden. Een kaarsje uitblazen? Dat is toch niet van deze planeet man. En we wisten natuurlijk allemaal dat Howard uit was op revanche. Die man werd bestolen vorig jaar. En om dan terug te slaan met niet één, niet twee maar DRIE dunks die mij van mijn stoel gooiden... Ongehoord. Die superman-dunk was ook geen dunk. Ik geloof dat er nog een naam bedacht moet worden voor de truc waarbij iemand zo belachelijk hoog springt dat hij de bal van bovenaf in de ring gooit. Vanaf een afstandje. En dan die bal waarbij hij naar zichzelf passte, via het bord. Un-be-fucking-lievable. Dwight, dit was er één om jaren ver van hier nog van te genieten. Ik ga de contest ook echt op DVD branden en Dwight in Supermanpak op de voorkant printen. To make sure we do not forget.
Maar dit Allstar-weekend? Ik voel hem niet. Want ik heb hem niet live meegemaakt. De driepuntercontest heeft dit jaar een record opgeleverd (nouja, geëvenaard) en het boeit me niet eens. Dwyane Wade is onttroond in de oersaaie Skills Challenge. So what? En de Spurs' Twin Towers van weleer hebben dat gekke spektakel waarmee de zaterdagavond begint gewonnen. En dat verwacht niemand toch? Tim Duncan die hem bankt vanaf de middellijn. Dat moet een spektakel geweest zijn. Maar nogmaals. Ik voel hem niet. Want ik heb hem niet live meegemaakt.
En gisteren was het net zo erg. Ik kan me het als blogger niet permiteren maar met twee uur slaap red ik het gewoon niet. Na enkele Leffe Tripels en gewone biertjes ga ik dat niet halen. Én de deadline voor mijn gewone werk naderde. Dus wederom liet ik de wekker voor wat hij was, draaide ik me om en keerde terug naar dromenland. En weet je? Hier heb ik dus totaal geen spijt van.
Ik heb de highlights wederom bekeken en weet nu al niet meer wat ik de vetste plays vond. Chris Paul had een leuke dribble-move pass en LeBron en Howard waren betrokken bij een Alley-oop-Alley-oop ofzo maar de game straalde niet de charme uit die ik me herinner van vorige jaren. En dat komt denk ik omdat ik net zelf een hardbevochten zege achter de rug had. Ik heb gisteren zelf mijn ziel en zaligheid op het veld gegeven en dan is het pijnlijk te kijken naar mannen die geen interesse in defence tonen en alleen maar wat dunks maken alsof ze aan het inlopen zijn.
Ik had het er gisteren met een vriend over, die hem wél gekeken heeft trouwens. Hij zei, en ik ben het met hem eens, dat het tijd werd dat de Allstargame een wedstrijd werd. Van begin tot eind harde defence, efficiëntie voor egoïsme. Elke matchup in de game zou fascinerend zijn, elk punt waardevol. Elke aanval zou de heroïek van één van de helden van de hedendaagse NBA vast kunnen leggen voor de eeuwigheid. Wat we nu krijgen? Veredelde Harlem Globetrotters die elkaar leuke dunks gunnen en zelf wachten tot zij ook een lobje krijgen. En dat is héél leuk om te spelen maar als liefhebber van goed basketball aanstootgevend om naar te kijken.
De ochtend erna natuurlijk de dunks gechecked, ben volledig door het lint gegaan (in positieve zin) door de showbizz die Dwight Howard ten tonele bracht. Wat een vermaak, wat een spektakel. En vinden we Kenny Smith niet allemaal de beste commentator op deze planeet? Ongelofelijk hoe die man zijn gêne overboord kan gooien, op kan gaan in het moment en gewoon zegt wat in hem opkomt. 'I'm leaving this building, I'm quiting my job, I have seen something I have never seen before.' Kenny is ook de enige die dat laatste elk jaar kan zeggen, en het blijft zijn charme houden. Fuck Arnold Schwarzenegger, fuck Ronald Reagan, Kenny Smith moet de mensen vertegenwoordigen.
Maar dat was de dunkcontest, een editie die wat mij betreft als klassieker bestempeld kan worden. Een kaarsje uitblazen? Dat is toch niet van deze planeet man. En we wisten natuurlijk allemaal dat Howard uit was op revanche. Die man werd bestolen vorig jaar. En om dan terug te slaan met niet één, niet twee maar DRIE dunks die mij van mijn stoel gooiden... Ongehoord. Die superman-dunk was ook geen dunk. Ik geloof dat er nog een naam bedacht moet worden voor de truc waarbij iemand zo belachelijk hoog springt dat hij de bal van bovenaf in de ring gooit. Vanaf een afstandje. En dan die bal waarbij hij naar zichzelf passte, via het bord. Un-be-fucking-lievable. Dwight, dit was er één om jaren ver van hier nog van te genieten. Ik ga de contest ook echt op DVD branden en Dwight in Supermanpak op de voorkant printen. To make sure we do not forget.
Maar dit Allstar-weekend? Ik voel hem niet. Want ik heb hem niet live meegemaakt. De driepuntercontest heeft dit jaar een record opgeleverd (nouja, geëvenaard) en het boeit me niet eens. Dwyane Wade is onttroond in de oersaaie Skills Challenge. So what? En de Spurs' Twin Towers van weleer hebben dat gekke spektakel waarmee de zaterdagavond begint gewonnen. En dat verwacht niemand toch? Tim Duncan die hem bankt vanaf de middellijn. Dat moet een spektakel geweest zijn. Maar nogmaals. Ik voel hem niet. Want ik heb hem niet live meegemaakt.
En gisteren was het net zo erg. Ik kan me het als blogger niet permiteren maar met twee uur slaap red ik het gewoon niet. Na enkele Leffe Tripels en gewone biertjes ga ik dat niet halen. Én de deadline voor mijn gewone werk naderde. Dus wederom liet ik de wekker voor wat hij was, draaide ik me om en keerde terug naar dromenland. En weet je? Hier heb ik dus totaal geen spijt van.
Ik heb de highlights wederom bekeken en weet nu al niet meer wat ik de vetste plays vond. Chris Paul had een leuke dribble-move pass en LeBron en Howard waren betrokken bij een Alley-oop-Alley-oop ofzo maar de game straalde niet de charme uit die ik me herinner van vorige jaren. En dat komt denk ik omdat ik net zelf een hardbevochten zege achter de rug had. Ik heb gisteren zelf mijn ziel en zaligheid op het veld gegeven en dan is het pijnlijk te kijken naar mannen die geen interesse in defence tonen en alleen maar wat dunks maken alsof ze aan het inlopen zijn.
Ik had het er gisteren met een vriend over, die hem wél gekeken heeft trouwens. Hij zei, en ik ben het met hem eens, dat het tijd werd dat de Allstargame een wedstrijd werd. Van begin tot eind harde defence, efficiëntie voor egoïsme. Elke matchup in de game zou fascinerend zijn, elk punt waardevol. Elke aanval zou de heroïek van één van de helden van de hedendaagse NBA vast kunnen leggen voor de eeuwigheid. Wat we nu krijgen? Veredelde Harlem Globetrotters die elkaar leuke dunks gunnen en zelf wachten tot zij ook een lobje krijgen. En dat is héél leuk om te spelen maar als liefhebber van goed basketball aanstootgevend om naar te kijken.
zondag 17 februari 2008
Bibby naar Atlanta
...
En er is ook nog gedunkt vannacht. Daarover later meer als ik de show heb gezien en dus commentaar kan geven. Dwight heeft een showtje weggegeven, zag ik op NBA.com maar ik vind het altijd belangrijk te zien hoeveel pogingen er voor dunks nodig waren, hoe het publiek betrokken was, enzovoorts. Nate Robinson bijvoorbeeld had verdorie 114 pogingen voor één van zijn dunks nodig. Zo tragisch en saai dat het me deed denken aan Chris Anderson.
...
Mike Bibby is geruild voor Anthony Johnson, Tyronn Lue, Shelden Williams, Lorenzen Wright en een 2e ronde draftpick in de toekomst. Goede move van Atlanta lijkt me. Bibby kan scoren en houdt defences 'eerlijk' tegenover Joe Johson die nu veel met double-teams te maken kreeg. En Atl hoeft er weinig voor terug te geven. Want zeg nu zelf: die bovengenoemde mannen betekenen toch fuck-hole? Ik vind Tyronn Lue wel een leuke speler maar de rest heeft echt -shit- toegevoegd aan de Hawks de afgelopen jaren. Volgens mij waren ze samen goed voor 14 minuten, 4/19 schoten, 3 assists en een rebound. Je ziet, ik geef ze het voordeel van de twijfel.
Dan Mike Bibby. Bewezen artiest in clutch situaties. Koning van de crunchtime. Alleen wat ouder en vaker geblesseerd. Bibby heeft dit seizoen nog maar 16 wedstrijden gespeeld en moet zijn groove duidelijk nog vinden. Hij zet elke nacht career-lows neer (13.5 pts en dat is inderdaad nét iets meer dan zijn rookie-season, 13.2), en hij passt ook niet meer zo heel goed (5.0 met een career-average van 6.2 assist per wedstrijd). Hij schiet 40.6% vanuit het veld, wat ook niet hoog is. Dus het is de vraag in hoeverre hij de defence inderdaad kan strekken.
Maar wat moest Atlanta dan? Ze willen de playoffs halen, wat erg knap zou zijn, en daarvoor is een goede PG een vereiste. En ondanks dat hij ouder wordt, want dat doen we allemaal, is Bibby dat nog steeds. Er was waarschijnlijk geen guard te verkrijgen die ook maar bijna zo goed was, dus overall een goede move van Atlanta.
Maar wat we niet moeten vergeten, en echt even bij stil moeten blijven staan: Wat gebeurt er met team Dime? De entourage van Bibby die, en ze zijn écht geen gang, altijd bij problemen betrokken raakte. Via YAY!sports is er veel over te vinden, hilarisch materiaal:
http://www.yaysports.com/nba/2005/12/mike_bibby_and_team_dime_which.html
En er is ook nog gedunkt vannacht. Daarover later meer als ik de show heb gezien en dus commentaar kan geven. Dwight heeft een showtje weggegeven, zag ik op NBA.com maar ik vind het altijd belangrijk te zien hoeveel pogingen er voor dunks nodig waren, hoe het publiek betrokken was, enzovoorts. Nate Robinson bijvoorbeeld had verdorie 114 pogingen voor één van zijn dunks nodig. Zo tragisch en saai dat het me deed denken aan Chris Anderson.
...
Mike Bibby is geruild voor Anthony Johnson, Tyronn Lue, Shelden Williams, Lorenzen Wright en een 2e ronde draftpick in de toekomst. Goede move van Atlanta lijkt me. Bibby kan scoren en houdt defences 'eerlijk' tegenover Joe Johson die nu veel met double-teams te maken kreeg. En Atl hoeft er weinig voor terug te geven. Want zeg nu zelf: die bovengenoemde mannen betekenen toch fuck-hole? Ik vind Tyronn Lue wel een leuke speler maar de rest heeft echt -shit- toegevoegd aan de Hawks de afgelopen jaren. Volgens mij waren ze samen goed voor 14 minuten, 4/19 schoten, 3 assists en een rebound. Je ziet, ik geef ze het voordeel van de twijfel.
Dan Mike Bibby. Bewezen artiest in clutch situaties. Koning van de crunchtime. Alleen wat ouder en vaker geblesseerd. Bibby heeft dit seizoen nog maar 16 wedstrijden gespeeld en moet zijn groove duidelijk nog vinden. Hij zet elke nacht career-lows neer (13.5 pts en dat is inderdaad nét iets meer dan zijn rookie-season, 13.2), en hij passt ook niet meer zo heel goed (5.0 met een career-average van 6.2 assist per wedstrijd). Hij schiet 40.6% vanuit het veld, wat ook niet hoog is. Dus het is de vraag in hoeverre hij de defence inderdaad kan strekken.
Maar wat moest Atlanta dan? Ze willen de playoffs halen, wat erg knap zou zijn, en daarvoor is een goede PG een vereiste. En ondanks dat hij ouder wordt, want dat doen we allemaal, is Bibby dat nog steeds. Er was waarschijnlijk geen guard te verkrijgen die ook maar bijna zo goed was, dus overall een goede move van Atlanta.
Maar wat we niet moeten vergeten, en echt even bij stil moeten blijven staan: Wat gebeurt er met team Dime? De entourage van Bibby die, en ze zijn écht geen gang, altijd bij problemen betrokken raakte. Via YAY!sports is er veel over te vinden, hilarisch materiaal:
http://www.yaysports.com/nba/2005/12/mike_bibby_and_team_dime_which.html
vrijdag 15 februari 2008
Devean George redt Dallas van haar ondergang
Hahaha. Genakt! Dallas wordt vastgepakt door Devean George, de broek omlaag gestroopt en keihard in de billen geboemst. Maar, zo zal George het zeggen, hij doet dat alleen om Dallas bij de verkrachter New Jersey vandaan te houden. New Jersey, die een SOA in de vorm van Jason Kidd bij de Mavericks achter wil laten.
Het plan was, en de teams hadden een 'verbal agreement' op tafel liggen, om George samen met Devin Harris, Jerry Stackhouse, DeSagana Diop, en Maurice Ager naar New Jersey te sturen om Jason Kidd en Malik Allen terug te krijgen.
2 Man tegen 5 ruilen, een talentvolle belofte in de vorm van Harris opgeven. Jerry Stackhouse voor bewezen diensten en clutchness bedanken door hem naar de rotte haard die New Jersey te sturen. Diop, die er als een legitieme speler uit begon te zien, laten wieberen. En Jason Kidd terugkrijgen. In deze som lijkt één plus één niet tot twee op te tellen, toch?
Jason Kidd is oud. Op zijn weg terug. Hij schiet .366 op zijn schoten. Een career-low. Heeft 3.63 turnovers per game, op 10.4 assists. Op zich geen slechte statline maar zijn punten zijn weer het laagst sinds het seizoen van 96-97, het jaar waarin hij van Dallas naar Phoenix werd getrade. En weet je wat ik denk? Dat het enige lichtpuntje in zijn gruwelijk lelijke gemiddelden, zijn assists, bij Dallas ook zou dalen.
Kidd ziet er goed uit als hij zich omringt weet door atletische helden als Carter. Voor iedereen die The Prince trouwens heeft afgeschreven als atletische freak: Die 360 van laatst was weer heerlijk effortless. Hij straalde die heerlijke arrogantie van Vince uit, gepaard met zijn desinteresse. Dat laatste is geen positieve eigenschap, maar het levert wel leuke beelden op. Zo'n attitude van: 'Fuck this, ik krijg toch wel miljoenen betaald.' Gotta love it. Maar ik dwaal af.
Kidd heeft veel assists omdat New Jersey enigszins rent. Als Kidd weer eens een rebound plukt kan hij als een gek naar voren rennen en een teammate in transition aanspelen voor wéér een assist. Ik denk dat die assists op snelheid (en de spectaculaire dunks die daarbij horen) in Dallas flink zouden verminderen. Dallas rent niet, werkt meer vanuit halfcourt. En ik weet niet of Kidd dan nog zo effectief is eerlijk gezegd. Dan zou er ineens ook meer van hem verwacht worden op het scorebord. Hij zou met zijn 36.6 schamele procentjes ineens raak moeten schieten.
Deze move stinkt toch naar paniek, aan de kant van Dallas? Utah maakt een move, haalt schutter Korver zodat Booser wat maar alleen gelaten moet worden. Kut, denken ze in Dallas. Lakers maken een move door Gasol te halen (shit!@!#@!) en Phoenix haalt helemáál uit door The Diesel aan het roster toe te voegen. En dan kun je twee standpunten innemen.
Greg Popovich heeft het ergens gezegd, al kan ik de quote niet vinden. Nu een move maken zo groots als die van L.A. en Phoenix zou naar wanhoop neigen. En zulke trades zijn volgens Popovich, en ik kan zijn gedachte begrijpen, gedoemd te mislukken. San Antonio heeft dan ook niet met grote namen gegoocheld, haar roster niet opmerkelijk opgeschud. In plaats daarvan hebben ze een subtiele move gemaakt in de toevoeging van Stoudamire die even de point kan runnen zolang de man van Eva Longoria in de ziekenboeg verblijft.
En de andere mogelijke reactie is dus wat Dallas wilde doen. Een oude veteraan met nog één of twee effectieve jaren in hem halen en je hele toekomst en bank weggeven. Als de trade doorgaat heeft Dallas ineens 3 spelers minder die normaal goed vanaf de bank waren. Wat betekent dat? Ze houden geen bank over. Hun starters zouden 40+ minuten per avond op de vloer moeten staan om een fatsoenlijke uitgangspositie in de playoffs te behalen. En dan is het eenmaal juni, en dan zouden ze van vermoeidheid meteen de wedstrijden aan willekeurig-welke opponent geven.
Dus Mavs-fans: het lijkt nu wat zuur. Maar bedank Devean George later maar als Kidd vanuit zijn rolstoel 24% schiet en nog altijd ziekelijke alley's aan Carter geeft, een speler die hem (Kidd) er beter uit laat zien dan hij is. En een speler die jullie niet hebben.
Het plan was, en de teams hadden een 'verbal agreement' op tafel liggen, om George samen met Devin Harris, Jerry Stackhouse, DeSagana Diop, en Maurice Ager naar New Jersey te sturen om Jason Kidd en Malik Allen terug te krijgen.
2 Man tegen 5 ruilen, een talentvolle belofte in de vorm van Harris opgeven. Jerry Stackhouse voor bewezen diensten en clutchness bedanken door hem naar de rotte haard die New Jersey te sturen. Diop, die er als een legitieme speler uit begon te zien, laten wieberen. En Jason Kidd terugkrijgen. In deze som lijkt één plus één niet tot twee op te tellen, toch?
Jason Kidd is oud. Op zijn weg terug. Hij schiet .366 op zijn schoten. Een career-low. Heeft 3.63 turnovers per game, op 10.4 assists. Op zich geen slechte statline maar zijn punten zijn weer het laagst sinds het seizoen van 96-97, het jaar waarin hij van Dallas naar Phoenix werd getrade. En weet je wat ik denk? Dat het enige lichtpuntje in zijn gruwelijk lelijke gemiddelden, zijn assists, bij Dallas ook zou dalen.
Kidd ziet er goed uit als hij zich omringt weet door atletische helden als Carter. Voor iedereen die The Prince trouwens heeft afgeschreven als atletische freak: Die 360 van laatst was weer heerlijk effortless. Hij straalde die heerlijke arrogantie van Vince uit, gepaard met zijn desinteresse. Dat laatste is geen positieve eigenschap, maar het levert wel leuke beelden op. Zo'n attitude van: 'Fuck this, ik krijg toch wel miljoenen betaald.' Gotta love it. Maar ik dwaal af.
Kidd heeft veel assists omdat New Jersey enigszins rent. Als Kidd weer eens een rebound plukt kan hij als een gek naar voren rennen en een teammate in transition aanspelen voor wéér een assist. Ik denk dat die assists op snelheid (en de spectaculaire dunks die daarbij horen) in Dallas flink zouden verminderen. Dallas rent niet, werkt meer vanuit halfcourt. En ik weet niet of Kidd dan nog zo effectief is eerlijk gezegd. Dan zou er ineens ook meer van hem verwacht worden op het scorebord. Hij zou met zijn 36.6 schamele procentjes ineens raak moeten schieten.
Deze move stinkt toch naar paniek, aan de kant van Dallas? Utah maakt een move, haalt schutter Korver zodat Booser wat maar alleen gelaten moet worden. Kut, denken ze in Dallas. Lakers maken een move door Gasol te halen (shit!@!#@!) en Phoenix haalt helemáál uit door The Diesel aan het roster toe te voegen. En dan kun je twee standpunten innemen.
Greg Popovich heeft het ergens gezegd, al kan ik de quote niet vinden. Nu een move maken zo groots als die van L.A. en Phoenix zou naar wanhoop neigen. En zulke trades zijn volgens Popovich, en ik kan zijn gedachte begrijpen, gedoemd te mislukken. San Antonio heeft dan ook niet met grote namen gegoocheld, haar roster niet opmerkelijk opgeschud. In plaats daarvan hebben ze een subtiele move gemaakt in de toevoeging van Stoudamire die even de point kan runnen zolang de man van Eva Longoria in de ziekenboeg verblijft.
En de andere mogelijke reactie is dus wat Dallas wilde doen. Een oude veteraan met nog één of twee effectieve jaren in hem halen en je hele toekomst en bank weggeven. Als de trade doorgaat heeft Dallas ineens 3 spelers minder die normaal goed vanaf de bank waren. Wat betekent dat? Ze houden geen bank over. Hun starters zouden 40+ minuten per avond op de vloer moeten staan om een fatsoenlijke uitgangspositie in de playoffs te behalen. En dan is het eenmaal juni, en dan zouden ze van vermoeidheid meteen de wedstrijden aan willekeurig-welke opponent geven.
Dus Mavs-fans: het lijkt nu wat zuur. Maar bedank Devean George later maar als Kidd vanuit zijn rolstoel 24% schiet en nog altijd ziekelijke alley's aan Carter geeft, een speler die hem (Kidd) er beter uit laat zien dan hij is. En een speler die jullie niet hebben.
donderdag 14 februari 2008
Youtube is een goede vrind (PART I)
Tussen al dat zware leesvoer, wat youtube materiaal.
En een kleine ode.
Jongens, meisjes. Is youtube niet de beste uitvinden in de recente jaren? Sinds de komst van het internet, welke site heeft jou het meeste plezier gebracht? Na deze blog? Juist. Youtube. Honderdduizenden filmpjes voor jouw viewing pleasure en het is nog gratis ook. En onder die filmpjes? Urenlang vermaak op nba-gebied. Een kleine selectie, en hiervan gaan er in de toekomst nog heel veel komen.
Beste passer in NBA history. Ben ik bevooroordeeld? Absoluut. Maar noem iemand buiten Nash, Kidd en Magic Johnson die ook maar in de buurt komt en ik zou versteld zijn. En ja, ik vind Jason's passes vetter dan die van de hall-of-famers die ik hierboven noemde.
Dit filmpje is de laatste tijd vaak besproken. Hoewel oud, lijkt het ineens boven te komen drijven. En dat komt natuurlijk omdat Shaq nu in een direct rivaliserend team van Bynum speelt. En Andrew is sinds die wedstrijd heel wat beter geworden. We kunnen slechts hopen dat we nog veel van zulke matchups zullen zien!
Watch my Kobe Bryant No Look Confusion Maker! Beste reclames ooit! Zoek het op: FOX NBA commercials. Ik geloof serieus dat ik moest huilen, de eerste dat ik kennis maakte met Alan en Jerome. Van het lachen.
Coole dunker. Ik weet niet in hoeverre hij al bekend is bij publiek maar damn wat kan die dude springen. Hij springt met twee benen, wat ik vet vind, en hij is ongeveer net zo groot als de wél bekende Kadour Ziani. Ik zal in de toekomst ook iets schrijven over mijn persoonlijke queeste. Ik wil namelijk dunken. Het duurt té fucking lang en het eind van de weg is nog niet in zicht, maar op een dag. Hmmmm, wat gaat dat goed voelen. Ik zit al met een verhaal in mijn hoofd over de parallellen die je kunt trekken tussen trainen, de NBA en het leven. Wordt vet, ik beloof het.
Als je mij als liefhebber van het betere dribbelwerk vraagt wie er dit jaar de prijs voor craziest handles moet krijgen, schiet mij maar één naam te binnen. Jamal Crawford. Hij heeft deze move (+ varianten) geloof ik al drie keer succesvol gedaan dit jaar. Ik weet niet hoeveel turnovers er uit mislukte pogingen zijn voortgekomen, ik kijk niet naar de Knicks, maar je zou haast overwegen naar New York's wedstrijden te gaan kijken. Alleen maar voor Jamal. Want A.I. bijvoorbeeld zal dit vast ook wel kunnen, maar je moet een ijzeren vertrouwen in je handles hebben om het in een wedstrijd te doen. Al is verliezen in New York natuurlijk geen big issue. Never mind.
En een kleine ode.
Jongens, meisjes. Is youtube niet de beste uitvinden in de recente jaren? Sinds de komst van het internet, welke site heeft jou het meeste plezier gebracht? Na deze blog? Juist. Youtube. Honderdduizenden filmpjes voor jouw viewing pleasure en het is nog gratis ook. En onder die filmpjes? Urenlang vermaak op nba-gebied. Een kleine selectie, en hiervan gaan er in de toekomst nog heel veel komen.
Beste passer in NBA history. Ben ik bevooroordeeld? Absoluut. Maar noem iemand buiten Nash, Kidd en Magic Johnson die ook maar in de buurt komt en ik zou versteld zijn. En ja, ik vind Jason's passes vetter dan die van de hall-of-famers die ik hierboven noemde.
Dit filmpje is de laatste tijd vaak besproken. Hoewel oud, lijkt het ineens boven te komen drijven. En dat komt natuurlijk omdat Shaq nu in een direct rivaliserend team van Bynum speelt. En Andrew is sinds die wedstrijd heel wat beter geworden. We kunnen slechts hopen dat we nog veel van zulke matchups zullen zien!
Watch my Kobe Bryant No Look Confusion Maker! Beste reclames ooit! Zoek het op: FOX NBA commercials. Ik geloof serieus dat ik moest huilen, de eerste dat ik kennis maakte met Alan en Jerome. Van het lachen.
Coole dunker. Ik weet niet in hoeverre hij al bekend is bij publiek maar damn wat kan die dude springen. Hij springt met twee benen, wat ik vet vind, en hij is ongeveer net zo groot als de wél bekende Kadour Ziani. Ik zal in de toekomst ook iets schrijven over mijn persoonlijke queeste. Ik wil namelijk dunken. Het duurt té fucking lang en het eind van de weg is nog niet in zicht, maar op een dag. Hmmmm, wat gaat dat goed voelen. Ik zit al met een verhaal in mijn hoofd over de parallellen die je kunt trekken tussen trainen, de NBA en het leven. Wordt vet, ik beloof het.
Als je mij als liefhebber van het betere dribbelwerk vraagt wie er dit jaar de prijs voor craziest handles moet krijgen, schiet mij maar één naam te binnen. Jamal Crawford. Hij heeft deze move (+ varianten) geloof ik al drie keer succesvol gedaan dit jaar. Ik weet niet hoeveel turnovers er uit mislukte pogingen zijn voortgekomen, ik kijk niet naar de Knicks, maar je zou haast overwegen naar New York's wedstrijden te gaan kijken. Alleen maar voor Jamal. Want A.I. bijvoorbeeld zal dit vast ook wel kunnen, maar je moet een ijzeren vertrouwen in je handles hebben om het in een wedstrijd te doen. Al is verliezen in New York natuurlijk geen big issue. Never mind.
woensdag 13 februari 2008
Zo rond de Allstar-break is het een mooie tijd voor de fans. Mooi om terug te blikken, mooi om vooruit te kijken en mooi omdat het natuurlijk niet voor niks de Allstar-break is! Dunk-contest! Allstar-game! Skills challenge! .... Okay daar geef ik niet zoveel om maar daar is ook een markt voor.
Goed. In de komende twee artikelen ga ik eens terugkijken hoe het seizoen voor respectievelijk het oosten en het westen is verlopen. Tot nu toe. Daarna zal er een overzicht van de noemenswaardige trades komen, daarna een vooruitblik waarin we voorzichtig aan de playoffs kunnen gaan denken. En tussendoor kunnen jullie lekker meelezen over een paar wedstrijdjes, een paar observaties en wat flauwe grappen.
Het oosten
Het oosten wordt historisch gezien, vanuit de bijbel, geassocieerd met De Wijzen. Maar al een paar op rij lijkt het Oosten in de NBA juist onwijs. Onwijs SLECHT ja! De mannen U14 die ik training geven zouden meedoen om een plaatjes in de playoffs! De stand per 13 februari:
1. Boston 40 - 9
2. Detroit 38 - 13
3. Cleveland 29 - 22
4. Toronto 27 - 23
5. Washington 24 - 27
6. New Jersey 23 - 29
7. Atlanta 21 - 27
8. Philadelphia 22 - 30
Check de nummers vijf tot en met acht maar eens goed. Een team dat een schamele 42.3% van haar wedstrijden wint in de playoffs? Dat is het grappigste wat ik heb gehoord sinds die keeper van Ado zich door zijn vrouw liet... Nevermind. Maar dit is toch een grap? Weet je wat dit impliceert voor de teams die niet bij die bovenste acht staan? Punt 1. Ze zijn slécht en 2. Door vanaf nu ongeveer .500 te draaien kunnen teams als Indiani en Chicago na zo'n dramatische start best nog eens de laatste 16 halen!
Wat hadden we verwacht en waarom viel dat anders uit?
De draft van 2007 was spannend. Oden of Durant? Een center of een small forward? Om wie bouw je je club? Toen bekend werd dat Portland en Seattle over de eerte twee picks zouden beschikken waren de pessimisten in alle staten. Het Westen zou wederom sterker worden en het Oosten zou de verdoemhoek van de NBA blijven. En dat is gebleken, zij het om redenen die de meesten (ik in ieder geval) niet verwacht hadden.
Oden bleek iets aan zijn knie te hebben. Zijn herstel voorloopt spoedig en zijn carriere is slechts een jaartje vertraagd, maar de NBA heeft dit jaar dus niet met het beest met de baard (was dat niet Gasol? Nouja...) te maken gekregen. Toch doet Portland het meer dan goed. Brandon Roy blijft groeien, LaMarcus Aldrigde is een veelbelovend project en Outlaw en Blake zijn gewoon players. Ja. Portland is significant beter geworden.
Waarom een stukje over de verbetering van een team in het Westen? Omdat de zwakheid van het oosten daar één op één mee staat, al is die verbetering niet alleen bij Portland waarneembaar. The East moet, hoe klote ze dat ook vinden, ook een paar wedstrijden spelen tegen teams uit het snellere Westen. Die laatsten profiteren daarvan en stapelen de Wins op, de zwakken uit het Oosten zien hun verlies-kolom gestaag gevuld worden. En omdat er geen beter bewijs is dan harde cijfers: Het oosten heeft dit jaar een record van 131 - 192 (40,56%) tegen het westen. Een behoorlijk verschil, vooral als je bedenkt dat Boston (het beste team in de NBA) 16 - 0 is tegen de westerse concurrenten. Haal je Beantown weg uit de berekeningen, dan is het winstpercentage oost vs. west nog maar 37,6%. Bah. En om de grootste zaadclub van de league ook even een veeg uit de pan te geven. New York is 3 - 20 tegen teams uit het westen. Oh yes, ze zijn echt zo slecht.
Vraag is nu of de superioriteit van het westen een product is of de oorzaak van de suckitude van het oosten. Ik denk dat het oosten gewoon te slecht is, en dat het westen daar enigszins van meepikt. Maar het is niet zo dat de Jazz of de Suns ofzo ineens beter zijn gaan draaien. Integendeel. De Spurs en Mavericks vallen tegen dit jaar, de Suns doen wat ze moeten doen en op Portland na zie ik geen hele grote verrassingen. Dat Chris Paul en zijn Hornets het zó goed doen, had ik niet verwacht. Maar het is niet alsof zij uit het het niet in de playoffs vallen.
Nee. Ik denk dat de oorzaak van de val van het oosten in de conference zelf gezocht moet worden. De teams die nu met < .500 in de playoffs staan, valt niets te verwijten. Als zij normaal zo'n record hadden gehad zou waarschijnlijk niemand versteld zijn. Maar dat zij er wél instaan is een wijzende vinger waard naar de clubs die het beter hadden moeten doen. Miami, Chicago, Indiani, where you at? Die dagen van Jermaine bij de Pacers moeten echt eens afgelopen zijn. Dat je met die man geen team kunt bouwen is al erg genoeg. Hem houden tegen beter weten in? Onvergefelijk. Miami? Daar wil ik het niet eens over hebben. Als fan kan ik me echt kwaad maken over zoveel pech (blessures) in combinatie met zo weinig inzet. Verschil met Indiani en Chicago is echter dat er mooie dagen aankomen. De wedstrijd van vannacht tegen Denver was weer prachtig! Marion! Wade! Wright! Blount! Ik draaf door...
En dan Chicago. Dat was twee jaar geleden het 'up and coming team'. Wat is daar mee gebeurt? Ik denk dat het ligt aan de gok Ben Wallace. Een bigman is heel erg belangrijk en als die alleen kan verdedigen ga je het gewoon niet redden. Wat doe je dan op dagen waarop je jumpshot niet valt? Dan ga je ten onder want aanvallend staat er in Chicago he-le-maal niks onderin. Memphis kan in Chicago kijken hoe hun dagen met Kwame er uit gaan zien. Chicago staat zeventiende als het gaat om driepuntpercentage en dat kun je niet hebben als je als perimeter-team wil spelen. Een offensieve Big Guy voor de trade deadline zou Chicago denk ik ook makkelijk in de playoffs krijgen. Een move voor Eddy Curry of Zach Randolph is zeker niet ver gezocht.
En was dit niet het jaar dat New York zou gaan presteren? Eddy Curry, Zach Randolph, Jamal Crawford, Q-Rich. Namen genoeg en een legende in de vorm van Isiah Thomas als coach. En het enige wat het oplevert zijn tv-broadcasts waarin de EIGEN commentatoren (in Amerika kan dat nog) hun EIGEN team haast uitlachen. Waarin zij haast hoofschuddens het kijkende publiek verontschuldigen voor weer zo'n dramatische avond. Maar ze maken wel de headlines van de kranten, wat ook belangrijk is. Vooral als hun coach/GM iemand in de billen knijpt of de meest overbetaalde speler op aarde (Marbury) weer moet huilen als de bitch die hij is.
Het slechtste record in de league? Miami. Het slechtste team? New York. Oh nee, we hadden het over een 'team'. Doe dan maar Minesota ;)
Als laatst een oproep: Zoals je ziet is dit een 'open' blog. Ik wil heel graag weten wat jullie denken? Is het oosten zo slecht? Het westen zo goed? Beiden? En hoe zien jullie de afgelopen maanden?
Goed. In de komende twee artikelen ga ik eens terugkijken hoe het seizoen voor respectievelijk het oosten en het westen is verlopen. Tot nu toe. Daarna zal er een overzicht van de noemenswaardige trades komen, daarna een vooruitblik waarin we voorzichtig aan de playoffs kunnen gaan denken. En tussendoor kunnen jullie lekker meelezen over een paar wedstrijdjes, een paar observaties en wat flauwe grappen.
Het oosten
Het oosten wordt historisch gezien, vanuit de bijbel, geassocieerd met De Wijzen. Maar al een paar op rij lijkt het Oosten in de NBA juist onwijs. Onwijs SLECHT ja! De mannen U14 die ik training geven zouden meedoen om een plaatjes in de playoffs! De stand per 13 februari:
1. Boston 40 - 9
2. Detroit 38 - 13
3. Cleveland 29 - 22
4. Toronto 27 - 23
5. Washington 24 - 27
6. New Jersey 23 - 29
7. Atlanta 21 - 27
8. Philadelphia 22 - 30
Check de nummers vijf tot en met acht maar eens goed. Een team dat een schamele 42.3% van haar wedstrijden wint in de playoffs? Dat is het grappigste wat ik heb gehoord sinds die keeper van Ado zich door zijn vrouw liet... Nevermind. Maar dit is toch een grap? Weet je wat dit impliceert voor de teams die niet bij die bovenste acht staan? Punt 1. Ze zijn slécht en 2. Door vanaf nu ongeveer .500 te draaien kunnen teams als Indiani en Chicago na zo'n dramatische start best nog eens de laatste 16 halen!
Wat hadden we verwacht en waarom viel dat anders uit?
De draft van 2007 was spannend. Oden of Durant? Een center of een small forward? Om wie bouw je je club? Toen bekend werd dat Portland en Seattle over de eerte twee picks zouden beschikken waren de pessimisten in alle staten. Het Westen zou wederom sterker worden en het Oosten zou de verdoemhoek van de NBA blijven. En dat is gebleken, zij het om redenen die de meesten (ik in ieder geval) niet verwacht hadden.
Oden bleek iets aan zijn knie te hebben. Zijn herstel voorloopt spoedig en zijn carriere is slechts een jaartje vertraagd, maar de NBA heeft dit jaar dus niet met het beest met de baard (was dat niet Gasol? Nouja...) te maken gekregen. Toch doet Portland het meer dan goed. Brandon Roy blijft groeien, LaMarcus Aldrigde is een veelbelovend project en Outlaw en Blake zijn gewoon players. Ja. Portland is significant beter geworden.
Waarom een stukje over de verbetering van een team in het Westen? Omdat de zwakheid van het oosten daar één op één mee staat, al is die verbetering niet alleen bij Portland waarneembaar. The East moet, hoe klote ze dat ook vinden, ook een paar wedstrijden spelen tegen teams uit het snellere Westen. Die laatsten profiteren daarvan en stapelen de Wins op, de zwakken uit het Oosten zien hun verlies-kolom gestaag gevuld worden. En omdat er geen beter bewijs is dan harde cijfers: Het oosten heeft dit jaar een record van 131 - 192 (40,56%) tegen het westen. Een behoorlijk verschil, vooral als je bedenkt dat Boston (het beste team in de NBA) 16 - 0 is tegen de westerse concurrenten. Haal je Beantown weg uit de berekeningen, dan is het winstpercentage oost vs. west nog maar 37,6%. Bah. En om de grootste zaadclub van de league ook even een veeg uit de pan te geven. New York is 3 - 20 tegen teams uit het westen. Oh yes, ze zijn echt zo slecht.
Vraag is nu of de superioriteit van het westen een product is of de oorzaak van de suckitude van het oosten. Ik denk dat het oosten gewoon te slecht is, en dat het westen daar enigszins van meepikt. Maar het is niet zo dat de Jazz of de Suns ofzo ineens beter zijn gaan draaien. Integendeel. De Spurs en Mavericks vallen tegen dit jaar, de Suns doen wat ze moeten doen en op Portland na zie ik geen hele grote verrassingen. Dat Chris Paul en zijn Hornets het zó goed doen, had ik niet verwacht. Maar het is niet alsof zij uit het het niet in de playoffs vallen.
Nee. Ik denk dat de oorzaak van de val van het oosten in de conference zelf gezocht moet worden. De teams die nu met < .500 in de playoffs staan, valt niets te verwijten. Als zij normaal zo'n record hadden gehad zou waarschijnlijk niemand versteld zijn. Maar dat zij er wél instaan is een wijzende vinger waard naar de clubs die het beter hadden moeten doen. Miami, Chicago, Indiani, where you at? Die dagen van Jermaine bij de Pacers moeten echt eens afgelopen zijn. Dat je met die man geen team kunt bouwen is al erg genoeg. Hem houden tegen beter weten in? Onvergefelijk. Miami? Daar wil ik het niet eens over hebben. Als fan kan ik me echt kwaad maken over zoveel pech (blessures) in combinatie met zo weinig inzet. Verschil met Indiani en Chicago is echter dat er mooie dagen aankomen. De wedstrijd van vannacht tegen Denver was weer prachtig! Marion! Wade! Wright! Blount! Ik draaf door...
En dan Chicago. Dat was twee jaar geleden het 'up and coming team'. Wat is daar mee gebeurt? Ik denk dat het ligt aan de gok Ben Wallace. Een bigman is heel erg belangrijk en als die alleen kan verdedigen ga je het gewoon niet redden. Wat doe je dan op dagen waarop je jumpshot niet valt? Dan ga je ten onder want aanvallend staat er in Chicago he-le-maal niks onderin. Memphis kan in Chicago kijken hoe hun dagen met Kwame er uit gaan zien. Chicago staat zeventiende als het gaat om driepuntpercentage en dat kun je niet hebben als je als perimeter-team wil spelen. Een offensieve Big Guy voor de trade deadline zou Chicago denk ik ook makkelijk in de playoffs krijgen. Een move voor Eddy Curry of Zach Randolph is zeker niet ver gezocht.
En was dit niet het jaar dat New York zou gaan presteren? Eddy Curry, Zach Randolph, Jamal Crawford, Q-Rich. Namen genoeg en een legende in de vorm van Isiah Thomas als coach. En het enige wat het oplevert zijn tv-broadcasts waarin de EIGEN commentatoren (in Amerika kan dat nog) hun EIGEN team haast uitlachen. Waarin zij haast hoofschuddens het kijkende publiek verontschuldigen voor weer zo'n dramatische avond. Maar ze maken wel de headlines van de kranten, wat ook belangrijk is. Vooral als hun coach/GM iemand in de billen knijpt of de meest overbetaalde speler op aarde (Marbury) weer moet huilen als de bitch die hij is.
Het slechtste record in de league? Miami. Het slechtste team? New York. Oh nee, we hadden het over een 'team'. Doe dan maar Minesota ;)
Als laatst een oproep: Zoals je ziet is dit een 'open' blog. Ik wil heel graag weten wat jullie denken? Is het oosten zo slecht? Het westen zo goed? Beiden? En hoe zien jullie de afgelopen maanden?
maandag 11 februari 2008
Haters laten hun gezicht zien
It seems like a pretty stupid move by Chris Wallace. No offense, I don’t know him personally, but you don’t give away Pau Gasol for what they got back. I mean, Chicago wanted Pau Gasol. They would have given something back in return. I mean, something. Ladies and gentlemen, they have Darko and Kwame at the four and the five. That’s all I’m going to say.
-- Gilbert Arenas, NBA.com --
Enkele dagen geleden was er de oproep. Chris Wallace, General Manager van de Memphis Grizzlies, had een boodschap voor alle anonieme fluisteraars in de NBA. De trade, waarmee Wallace van de Lakers een contender maakte en het graf groef voor zijn eigen Grizzlies, kreeg van alle kanten kritiek. Mensen die er toe deden (sources close to the situation, zo noemen de Amerikaanse sportmedia ze vaak) kraakten Wallace af. Er was echter één probleempje, zo vond Wallace. De kritiek was altijd anoniem. En dat is laf. En dus deed manager Chris een oproep:
Everybody wants to curry favor with the media. They do all this pillow talking with the Chad Fords of the world. But they won't go on the record. I believe there's a code we operate under in this business. And you want to be critical, fine, but go ahead and be on the record. But everyone wants to go and do that catty gossip like some high school cheerleaders, and that's something I don't appreciate. It makes doing business a lot harder.
(via truehoop.com)
Okay, mensen moesten hun naam noemen als ze kritiek hadden. Op zich een fair point, aangezien het makkelijk is anoniem te zeiken. Door je naam aan een uitspraak te verbinden kun je op die uitspraak aangesproken worden. En daar ging Wallace denk ik de mist in. Mensen staan achter uitspraken die ze doen, ook als dit in eerste instantie anoniem gebeurt. Coach van de Spurs Greg Popovich had bijvoorbeeld geen moeite zijn mening te geven:
"What they did in Memphis is beyond comprehension," said Popovich. "There should be a trade committee that can scratch all trades that make no sense. I just wish I had been on a trade committe that oversees NBA trades. I'd like to elect myself to that committee. I would have voted no to the L.A. trade." When told that Wallace had challenged executives to criticize the deal publicly, Popovich replied, "Well, there you go. I'm on the record."
Over die trade-commissie ga ik niet beginnen, dat is toch te hilarisch voor woorden? Een coach die zou mogen meebeslissen over trades van concurrerende teams. Euhm, lijkt me niet nee.
Maar wat Popovich en Arenas denken lijkt de gedachte van de hele NBA. Memphis heeft LA haast een kampioenschap cadeau gedaan. De prijs? Een zak hooi in de vorm van Kwame Brown (okay, een zak hooi die kan verdedigen...), een PG die zich nog moet bewijzen (want die hadden ze nog niet genoeg met Lowry en Conley) en de draftrechten voor Pau's jongere broer Marc Gasol.
En dat laatste, daar hoor ik weinig over. Als Marc nou eens een waardig speler blijkt? Een 2.10 lange Spanjaard die drietjes kan schieten, een teamspeler is en in de Spaanse league bij Barcelona geroemd wordt? Het eerste wat je tegenkomt als je hem opzoekt is dat zijn nummers het verhaal niet vertellen. Hij geeft alleen om de grote W aan het einde van een wedstrijd. En als dat betekent dat hij passief moet gaan staan passen, dan doet hij dat. Klinkt als je standaard verkooppraatje voor een man die gewoon geen impressieve nummers neerzet, niet?
Maar mijn oordeel is dat we de trade pas kunnen beoordelen zodra we weten wat we met Gasol in huis hebben. Mocht Memphis een tweede Pau terugkrijgen dan vind ik dat ze bij de trade niet bestolen zijn. Natuurlijk is het verliezen van de Spanjaard met de baard, die als geen ander het concept van een Grizzlybeer uitbeeldde, een aderlating. Maar de resultaten met Pau waren ook niet groots. Dus het was niet alsof een ring in het vooruitzicht lag.
Dit filmpje laat denk ik wel zien wat mensen in hem waarderen. Al is het simpel van een speler een highlightfilmpje te maken. Dat zou je zelfs van Eric Snow kunnen doen als die een keer geen anklebreaker krijgt. Een paar observaties: Gasol passt goed, heeft range voor een big-guy en is sterk. Dat wil zeggen: hij maakt plays af als er een fout wordt gemaakt. Dat is een sterk, onderschat wapen. En tot slot: hij springt niet. Een center van 2.10 die layups draait? What the !@#!@? Dunk die bal gewoon man. Dit is de naam Gasol onwaardig.
zondag 10 februari 2008
De luie zondag-blog, Lakers @ Miami
Wen er maar aan mensen. Op zondag zal ik vaak een wedstrijdje meepikken en mijn observaties op het scherm loslaten. Hier zullen in de toekomst flauwe photoshops en matige grappen tussenkomen in de vorm van nutteloze plaatjes en quotes. Daar hou ik van. Ik zal daarvoor echter eerst photoshop van het net moeten gappen, heb dus geduld.
Maar de zondagavond is de beste avond voor ons, Nederlandse fans. Er zijn namelijk bijna altijd wedstrijden op een schappelijk tijdstip. Als het daar 1.00 PM is, is het hier 19.00. Terwijl ik dit typ gaan San Antonio en de Celtics tot het naadje. Spannende wedstrijd en ik ga in de komende dagen ook echt even de Celtics eren. Hoe een team in zo'n korte tijd zo goed kan worden, óók zonder KG, is opmerkelijk. Ik zal je verklappen: Ik denk dat Posey er mee te maken heeft.
Maargoed, op de zondag dus wedstrijden op mooie tijdstippen. Straks Lakers @ Heat en het wordt smullen. Het is sowieso de eerste keer dat ik Pau in het Blauw-Geel zie, ik heb Kobe lang niet zien spelen en ik durf er iets op in te zetten dat de wedstrijd, snel, wervelend en vermakelijk gaat worden. En Miami gaat verliezen. Maar als ik twee zieke dunks van Kobe zie, een paar Wade-esque acties en Marion aan het eind van een Jason Williams alley-oop... Shit... Dan kan ik slapen. Dat dus over een goeie twintig minuten. Eerst de voorspellingen! Omdat het zo leuk is die goed te hebben. Even iets wat daar half mee te maken heeft: Gisteren tijdens weekend millionairs kwamen die lotto-balletjes en ik gokte 33 goed én de 12. Voordat ze vielen. Crazy man, die kans is echt nihil.
Lakers 106 - Miami 92
Kobe 34 pts, 4 assists, 7 rebounds
Pau 28 pts, 3 assists, 9 rebounds
Wade 30 pts, 12 assists, 8 rebounds
Williams 14 pts, 11 assists, 5 rebounds
Want er is niets mis met wishfull thinking. En waar het natuurlijk écht om gaat is om Marion en Gasol. Pau heeft inmiddels zijn eerste wedstrijden achter de rug en ziet er goed uit in de triangel aanval. Hij zet ziekelijke nummers neer en nummer 24 kan niet anders dan tevreden zijn. Wat verwacht ik van Marion? Dat hij verdomme rent zoals hij dat bij Nash ook deed. Dit zal Wade, Williams, Wright en de kijkcijfers goed doen. Miami heeft weliswaar geen geweldig team, maar het kan er zeker leuk uit zien!
*********
Eerste kwart:
De Heat starten weer sloom. Dit irriteert echt voor een fan. Het duurt te lang voordat Miami erin komt. Daardoor kijken ze altijd tegen een flinke achterstand aan, als het laatste kwart begint. Dan moet je 'out of a hole' klimmen. Tja dat is min of meer je eigen schuld. Ik vind Miami ook zwaar onderschat wat dat betreft. Ze hebben teveel wedstrijden verloren in het begin. In de de 39 games die ze verloren hebben, zijn er waarschijnlijk 25 waarin ze echt een goeie comeback gemaakt hebben. En zelfs voor hebben gestaan en het dan niet finishen, wat nog erger is. Ik hoop dat het vandaag niet zo ver komt.
Inmiddels al leuke highlights gezien! Kobe met een dunk, Wade die Wright een goeie lob geeft. Ik weet niet hoe jullie er over denken maar er zijn voor mij maar drie mensen in de league die een dunk er zo 'effortless' uit kunnen laten zien. Kobe, LeBron en Dwight Howard. Die laatste is een reus, dat telt niet. Maar wat zijn Kobe en LB23 toch een atleten zeg, ongelofelijk. Geef me de helft van hun hops en ik ben een playground legend hier in HeezeNoord. Maar dat zegt ook meer over het niveau hier natuurlijk.
Halverwege het eerste kwart is Pau vrij onzichtbaar. Radmanovic doet de Heat meer pijn. Op zich een goed teken, die blijft zijn schoten niet maken. Als Pau zo afwezig blijft, teken ik ervoor.
Miami staat met 18 - 14 voor. Tegen de Lakers. Un-be-fucking-lievable! Het is alsof ik naar een jong, fris team met honger zit te kijken! Oh wacht, dat zit ik ook. Waarschijnlijk valt deze alinea tegen het eind van de avond onder 'te vroeg juichen' maar het bevalt me. Marion brengt energie. Heel moeilijk uit te leggen maar zijn komst heeft volgens mij voor een vonk gezorgd die vanavond bij Dorell Wright, Jason Williams en Wade te zien is. Er wordt een beetje onzorgvuldig gespeeld en er wordt teveel geprobeerd wat gedoemd is te mislukken. Maar ik zit te genieten hier, en dat is lang geleden.
Eind eerste kwart staan de Lakers met 25 - 24 voor. Het is een leuke, spannende, snelle wedstrijd. Weet je wat? Het boeit me niet als Miami deze pot niet pakt. Ze hebben voor mij nu al een statement gemaakt in de vorm van dit eerste kwart. Iedereen heeft gescoord, Wade is niet eens opvallend aanwezig. Er wordt gevarieerd en geïnspireerd gespeeld. Maar het schijnt dat een trade zulke dingen met een team doet. Vanaf hier tot crunchtime geen uitgebreide besprekingen meer. Ik ga niet van jullie vragen een heel boek over deze wedstrijd te lezen.
Tweede kwart:
Sasha Vujacic is de leading scorer met tien punten. Ik weet nooit wat ik er van moet denken als een non-factor ineens je team killt. Dan hou je Kobe en Pau 'onder controle' en dan slacht zo'n B-speler je af. Aan de ene kant kun je er van op aan dat hij geen 100% blijft schieten (hij is nu 4/4) maar aan de andere kant kun je het niet gebruiken als zo'n aap een career-high tegen je scoort. Ik bedoel: Je bent al het slechtste team in de competitie. 35 - 31 na een mooie And1 van his Wadeness.
Ik ben nog niet verkocht van Banks. Je ziet hem niet. Hij zal vast al de dingen goed doen die Riley wil, want hij speelt al zes minuten, maar nogmaals: Je ziet hem niet. Nu komen de gevoelens van de journalist in de knoop. Wil je de flash van J-Will of wil je wat goed is voor de Heat? Alle statistieken zeggen dat een line-up met Quinn het meest efficient is maar man-o-man, can you say 'boring'? Het werkt vast om de bal naar voren te brengen, naar Wade te passen en dan uit je neus gaan staan bikken tot je een open drie krijgt. Terwijl ik dit typ raakt Banks zijn eerste schot en mist daarna een layup na een leuke actie. Maargoed.
Halftime en de Lakers staan met 51 - 47 voor. Echt, ik moet het nog een keer zeggen. Het is alsof ik naar een nieuw team zit te kijken, en natuurlijk doe ik dat ook in zekere zin. Het trage spel is eraf doordat er niet meer op Shaq gewacht hoeft te worden. Marion en Wade laten chemie zien, ze weten elkaar te vinden. Shawn ziet er gewoon uit zoals de fans hem van de highlights kennen. De lelijke jumper heb ik gelukkig nog niet al te vaak gezien. Want voor alles wat Marion goed doet blijft er één reden voor de haters waar ik ze geen ongelijk in kan geven. De man heeft, met kop en schouders, het lelijkste schot in de NBA.
Derde kwart
Het is negen punten verschil, niks aan de hand zou je zeggen. Maar je hebt op geen moment het gevoel dat de Heat dit gaan winnen, wat raar is. Ik denk dat het komt doordat het minieme verschil afhangt van Dorell Wright die zijn jumpers raakt. Dat kan niet blijven duren. De heroiek van Dwyane Wade is ver te zoeken de laatste minuten, die moet echt terug komen wil Miami iets betekenen. Maar het blijft een leuke wedstrijd.
Deze blog is niet compleet zonder een shout-out naar Derek Fisher. Die man is koelbloedig vandaag. Hij, en het doet me pijn dit te moeten toegeven, abuse-t Jason Williams. Daarom snap ik ook niet waarom Banks er niet in staat, die toch als defensief sterk te boek staat. Ah. Daarom dus. Heerlijk drietje Jay, keep em coming.
Shawn Marion heeft zijn eerste doubledouble binnen. De Heat hebben een leuke run en het is weer een wedstrijd. Al blijf ik bij mijn woorden. Clutch-time is Kobe time. Die man laat het niet spannend worden. Maar ik hoop dat ik het fout heb, uiteraard.
Wat een drama. Miami verneukt twee trips zo grondig... Het verschil is zeven punten. De eerste keer, vier tegen één break en Jason Williams neemt een lelijk, slecht drietje. Mis, geen rebound, kans weg. Tweede keer geeft Wade een schijtpass waar ook niets minder dan twee punten had volstaan. Dat zal Riley fijn vinden. Wade gooit er nog een turnover tegenaan en het verschil is weer negen. Jammer jongens.
Vierde kwart
LA lijkt het nu toch wel beslist te hebben. Een paar minuten gespeeld en het loopt niet meer bij Miami. Banks turnt de bal over zodra hij er in komt voor Williams. Ik snap sowieso niet waarom hij er nu wél in staat. Maar om ook even wat credits aan de Lakers te geven:
Kobe Bryant heeft een allround game. 22 punten, 5 assists, 2 rebounds. En zijn assists waren mooi. Derek Fisher, zoals al gezegd, is ook lekker bezig. Dit is zoiets dat je gezien moet hebben, want de boxscore vertelt het verhaal niet. De man heeft zeven punten maar elk punt daarvan was een mentale K.O. voor de Heat. Lamar Odom heeft 14 rebounds. Ik vind hem trouwens één van de meest onderpresterende spelers in de league. Weer een topic voor een blog.
De Lakers zijn onvoorspelbaar. Ik typte het in de vorige blog over de Suns maar hier geldt het ook. Hoe ga je die mannen in God's naam stoppen? Vandaag lijken de shooters de punten te kunnen sprokkelen. Zou daar de keuze van de Lakers naar uit gaat? Gasol heeft een rustige nacht maar dat ligt niet aan hem. Ze hebben hem niet nodig. Hij staat goed in positie, passt goed, doet eigenlijk alles wat de kenners al voorspeld hadden.
Over de Heat (de wedstrijd beschauw ik als over, ik blijf hem wel volgen mocht ik me vergissen) valt ook veel te zeggen vanavond. Marion deed alles waarvoor hij gehaald is. Goeie defence, veel snelheid. Het mooie woord hustle moet ik ook gebruiken bij gebrek aan een Nederlandse term. Ik mocht hem in het verleden niet, vanwege zijn schot, maar je moet het wel waarderen als je het ziet. Zijn debuut is meer dan geslaagd. De Heat zagen er beter uit met hem erbij. Positief dus.
Dwyane Wade. Komop man. Je hebt 7 turnovers met nog 5 minuten te gaan. 8 Assists is goed, maar meer turnovers dan fieldgoals? Je bent beter dan dat. Ik wil trouwens bij deze nogmaals benadrukken: Dwyane Wade niet op de PG! Riley wil daar méér mee gaan werken? Dan zal het inderdaad tripple doubles gaan regenen. 12 rebounds en 13 turnovers, that is. Dwyane is een shooting guard pur sang. Hij heeft ook maar 13 punten en één vrije worp. Dat is niet jouw dagelijks statline mijn beste. Nu maar hopen dat door een wonder deze woorden bij hem aankomen. Ga voor die miljoenen eens presteren óf geef toe dat je nog niet helemaal gezond bent. Want dat geloof ík namelijk.
*******
Met die gedachte sluit ik af. De Heat zagen er goed uit tegen een topteam uit de league. Deze wedstrijd was zeker te winnen, ware het niet dat Wade niet echt op is komen dagen. Ik ga slapen bij een voorsprong van 12 voor de Lakers. Moge morgen blijken dat ik te vroeg af heb gesloten, en dat Miami gewonnen heeft, dan schrijf ik als 'straf' een ode, in dichtvorm, over mijn minst favoriete speler. De overschatte, ik-kan-niks-behalve-springen-de, Nate Robinson. Ugh.
*****
ik wil net afsluiten, maakt Miami het spannend. Wade schiet 2/3 vrije worpen, Kobe reageert (clutch!) en Wade keert terug op de vrijeworplijn. Hij ice-t ze beiden en we hebben een 6 punten verschil. Vier.
Ik word gek. Gasol met een hookshot om het verschil weer zes te maken. Wat een moment om je te laten zien. Pau heeft niet zijn beste wedstrijd als Laker maar komt wel ijzersterk met een zeer belangrijke basket. Zes punten, één minuut, ik zie het ...
-- Wade met zijn negende turnover. Forget it --
... niet meer gebeuren. Mijn voorspelling is trouwens akelig nauwkeurig, al lag dat niet aan Wade en Gasol. Welterusten.
Maar de zondagavond is de beste avond voor ons, Nederlandse fans. Er zijn namelijk bijna altijd wedstrijden op een schappelijk tijdstip. Als het daar 1.00 PM is, is het hier 19.00. Terwijl ik dit typ gaan San Antonio en de Celtics tot het naadje. Spannende wedstrijd en ik ga in de komende dagen ook echt even de Celtics eren. Hoe een team in zo'n korte tijd zo goed kan worden, óók zonder KG, is opmerkelijk. Ik zal je verklappen: Ik denk dat Posey er mee te maken heeft.
Maargoed, op de zondag dus wedstrijden op mooie tijdstippen. Straks Lakers @ Heat en het wordt smullen. Het is sowieso de eerste keer dat ik Pau in het Blauw-Geel zie, ik heb Kobe lang niet zien spelen en ik durf er iets op in te zetten dat de wedstrijd, snel, wervelend en vermakelijk gaat worden. En Miami gaat verliezen. Maar als ik twee zieke dunks van Kobe zie, een paar Wade-esque acties en Marion aan het eind van een Jason Williams alley-oop... Shit... Dan kan ik slapen. Dat dus over een goeie twintig minuten. Eerst de voorspellingen! Omdat het zo leuk is die goed te hebben. Even iets wat daar half mee te maken heeft: Gisteren tijdens weekend millionairs kwamen die lotto-balletjes en ik gokte 33 goed én de 12. Voordat ze vielen. Crazy man, die kans is echt nihil.
Lakers 106 - Miami 92
Kobe 34 pts, 4 assists, 7 rebounds
Pau 28 pts, 3 assists, 9 rebounds
Wade 30 pts, 12 assists, 8 rebounds
Williams 14 pts, 11 assists, 5 rebounds
Want er is niets mis met wishfull thinking. En waar het natuurlijk écht om gaat is om Marion en Gasol. Pau heeft inmiddels zijn eerste wedstrijden achter de rug en ziet er goed uit in de triangel aanval. Hij zet ziekelijke nummers neer en nummer 24 kan niet anders dan tevreden zijn. Wat verwacht ik van Marion? Dat hij verdomme rent zoals hij dat bij Nash ook deed. Dit zal Wade, Williams, Wright en de kijkcijfers goed doen. Miami heeft weliswaar geen geweldig team, maar het kan er zeker leuk uit zien!
*********
Eerste kwart:
De Heat starten weer sloom. Dit irriteert echt voor een fan. Het duurt te lang voordat Miami erin komt. Daardoor kijken ze altijd tegen een flinke achterstand aan, als het laatste kwart begint. Dan moet je 'out of a hole' klimmen. Tja dat is min of meer je eigen schuld. Ik vind Miami ook zwaar onderschat wat dat betreft. Ze hebben teveel wedstrijden verloren in het begin. In de de 39 games die ze verloren hebben, zijn er waarschijnlijk 25 waarin ze echt een goeie comeback gemaakt hebben. En zelfs voor hebben gestaan en het dan niet finishen, wat nog erger is. Ik hoop dat het vandaag niet zo ver komt.
Inmiddels al leuke highlights gezien! Kobe met een dunk, Wade die Wright een goeie lob geeft. Ik weet niet hoe jullie er over denken maar er zijn voor mij maar drie mensen in de league die een dunk er zo 'effortless' uit kunnen laten zien. Kobe, LeBron en Dwight Howard. Die laatste is een reus, dat telt niet. Maar wat zijn Kobe en LB23 toch een atleten zeg, ongelofelijk. Geef me de helft van hun hops en ik ben een playground legend hier in HeezeNoord. Maar dat zegt ook meer over het niveau hier natuurlijk.
Halverwege het eerste kwart is Pau vrij onzichtbaar. Radmanovic doet de Heat meer pijn. Op zich een goed teken, die blijft zijn schoten niet maken. Als Pau zo afwezig blijft, teken ik ervoor.
Miami staat met 18 - 14 voor. Tegen de Lakers. Un-be-fucking-lievable! Het is alsof ik naar een jong, fris team met honger zit te kijken! Oh wacht, dat zit ik ook. Waarschijnlijk valt deze alinea tegen het eind van de avond onder 'te vroeg juichen' maar het bevalt me. Marion brengt energie. Heel moeilijk uit te leggen maar zijn komst heeft volgens mij voor een vonk gezorgd die vanavond bij Dorell Wright, Jason Williams en Wade te zien is. Er wordt een beetje onzorgvuldig gespeeld en er wordt teveel geprobeerd wat gedoemd is te mislukken. Maar ik zit te genieten hier, en dat is lang geleden.
Eind eerste kwart staan de Lakers met 25 - 24 voor. Het is een leuke, spannende, snelle wedstrijd. Weet je wat? Het boeit me niet als Miami deze pot niet pakt. Ze hebben voor mij nu al een statement gemaakt in de vorm van dit eerste kwart. Iedereen heeft gescoord, Wade is niet eens opvallend aanwezig. Er wordt gevarieerd en geïnspireerd gespeeld. Maar het schijnt dat een trade zulke dingen met een team doet. Vanaf hier tot crunchtime geen uitgebreide besprekingen meer. Ik ga niet van jullie vragen een heel boek over deze wedstrijd te lezen.
Tweede kwart:
Sasha Vujacic is de leading scorer met tien punten. Ik weet nooit wat ik er van moet denken als een non-factor ineens je team killt. Dan hou je Kobe en Pau 'onder controle' en dan slacht zo'n B-speler je af. Aan de ene kant kun je er van op aan dat hij geen 100% blijft schieten (hij is nu 4/4) maar aan de andere kant kun je het niet gebruiken als zo'n aap een career-high tegen je scoort. Ik bedoel: Je bent al het slechtste team in de competitie. 35 - 31 na een mooie And1 van his Wadeness.
Ik ben nog niet verkocht van Banks. Je ziet hem niet. Hij zal vast al de dingen goed doen die Riley wil, want hij speelt al zes minuten, maar nogmaals: Je ziet hem niet. Nu komen de gevoelens van de journalist in de knoop. Wil je de flash van J-Will of wil je wat goed is voor de Heat? Alle statistieken zeggen dat een line-up met Quinn het meest efficient is maar man-o-man, can you say 'boring'? Het werkt vast om de bal naar voren te brengen, naar Wade te passen en dan uit je neus gaan staan bikken tot je een open drie krijgt. Terwijl ik dit typ raakt Banks zijn eerste schot en mist daarna een layup na een leuke actie. Maargoed.
Halftime en de Lakers staan met 51 - 47 voor. Echt, ik moet het nog een keer zeggen. Het is alsof ik naar een nieuw team zit te kijken, en natuurlijk doe ik dat ook in zekere zin. Het trage spel is eraf doordat er niet meer op Shaq gewacht hoeft te worden. Marion en Wade laten chemie zien, ze weten elkaar te vinden. Shawn ziet er gewoon uit zoals de fans hem van de highlights kennen. De lelijke jumper heb ik gelukkig nog niet al te vaak gezien. Want voor alles wat Marion goed doet blijft er één reden voor de haters waar ik ze geen ongelijk in kan geven. De man heeft, met kop en schouders, het lelijkste schot in de NBA.
Derde kwart
Het is negen punten verschil, niks aan de hand zou je zeggen. Maar je hebt op geen moment het gevoel dat de Heat dit gaan winnen, wat raar is. Ik denk dat het komt doordat het minieme verschil afhangt van Dorell Wright die zijn jumpers raakt. Dat kan niet blijven duren. De heroiek van Dwyane Wade is ver te zoeken de laatste minuten, die moet echt terug komen wil Miami iets betekenen. Maar het blijft een leuke wedstrijd.
Deze blog is niet compleet zonder een shout-out naar Derek Fisher. Die man is koelbloedig vandaag. Hij, en het doet me pijn dit te moeten toegeven, abuse-t Jason Williams. Daarom snap ik ook niet waarom Banks er niet in staat, die toch als defensief sterk te boek staat. Ah. Daarom dus. Heerlijk drietje Jay, keep em coming.
Shawn Marion heeft zijn eerste doubledouble binnen. De Heat hebben een leuke run en het is weer een wedstrijd. Al blijf ik bij mijn woorden. Clutch-time is Kobe time. Die man laat het niet spannend worden. Maar ik hoop dat ik het fout heb, uiteraard.
Wat een drama. Miami verneukt twee trips zo grondig... Het verschil is zeven punten. De eerste keer, vier tegen één break en Jason Williams neemt een lelijk, slecht drietje. Mis, geen rebound, kans weg. Tweede keer geeft Wade een schijtpass waar ook niets minder dan twee punten had volstaan. Dat zal Riley fijn vinden. Wade gooit er nog een turnover tegenaan en het verschil is weer negen. Jammer jongens.
Vierde kwart
LA lijkt het nu toch wel beslist te hebben. Een paar minuten gespeeld en het loopt niet meer bij Miami. Banks turnt de bal over zodra hij er in komt voor Williams. Ik snap sowieso niet waarom hij er nu wél in staat. Maar om ook even wat credits aan de Lakers te geven:
Kobe Bryant heeft een allround game. 22 punten, 5 assists, 2 rebounds. En zijn assists waren mooi. Derek Fisher, zoals al gezegd, is ook lekker bezig. Dit is zoiets dat je gezien moet hebben, want de boxscore vertelt het verhaal niet. De man heeft zeven punten maar elk punt daarvan was een mentale K.O. voor de Heat. Lamar Odom heeft 14 rebounds. Ik vind hem trouwens één van de meest onderpresterende spelers in de league. Weer een topic voor een blog.
De Lakers zijn onvoorspelbaar. Ik typte het in de vorige blog over de Suns maar hier geldt het ook. Hoe ga je die mannen in God's naam stoppen? Vandaag lijken de shooters de punten te kunnen sprokkelen. Zou daar de keuze van de Lakers naar uit gaat? Gasol heeft een rustige nacht maar dat ligt niet aan hem. Ze hebben hem niet nodig. Hij staat goed in positie, passt goed, doet eigenlijk alles wat de kenners al voorspeld hadden.
Over de Heat (de wedstrijd beschauw ik als over, ik blijf hem wel volgen mocht ik me vergissen) valt ook veel te zeggen vanavond. Marion deed alles waarvoor hij gehaald is. Goeie defence, veel snelheid. Het mooie woord hustle moet ik ook gebruiken bij gebrek aan een Nederlandse term. Ik mocht hem in het verleden niet, vanwege zijn schot, maar je moet het wel waarderen als je het ziet. Zijn debuut is meer dan geslaagd. De Heat zagen er beter uit met hem erbij. Positief dus.
Dwyane Wade. Komop man. Je hebt 7 turnovers met nog 5 minuten te gaan. 8 Assists is goed, maar meer turnovers dan fieldgoals? Je bent beter dan dat. Ik wil trouwens bij deze nogmaals benadrukken: Dwyane Wade niet op de PG! Riley wil daar méér mee gaan werken? Dan zal het inderdaad tripple doubles gaan regenen. 12 rebounds en 13 turnovers, that is. Dwyane is een shooting guard pur sang. Hij heeft ook maar 13 punten en één vrije worp. Dat is niet jouw dagelijks statline mijn beste. Nu maar hopen dat door een wonder deze woorden bij hem aankomen. Ga voor die miljoenen eens presteren óf geef toe dat je nog niet helemaal gezond bent. Want dat geloof ík namelijk.
*******
Met die gedachte sluit ik af. De Heat zagen er goed uit tegen een topteam uit de league. Deze wedstrijd was zeker te winnen, ware het niet dat Wade niet echt op is komen dagen. Ik ga slapen bij een voorsprong van 12 voor de Lakers. Moge morgen blijken dat ik te vroeg af heb gesloten, en dat Miami gewonnen heeft, dan schrijf ik als 'straf' een ode, in dichtvorm, over mijn minst favoriete speler. De overschatte, ik-kan-niks-behalve-springen-de, Nate Robinson. Ugh.
*****
ik wil net afsluiten, maakt Miami het spannend. Wade schiet 2/3 vrije worpen, Kobe reageert (clutch!) en Wade keert terug op de vrijeworplijn. Hij ice-t ze beiden en we hebben een 6 punten verschil. Vier.
Ik word gek. Gasol met een hookshot om het verschil weer zes te maken. Wat een moment om je te laten zien. Pau heeft niet zijn beste wedstrijd als Laker maar komt wel ijzersterk met een zeer belangrijke basket. Zes punten, één minuut, ik zie het ...
-- Wade met zijn negende turnover. Forget it --
... niet meer gebeuren. Mijn voorspelling is trouwens akelig nauwkeurig, al lag dat niet aan Wade en Gasol. Welterusten.
vrijdag 8 februari 2008
Shaq naar de Suns voor Marion en Banks
... Waar te beginnen?
Deze trade is heerlijk. De analogie met een goed diner is niet ver gezocht. De ingrediënten voorspellen een smaakexplosie en culinair gedurfd is het zeker. Het is misschien niet wat je verwacht en het resultaat zal lekker zijn of smeriger dan Britney Spears op een slechte ochtend. Onvoorspelbaar en daardoor erg interessant. Niet je dagelijkse portie stamppot maar eerder de kipsalade met geschaafde ganzenlever in wijnsaus die ik gisteren at. Goed te doen maar ons moeder zou het niet maken.
Ik zal 'De Trade' bekijken vanuit het standpunt van Phoenix, van Miami's zijde en tot slot mijn eigen bekrompen mening geven. Leuk detail is dat ik toch wel een zwak voor Miami heb omdat Jason Williams er speelt. Elke overwinning van het slechtste team in de NBA (gisteren tegen Philly was het weer dramatisch...) is heerlijk. En elke trade die winst kan betekenen juich ik toe. Maar dat dus later. Eens kijken.
Miami Heat
Miami ruilt Shaq's twee jaar en veertig miljoen dollar tegen Shawn Marion, die geloof ik zeventien miljoen verdient dit jaar, en Marcus Banks die twintig miljoen verdient over de komende vier jaar ofzo. Shawn Marion heeft deze offseason een player-option, wat wil zeggen dat hij zelf kan beslissen of hij er nog zo'n duur jaar aan vast plakt voor de White Hot Heat.
Maar geld interesseert me niet in deze kwestie, al is het een geniale move van Riley (coach en general manager van de Heat) om wat 'room to breath' te veroorzaken. Lees de bovenstaande alinea eens als volgt:
Miami ruilt Shaq's immer geblesseerde lichaam en diens contract, die nog vetter is dan hijzelf, tegen Shawn Marion van de Phoenix Suns. Marion, één van de betere defensieve spelers in de league, is ongeveer tien jaar jonger dan Shaq en heeft één van de betere 'effeciency ratings' in de NBA, wat gewoon wil zeggen dat hij een geweldige speler is. Als kersje op de slagroomtaart krijgt Miami de langgezochte extra guard Marcus Banks. De bankspeler die weinig minuten zag in een backcourt van Steve Nash, Leandro Barbosa en Raja Bell, staat ook bekend als een defensief sterke speler.
Zijn er ook nadelen aan deze trade voor Miami? Hoewel de trade voelt als een droom moet je wel heel voorzichtig zijn te vroeg te juichen. Kijk even naar de big guys van Miami. Alonzo Mourning en Shaq waren met kop en schouders het beste centerpaar dat een NBA-team zich kon wensen. Met de één vertrokken naar Phoenix en de ander (waarschijnlijk) geblesseerd voor de rest van zijn carriere valt er een gat.
De trade met Minesota gaf Miami Mark Blount en deze center heeft veel kritische monden gesnoerd sinds zijn komst. Hij lijkt minder soft dan gedacht, laat bij vlagen zien dat hij kan rebounden (zoals gisteren) en is defensief niet slechter dan Shaq. Al zegt dat niet veel. Blount kan offensief veel brengen. Hij is snel, heeft goede fakes en heeft de kracht om plays te maken als er fouten op hem gemaakt worden. Over Blount niet te veel klachten. Maar dan de rest.
Earl 'the Black Hole' Barron. Iedereen die deze man heeft zien spelen weet hoe waardeloos hij is. Hij heeft dakpannen aan zijn armen zitten waardoor elke vorm van finesse uit zijn spel ontbreekt. Hij schiet elke bal die hij krijgt (zijn career high assists is geloof ik 2) tegen een erbarmelijk percentage van 36,7 procent. Dat is tenenkrommend, vooral als je bedenkt dat hij een center is met een range van < 3 meter. Ineens doet het pijn dat Doleac uit South-Beach vertrokken is.
In de toekomst kan één en ander redelijk simpel en spectaculair opgelost worden. Als Blount rust of in foul-trouble is heeft Miami genoeg spelers om small-ball te spelen met Udonis op de center-positie. Dit heeft hij in het verleden ook al gedaan, en dit ging niet geheel onverdienstelijk.
Wat gaan Marion en Banks de Heat geven? Heel toevallig de twee dingen waar in Miami de meeste behoefte aan is. Rebounds en defence. Vooruit, drie dingen, aangezien zowel Banks als Marion meer dan 34% van hun drietjes ploffen. Maar rebounds en defence zijn twee zaken die in Miami al lang niet gezien zijn. Udonis Haslem is een consistente waarde onder de borden en Dorell Wright pakt zijn rebounds mee, maar Ricky Davis is tegengevallen en Dwyane Wade verspeelt teveel energie in de aanval om in de verdediging voor de volle honderd procent te gaan. Marion is elk jaar in de top van de steals-categorie te vinden en is voor een small forward een geweldige shotblocker. Hij gaat Miami echt helpen en zal samen met Wade en Blount ook het gros van de punten gaan verzorgen, voorspel ik.
Dan Marcus Banks. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik van hem niet veel gezien heb. Ik heb wel gelezen dat hij dus a. goed verdedigd en b. zijn driepunters weet te raken. Het is echter nog maar de vraag hoeveel hij van dat tweede talent kan gaan laten zien. Miami heeft altijd open driepunters geboden aan Posey en Kapono en dit jaar J-Will, Quinn en Jackson omdat Shaq in het midden de defence naar zich toe trok. Met Blount gebeurt dat veel minder en de schoten zullen dus meer 'contested' zijn. Een laatste vraag is in hoeverre Banks echt waardevol zal zijn. De man speelde een minuut of vijf per avond in Phoenix. Pat Riley zal denk ik nog altijd meer vertrouwen in het duo Williams-Quinn hebben en heeft laatst laten weten meer met Wade op de 1 te willen experimenteren.
In het kort:
Voordelen Miami:
- Driepunters
- Defence
- Rebounds
- Verjonging
Nadelen Miami:
- Na Blount geen noemenswaardige center
- In hoeverre gaat Banks iets toevoegen?
Phoenix Suns
De storm is inmiddels gaan liggen. Man, man, man wat stond de basketballwereld versteld van de cohones van GM Steve Kerr. Op papier ziet het er ook niet uit natuurlijk. Marion, in de shape van zijn leven, ruilen voor de peperdure Shaq en zijn fragiele, + 2.10 meter grote lichaam. Om met de woorden van mijn held James Rolfe te spreken: 'What were they THINKING?!?'
Het antwoord is onverwachts, maar simpel zodra je er over nadenkt. Phoenix ging nergens heen met het team dat ze hadden. Los van het feit dat Marion vaak heeft zitten zeiken om weg te mogen, het werkte gewoon niet. Als Amare, één van de succesverhalen van de afgelopen jaren, gedwongen op een positie speelt die hij niet wil (hij wil Power Forward staan) werkt dat niet. Als Steve Nash een jaar ouder wordt en nog steeds geen ring heeft, is het tijd voor verandering. En als je directe concurrent in de conference, de LA Lakers, één van de beste grote mannen van de NBA binnenhalen met Pau Gasol, moet je reageren.
En waarom ook niet? Ik twijfel er niet aan of Kerr en D'Antoni hier hard over na hebben moeten denken, maar de move klopt. Marion wilde méér in een aanval die voor hem niks meer te bieden had, dan lijkt verkassen de enige optie. Amare is reboundend niet sterk waardoor Phoenix elke avond 5.85 rebounds minder plukt dan de tegenstanders, hiermee zijn ze laatste in de NBA. Dit laatste zal met de komst van Shaq meer veranderen dan je zou denken. De Big Aristotle (ik moest die naam één keer gebruiken) neemt ruimte in, dwingt respect af en zijn passing straft guards en forwards af die denken aanvallende rebounds te kunnen pakken. En dat vergeten veel mensen.
Dit brengt me op het grootste kritiekpunt dat ik de afgelopen dagen heb gelezen. De Run & Gun stijl van Phoenix zou eraan gaan. Phoenix, de razendsnelle ploeg die 110 punten per wedstrijd scoort, zou verleden tijd staan. Nonsens. Ik geloof, en dit heeft dus met die rebounds van Shaq te maken, dat het alleen maar beter kan worden.
Fast breaks worden gestart vanuit een defensieve rebound. Een keer of tien per wedstrijd zal Shaq deze rebound hebben. Nu durf ik hier, al heb ik daar geen statistieken voor, zo te beweren dat Shaq een elite passer is voor zijn positie. Shaq hoeft de fastbreak niet mee te lopen, hij hoeft alleen de bal aan Nash te geven die al bij de middellijn rent. Shaq kan dat en hij kan daarna op zijn dooie gemak richting de andere helft lopen, mocht de aanval stallen. De fast break heeft geen vijf mannen nodig. Wanneer was de laatste keer dat je vijf of zelfs vier spelers in een snelle aanval betrokken zag? Precies...
Maar Shaq zal zijn punten wel krijgen. Want Phoenix kan nu ook de halfcourt offence aan haar arsenaal toevoegen. En dit komt de schutters uit de woestijn weer ten goede. Op het moment schieten de Suns 38,7% van hun driepunters raak. Dit getal zal óf stijgen als verdedigingslinies meer aandacht aan Shaq en Amare schenken, óf teams worden genadeloos afgestraft wanneer ze dit niet doen. Stel je even, als je basketball speelt, voor. Wie ga je proberen te stoppen? Één van de beste guards in de NBA, zijn scorende mede-guard of small forward? Of twee haast onstopbare centers die de power hebben je botten doormidden te breken? Moeilijke keuze.
Nadelen voor Phoenix zie ik niet snel op het sportieve vlak. De steals die Marion bood zullen ze wellicht niet terugkrijgen maar ik zie de rebounds van anderen genoeg stijgen om Marion te compenseren. Shaq zal voor véél assists zorgen, goede kansen vanaf de driepunterslijn en zal zelf ook getergd zijn. Op zoek zijn naar wraak. En om zijn eigen woorden te spreken: Hij staat erom bekend dan bepaalde dingen te laten gebeuren. Zoals kampioenschappen.
In het kort:
Voordelen Phoenix:
- Goede passing vanuit de post
- Amare op zijn favoriete positie
- Goede outlet-passer die fastbreaks start
- Extra optie voor een halfcourt offence
Nadelen Phoenix:
- Financieel een zware last
- Defence van Marion kwijt
******************
Ik kom er niet onder uit mijn eigen mening te geven, al is bovenstaand natuurlijk doorspekt van mijn visie. Er is veel wishful-thinking in het stuk gekropen en ik denk dat dit niet erg is, zolang ik het zelf weet.
Ik heb het moeilijk. Ik denk dat Phoenix er beter af is dan Miami. Mensen onderschatten Shaq. Shaq is oud, Shaq is geblesseerd, Shaq zou niks meer kunnen. Ik denk dat Shaq nog altijd een 18-8 man kan zijn (punten-rebounds) en dat je hem nog niet af kunt schrijven. De beste man is, hoewel oud, zo enorm gespierd en atletisch dat hij nog wel een jaartje of twee meekan. Hij is lichter dan ooit, zijn voetenwerk ziet er nog goed uit en hij is gewoon een aanwezigheid in het veld waar je letterlijk en figuurlijk niet omheen kan.
Voor Miami, toch wel mijn club als ik er één moet kiezen, zie ik het somberder in. Mensen staren zich blind op wat er met Marion verkregen is maar vergeten het gapende gat op de centerpositie. Na Blount is er echt helemaal niks meer. Ja, Earl Barron is écht zo slecht. Ik hoop dat Riley met Udonis op de 5 een goede line-up tevoorschijn weet te toveren, anders wordt het elke nacht een slachtpartij in de low-post.
We kunnen slechts hopen. En zeggen wat we er zelf van vinden!
Deze trade is heerlijk. De analogie met een goed diner is niet ver gezocht. De ingrediënten voorspellen een smaakexplosie en culinair gedurfd is het zeker. Het is misschien niet wat je verwacht en het resultaat zal lekker zijn of smeriger dan Britney Spears op een slechte ochtend. Onvoorspelbaar en daardoor erg interessant. Niet je dagelijkse portie stamppot maar eerder de kipsalade met geschaafde ganzenlever in wijnsaus die ik gisteren at. Goed te doen maar ons moeder zou het niet maken.
Ik zal 'De Trade' bekijken vanuit het standpunt van Phoenix, van Miami's zijde en tot slot mijn eigen bekrompen mening geven. Leuk detail is dat ik toch wel een zwak voor Miami heb omdat Jason Williams er speelt. Elke overwinning van het slechtste team in de NBA (gisteren tegen Philly was het weer dramatisch...) is heerlijk. En elke trade die winst kan betekenen juich ik toe. Maar dat dus later. Eens kijken.
Miami Heat
Miami ruilt Shaq's twee jaar en veertig miljoen dollar tegen Shawn Marion, die geloof ik zeventien miljoen verdient dit jaar, en Marcus Banks die twintig miljoen verdient over de komende vier jaar ofzo. Shawn Marion heeft deze offseason een player-option, wat wil zeggen dat hij zelf kan beslissen of hij er nog zo'n duur jaar aan vast plakt voor de White Hot Heat.
Maar geld interesseert me niet in deze kwestie, al is het een geniale move van Riley (coach en general manager van de Heat) om wat 'room to breath' te veroorzaken. Lees de bovenstaande alinea eens als volgt:
Miami ruilt Shaq's immer geblesseerde lichaam en diens contract, die nog vetter is dan hijzelf, tegen Shawn Marion van de Phoenix Suns. Marion, één van de betere defensieve spelers in de league, is ongeveer tien jaar jonger dan Shaq en heeft één van de betere 'effeciency ratings' in de NBA, wat gewoon wil zeggen dat hij een geweldige speler is. Als kersje op de slagroomtaart krijgt Miami de langgezochte extra guard Marcus Banks. De bankspeler die weinig minuten zag in een backcourt van Steve Nash, Leandro Barbosa en Raja Bell, staat ook bekend als een defensief sterke speler.
Zijn er ook nadelen aan deze trade voor Miami? Hoewel de trade voelt als een droom moet je wel heel voorzichtig zijn te vroeg te juichen. Kijk even naar de big guys van Miami. Alonzo Mourning en Shaq waren met kop en schouders het beste centerpaar dat een NBA-team zich kon wensen. Met de één vertrokken naar Phoenix en de ander (waarschijnlijk) geblesseerd voor de rest van zijn carriere valt er een gat.
De trade met Minesota gaf Miami Mark Blount en deze center heeft veel kritische monden gesnoerd sinds zijn komst. Hij lijkt minder soft dan gedacht, laat bij vlagen zien dat hij kan rebounden (zoals gisteren) en is defensief niet slechter dan Shaq. Al zegt dat niet veel. Blount kan offensief veel brengen. Hij is snel, heeft goede fakes en heeft de kracht om plays te maken als er fouten op hem gemaakt worden. Over Blount niet te veel klachten. Maar dan de rest.
Earl 'the Black Hole' Barron. Iedereen die deze man heeft zien spelen weet hoe waardeloos hij is. Hij heeft dakpannen aan zijn armen zitten waardoor elke vorm van finesse uit zijn spel ontbreekt. Hij schiet elke bal die hij krijgt (zijn career high assists is geloof ik 2) tegen een erbarmelijk percentage van 36,7 procent. Dat is tenenkrommend, vooral als je bedenkt dat hij een center is met een range van < 3 meter. Ineens doet het pijn dat Doleac uit South-Beach vertrokken is.
In de toekomst kan één en ander redelijk simpel en spectaculair opgelost worden. Als Blount rust of in foul-trouble is heeft Miami genoeg spelers om small-ball te spelen met Udonis op de center-positie. Dit heeft hij in het verleden ook al gedaan, en dit ging niet geheel onverdienstelijk.
Wat gaan Marion en Banks de Heat geven? Heel toevallig de twee dingen waar in Miami de meeste behoefte aan is. Rebounds en defence. Vooruit, drie dingen, aangezien zowel Banks als Marion meer dan 34% van hun drietjes ploffen. Maar rebounds en defence zijn twee zaken die in Miami al lang niet gezien zijn. Udonis Haslem is een consistente waarde onder de borden en Dorell Wright pakt zijn rebounds mee, maar Ricky Davis is tegengevallen en Dwyane Wade verspeelt teveel energie in de aanval om in de verdediging voor de volle honderd procent te gaan. Marion is elk jaar in de top van de steals-categorie te vinden en is voor een small forward een geweldige shotblocker. Hij gaat Miami echt helpen en zal samen met Wade en Blount ook het gros van de punten gaan verzorgen, voorspel ik.
Dan Marcus Banks. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik van hem niet veel gezien heb. Ik heb wel gelezen dat hij dus a. goed verdedigd en b. zijn driepunters weet te raken. Het is echter nog maar de vraag hoeveel hij van dat tweede talent kan gaan laten zien. Miami heeft altijd open driepunters geboden aan Posey en Kapono en dit jaar J-Will, Quinn en Jackson omdat Shaq in het midden de defence naar zich toe trok. Met Blount gebeurt dat veel minder en de schoten zullen dus meer 'contested' zijn. Een laatste vraag is in hoeverre Banks echt waardevol zal zijn. De man speelde een minuut of vijf per avond in Phoenix. Pat Riley zal denk ik nog altijd meer vertrouwen in het duo Williams-Quinn hebben en heeft laatst laten weten meer met Wade op de 1 te willen experimenteren.
In het kort:
Voordelen Miami:
- Driepunters
- Defence
- Rebounds
- Verjonging
Nadelen Miami:
- Na Blount geen noemenswaardige center
- In hoeverre gaat Banks iets toevoegen?
Phoenix Suns
De storm is inmiddels gaan liggen. Man, man, man wat stond de basketballwereld versteld van de cohones van GM Steve Kerr. Op papier ziet het er ook niet uit natuurlijk. Marion, in de shape van zijn leven, ruilen voor de peperdure Shaq en zijn fragiele, + 2.10 meter grote lichaam. Om met de woorden van mijn held James Rolfe te spreken: 'What were they THINKING?!?'
Het antwoord is onverwachts, maar simpel zodra je er over nadenkt. Phoenix ging nergens heen met het team dat ze hadden. Los van het feit dat Marion vaak heeft zitten zeiken om weg te mogen, het werkte gewoon niet. Als Amare, één van de succesverhalen van de afgelopen jaren, gedwongen op een positie speelt die hij niet wil (hij wil Power Forward staan) werkt dat niet. Als Steve Nash een jaar ouder wordt en nog steeds geen ring heeft, is het tijd voor verandering. En als je directe concurrent in de conference, de LA Lakers, één van de beste grote mannen van de NBA binnenhalen met Pau Gasol, moet je reageren.
En waarom ook niet? Ik twijfel er niet aan of Kerr en D'Antoni hier hard over na hebben moeten denken, maar de move klopt. Marion wilde méér in een aanval die voor hem niks meer te bieden had, dan lijkt verkassen de enige optie. Amare is reboundend niet sterk waardoor Phoenix elke avond 5.85 rebounds minder plukt dan de tegenstanders, hiermee zijn ze laatste in de NBA. Dit laatste zal met de komst van Shaq meer veranderen dan je zou denken. De Big Aristotle (ik moest die naam één keer gebruiken) neemt ruimte in, dwingt respect af en zijn passing straft guards en forwards af die denken aanvallende rebounds te kunnen pakken. En dat vergeten veel mensen.
Dit brengt me op het grootste kritiekpunt dat ik de afgelopen dagen heb gelezen. De Run & Gun stijl van Phoenix zou eraan gaan. Phoenix, de razendsnelle ploeg die 110 punten per wedstrijd scoort, zou verleden tijd staan. Nonsens. Ik geloof, en dit heeft dus met die rebounds van Shaq te maken, dat het alleen maar beter kan worden.
Fast breaks worden gestart vanuit een defensieve rebound. Een keer of tien per wedstrijd zal Shaq deze rebound hebben. Nu durf ik hier, al heb ik daar geen statistieken voor, zo te beweren dat Shaq een elite passer is voor zijn positie. Shaq hoeft de fastbreak niet mee te lopen, hij hoeft alleen de bal aan Nash te geven die al bij de middellijn rent. Shaq kan dat en hij kan daarna op zijn dooie gemak richting de andere helft lopen, mocht de aanval stallen. De fast break heeft geen vijf mannen nodig. Wanneer was de laatste keer dat je vijf of zelfs vier spelers in een snelle aanval betrokken zag? Precies...
Maar Shaq zal zijn punten wel krijgen. Want Phoenix kan nu ook de halfcourt offence aan haar arsenaal toevoegen. En dit komt de schutters uit de woestijn weer ten goede. Op het moment schieten de Suns 38,7% van hun driepunters raak. Dit getal zal óf stijgen als verdedigingslinies meer aandacht aan Shaq en Amare schenken, óf teams worden genadeloos afgestraft wanneer ze dit niet doen. Stel je even, als je basketball speelt, voor. Wie ga je proberen te stoppen? Één van de beste guards in de NBA, zijn scorende mede-guard of small forward? Of twee haast onstopbare centers die de power hebben je botten doormidden te breken? Moeilijke keuze.
Nadelen voor Phoenix zie ik niet snel op het sportieve vlak. De steals die Marion bood zullen ze wellicht niet terugkrijgen maar ik zie de rebounds van anderen genoeg stijgen om Marion te compenseren. Shaq zal voor véél assists zorgen, goede kansen vanaf de driepunterslijn en zal zelf ook getergd zijn. Op zoek zijn naar wraak. En om zijn eigen woorden te spreken: Hij staat erom bekend dan bepaalde dingen te laten gebeuren. Zoals kampioenschappen.
In het kort:
Voordelen Phoenix:
- Goede passing vanuit de post
- Amare op zijn favoriete positie
- Goede outlet-passer die fastbreaks start
- Extra optie voor een halfcourt offence
Nadelen Phoenix:
- Financieel een zware last
- Defence van Marion kwijt
******************
Ik kom er niet onder uit mijn eigen mening te geven, al is bovenstaand natuurlijk doorspekt van mijn visie. Er is veel wishful-thinking in het stuk gekropen en ik denk dat dit niet erg is, zolang ik het zelf weet.
Ik heb het moeilijk. Ik denk dat Phoenix er beter af is dan Miami. Mensen onderschatten Shaq. Shaq is oud, Shaq is geblesseerd, Shaq zou niks meer kunnen. Ik denk dat Shaq nog altijd een 18-8 man kan zijn (punten-rebounds) en dat je hem nog niet af kunt schrijven. De beste man is, hoewel oud, zo enorm gespierd en atletisch dat hij nog wel een jaartje of twee meekan. Hij is lichter dan ooit, zijn voetenwerk ziet er nog goed uit en hij is gewoon een aanwezigheid in het veld waar je letterlijk en figuurlijk niet omheen kan.
Voor Miami, toch wel mijn club als ik er één moet kiezen, zie ik het somberder in. Mensen staren zich blind op wat er met Marion verkregen is maar vergeten het gapende gat op de centerpositie. Na Blount is er echt helemaal niks meer. Ja, Earl Barron is écht zo slecht. Ik hoop dat Riley met Udonis op de 5 een goede line-up tevoorschijn weet te toveren, anders wordt het elke nacht een slachtpartij in de low-post.
We kunnen slechts hopen. En zeggen wat we er zelf van vinden!
donderdag 7 februari 2008
Een eerste post
Goede dag allemaal,
welkom op NBA op klompen. Dit is mijn eerste poging een leuke Nederlandstalige blog op te zetten over mijn persoonlijke hobby, de NBA. Ik heb het gevoel dat er voor ons, Nederlandse NBA-fans, niet genoeg aanbod is. Niet op televisie, niet in de geschreven pers. Ga maar na. Welk artikel , in het Nederlands geschreven, heb jij onlangs gelezen waarin de naam van Wade goed geschreven werd? En waarin Dirk of Elson niet verheerlijkt worden? Juist. Dwyane heet geen Dwayne, Dirk is een softe Germaan en Francisco is weliswaar de eerste Nederlandse kampioen in de NBA, hij is bij coach Popovich uit de gratie geraakt, waardoor andere verhalen wel degelijk interessanter zijn. Wat ik wil zeggen: Er moet méér en beter over de NBA geschreven worden.
Iets over mezelf.
Mijn naam is Tiel van den Heuvel. Als 21-jarige student is schrijven niet meer dan een hobby en bijbaantje van me. Na een jaar op de school voor journalistiek ben ik inmiddels drie jaar op de universiteit van Tilburg 'actief'. Mijn plannen voor de toekomst liggen in de journalistiek of als tekstschrijver, dat weet ik nog niet. Ik heb in ieder geval plezier in het schrijven en mijn start is goed. Ik werk namelijk met veel plezier voor een weekblad in de gemeente waar ik woon.
Mijn achtergrond met basketball is misschien ook het vermelden waard. Ik speel het spelletje nu een jaar of dertien op een zeer bescheiden niveau. Rond mijn vijftiende flirtte mijn team met het topniveau, toen we speelden tegen gescoute jongens die vier of vijf keer in de week in de gym te vinden waren. Zo niet wij. Wij hadden twee trainingen en meer interesse in bier en andere 'verboden' zaken. Tegenwoordig speel ik eerste klasse rayon in lokale eerste team. Mijn positie is die van een pure pointguard. Ik kan niet goed schieten waardoor mijn rol echt beperkt is tot dribbelen, passen en verdedigen. En ik heb daar vrede mee.
De NBA volg ik nu een jaar of zes denk ik, en de laatste drie jaar toch wel intensiever. Heb ik favoriete spelers en teams? Jazeker, vandaar ook de noot aan de zijkant van deze site. Ik ben een groot fan van de minder conventionele spelers, ik ga niet voor de makkelijke optie. Juichen voor Chris Paul kan iedereen. Het vereist concentratie en volhardendheid om voor MIJN held Jason Williams door het vuur te gaan. Ik hou van de show, de passjes (pass-first mentaliteit is een vereiste) en ik geef niet zo heel veel om resultaat. Niet sinds Miami in '06 een ring won omdat die finals mijn held dus dat felbegeerde gedrocht bezorgden.
Ik ga 's nachts regelmatig wedstrijden kijken en zal de trends in de league beschrijven. Morgen zal ik bijvoorbeeld dé trade van dit seizoen belichten. Wie is KG? Waar ging Pau Gasol heen? Shaq is verkast naar Phoenix, een move die niemand verwachtte en iedereen versteld deed staan. Een blogger's droom.
Ik eindig met de schreeuw om reacties. De lezers maken een blog, niet de artikelen. Reageer, laat je mening (hoe bizar ook) horen en doe verzoeken. Waar wil je een artikel over? Heb je zelf iets liggen? Laat je horen en laten we allemaal samen van NBA op Klompen een succes maken!
welkom op NBA op klompen. Dit is mijn eerste poging een leuke Nederlandstalige blog op te zetten over mijn persoonlijke hobby, de NBA. Ik heb het gevoel dat er voor ons, Nederlandse NBA-fans, niet genoeg aanbod is. Niet op televisie, niet in de geschreven pers. Ga maar na. Welk artikel , in het Nederlands geschreven, heb jij onlangs gelezen waarin de naam van Wade goed geschreven werd? En waarin Dirk of Elson niet verheerlijkt worden? Juist. Dwyane heet geen Dwayne, Dirk is een softe Germaan en Francisco is weliswaar de eerste Nederlandse kampioen in de NBA, hij is bij coach Popovich uit de gratie geraakt, waardoor andere verhalen wel degelijk interessanter zijn. Wat ik wil zeggen: Er moet méér en beter over de NBA geschreven worden.
Iets over mezelf.
Mijn naam is Tiel van den Heuvel. Als 21-jarige student is schrijven niet meer dan een hobby en bijbaantje van me. Na een jaar op de school voor journalistiek ben ik inmiddels drie jaar op de universiteit van Tilburg 'actief'. Mijn plannen voor de toekomst liggen in de journalistiek of als tekstschrijver, dat weet ik nog niet. Ik heb in ieder geval plezier in het schrijven en mijn start is goed. Ik werk namelijk met veel plezier voor een weekblad in de gemeente waar ik woon.
Mijn achtergrond met basketball is misschien ook het vermelden waard. Ik speel het spelletje nu een jaar of dertien op een zeer bescheiden niveau. Rond mijn vijftiende flirtte mijn team met het topniveau, toen we speelden tegen gescoute jongens die vier of vijf keer in de week in de gym te vinden waren. Zo niet wij. Wij hadden twee trainingen en meer interesse in bier en andere 'verboden' zaken. Tegenwoordig speel ik eerste klasse rayon in lokale eerste team. Mijn positie is die van een pure pointguard. Ik kan niet goed schieten waardoor mijn rol echt beperkt is tot dribbelen, passen en verdedigen. En ik heb daar vrede mee.
De NBA volg ik nu een jaar of zes denk ik, en de laatste drie jaar toch wel intensiever. Heb ik favoriete spelers en teams? Jazeker, vandaar ook de noot aan de zijkant van deze site. Ik ben een groot fan van de minder conventionele spelers, ik ga niet voor de makkelijke optie. Juichen voor Chris Paul kan iedereen. Het vereist concentratie en volhardendheid om voor MIJN held Jason Williams door het vuur te gaan. Ik hou van de show, de passjes (pass-first mentaliteit is een vereiste) en ik geef niet zo heel veel om resultaat. Niet sinds Miami in '06 een ring won omdat die finals mijn held dus dat felbegeerde gedrocht bezorgden.
Ik ga 's nachts regelmatig wedstrijden kijken en zal de trends in de league beschrijven. Morgen zal ik bijvoorbeeld dé trade van dit seizoen belichten. Wie is KG? Waar ging Pau Gasol heen? Shaq is verkast naar Phoenix, een move die niemand verwachtte en iedereen versteld deed staan. Een blogger's droom.
Ik eindig met de schreeuw om reacties. De lezers maken een blog, niet de artikelen. Reageer, laat je mening (hoe bizar ook) horen en doe verzoeken. Waar wil je een artikel over? Heb je zelf iets liggen? Laat je horen en laten we allemaal samen van NBA op Klompen een succes maken!
Abonneren op:
Posts (Atom)